Δεδομένου ότι σε ελάχιστες περιοχές της Μεσογείου υπήρχε αυτό το πέτρωμα _ στο Αιγαίο συγκεκριμένα εκτός από τη Μήλο, στην Αντίπαρο, τη Νίσυρο και το Γυαλί_ ο οψιδιανός αποτέλεσε επί αιώνες ένα εξαγωγικό προϊόν, που ταξίδευε με τα πρωτόγονα πλοία της εποχής σε όλες τις θάλασσες. Ειδικά μάλιστα ο οψιδιανός της Μήλου εξ αιτίας της μεγάλης σκληρότητάς του χρησιμοποιήθηκε από την Εποχή του Λίθου αλλά και κατά την Εποχή του Χαλκού για την κατασκευή εργαλείων και όπλων, όπως είναι οι αιχμές βελών ή οι λεπίδες με κοφτερές ακμές, οι οποίες χρησίμευαν ως μαχαίρια και ξυράφια. Το πέτρωμα έχει σκούρο χρώμα, μοιάζει με γυαλί και το όνομά του αναφέρθηκε για πρώτη φορά το 77 μ. Χ. στο βιβλίο «Φυσική ιστορία» του Πλίνιου του Πρεσβύτερου, ο οποίος παραθέτει την πληροφορία ότι το ανακάλυψε κάποιος Αιθίοπας με το όνομα Obsius.
Να σημειωθεί ότι η συλλογή Βάου, που είχε περιέλθει στο γιο του συλλέκτη κ. Αντώνη Βάο αγοράστηκε από την οικογένεια Κυριακοπούλου προκειμένου να παραμείνει στο νησί και παραχωρήθηκε στο Μεταλλευτικό Μουσείο Μήλου, το 2009. Ακολούθησε η αρχαιολογική και επιστημονική καταγραφή και η τεκμηρίωσή της, ώσπου να εκτεθεί σήμερα στο μουσείο.
http://erroso.blogspot.com/2011/07/blog-post_6472.html#ixzz1TCOMKMQ7
