«θυμαράκια», στην οδό Λιοσίων και κατεύθυνση προς Καματερό. Το συμβάν αφορά κυρία με παιδάκι που δεν πάτησε το κουμπί της πόρτας για να κατέβει. Το λεωφορείο σταμάτησε στη συγκεκριμένη στάση και άνοιξε μόνο την πίσω πόρτα. Μόλις η κοπέλα (η οποία είχε ένα μικρό παιδάκι μαζί της) κατάλαβε ότι δεν άνοιξε η πόρτα φώναξε στον οδηγό να της ανοίξει 2-3 φορές, ενώ στη συνέχεια αρκετοί επιβάτες ειδοποίησαν τον οδηγό που δεν είχε ξεκινήσει ακόμα να ανοίξει. Εγώ βρισκόμουν πίσω ακριβώς από τον οδηγό που συνομιλούσε με φιλικό του πρόσωπο το οποίο στεκόταν δίπλα του και μέσα από την διαχωριστική μπάρα σχεδόν ακουμπώντας το παρμπρίζ του λεωφορείου.
Αφού ξεκίνησε και σταμάτησε το λεωφορείο απότομα, κοίταξε τον καθρέφτη του και αφού αρνήθηκε παρέβηκα και του είπα ότι η κυρία έχει παιδάκι και είναι κρίμα να την αφήσει στην επόμενη στάση. Μου ανταπάντησε ότι δεν τον ενδιαφέρει γιατί μπορεί να τη χτυπούσε αυτοκίνητο εκτός στάσης αν σταματούσε. Του απάντησα ότι είναι ήδη σταματημένος στη στάση και είναι κρίμα γιατί έχει και μικρό παιδάκι μαζί της. Μου ανταπάντησε ότι δεν τον ενδιαφέρει και ότι τώρα θα σταματήσει εκεί που πάτησε το κουμπί. Αφού αγνοούσε επιδεικτικά τις φωνές και τις προτροπές των υπόλοιπων επιβατών που τον παρακαλούσαν για λίγη ευαισθησία προς την κοπέλα και το μικρό παιδάκι της, του είπα ότι αυτό που κάνει είναι απλά γαϊδουριά και δεν έχει να κάνει με την ασφάλεια που επικαλείται. Με είπε γάιδαρο, κάτι που δεν έδωσα συνέχεια, αγνοώντας το σχόλιο, ενώ οι υπόλοιποι επιβάτες εξακολουθούσαν να παραπονιούνται και να διαμαρτύρονται για τη συμπεριφορά του προς την κυρία και το παιδάκι της.
Κατεβαίνοντας από το λεωφορείο πήγα στο εμπρός μέρος για να καταγράψω τα στοιχεία του οχήματος και μου φώναξε από το εσωτερικό "Ναι, καλά, πάρε και φόρα να μας τα κλάσεις.", Γύρισα προς το όχημα και στην ερώτησή μου "Ορίστε;", μου απάντησε "Τι θέλεις;" με έντονα θυμωμένο ύφος. Ύστερα συνέχισε, αυτό εδώ να γράψεις", δείχνοντάς μου το νούμερο του λεωφορείου, "Και να την κάνεις επώνυμα, όχι ανώνυμα.", προφανώς για να μπορέσει να με βρει στη συνέχεια ώστε να εκδικηθεί, ίσως. Του απάντησα ότι θα το κάνω γιατί θέλω να πάρω και απάντηση για το συμβάν, ενώ πριν τελειώσω μου έκλεισε την πόρτα στα μούτρα και ξεκίνησε απότομα χωρίς να ελέγξει καθρέπτες και δρόμο, φανερά θυμωμένος.
Κατόπιν των παραπάνω, και αναγνωρίζοντας ότι υπάρχει μερίδιο ευθύνης μου ως προς το σχόλιο που έκανα, αλλά επίσης αναγνωρίζοντας ότι οι οδηγοί πρέπει πρωτίστως να διακατέχονται από ευαισθησία για τις κοινωνικά ασθενέστερες ομάδες των συνανθρώπων μας (δεν είναι ρομπότ, αν κλείσει η πόρτα και πιάσει κάποιον δε θα τον σύρουν ως την επόμενη στάση!), θα ήθελα να καταγγείλω το περιστατικό από το σελίδα σας, ενώ έχει ήδη καταχωρηθεί παράπονο στον ΟΑΣΑ. Η κοινωνική ευθύνη από ένα κλάδο που συνεχώς πυροβολείται, αυξάνεται όσο υπάρχουν ατιμώρητες τέτοιες συμπεριφορές προς μανάδες και παιδιά, και πρέπει αυτός ο κλάδος τώρα να αποδείξει ότι παρόλα τα προβλήματά του, μπορεί να αποδώσει ευθύνες και να επιμορφώσει τα μέλη του για να κάνουν το αυτονόητο, να είναι "άνθρωποι", όπου χρειάζεται. Φαντάζομαι ότι αν ήταν συνάδελφός, φίλος, σύζυγός ή παιδί του οδηγού αυτός που δε χτύπησε το κουμπί, δεν θα δίσταζε να σταματήσει όσο βολικά τους εξυπηρετούσε, έχω γίνει μάρτυρας πολλές φορές παρόμοιων περιστατικών. Και για να τελειώσω με αυτό, η κυρία πλήρωσε το εισιτήριό της (και επομένως το μισθό του οδηγού), και δεν δικαιολογείται τέτοια αυταρχική συμπεριφορά προς τους επιβάτες, ειδικά δε προς το παιδάκι, που θα μπορούσε να ήταν παιδί του (και μιλώ για την αναγκαστική ταλαιπωρία του να περπατήσει 500 μέτρα ή να το κουβαλήσει η μητέρα του).
Αναγνώστης
