Λιβανοκαναδού σκηνοθέτη Ουαζντί Μουαουάντ στο Ηρώδειο. Στην παράσταση που βασίζεται στις τρεις τραγωδίες του Σοφοκλή "Τραχίνιες", "Αντιγόνη" και "Ηλέκτρα", συμμετείχε στο ρόλο του αρχαίου χορού ο 47 χρονος σήμερα τραγουδιστής και συνθέτης Μπερτράν Καντά.
Ο Καντά ηγετική μορφή του ροκ συγκροτήματος "Noir Desir", είχε ξυλοκοπήσει μέχρι θανάτου το 2003 στη Λιθουανία τη σύντροφό του Μαρί Τρεντινιάν, κόρη του Ζαν- Λουί Τεντινιάν, καταδικάστηκε σε 8ετή κάθειρξη και αποφυλακίστηκε αφού εξέτισε μέρος της ποινής του. Γεγονός που προκάλεσε αντιδράσεις από πολλές φεμινιστικές οργανώσεις σε ολόκληρο τον κόσμο.
Στο Κεμπέκ, το Μόντρεαλ, την Οτάβα και την Βαρκελώνη οι παραστάσεις ακυρώθηκαν. Ενώ στην Αβινιόν , οι "Γυναίκες" του Μουαουάντ θα ανέβουν χωρίς τον Μπερτράν Καντά.
"Από την αρχή θεώρησα σημαντικό να ξαναδώσω θέση ανάμεσα στους ζωντανούς σε έναν άνθρωπο ο οποίος έχει εκτίσει την ποινή του. Βεβαίως κάποιοι μπορεί να μην την θεωρούν επαρκή. Κάποιοι άλλοι την θεωρούν. Είναι θέμα ηθικής θέσης του καθενός. Η συμμετοχή του δεν είναι μία κίνηση ούτε πρόκλησης ούτε απρέπειας, αλλά ένας διάλογος αυτού του ανθρώπου με τους ζωντανούς", είχε δηλώσει ο Μουαουάντ, στους Έλληνες δημοσιογράφους λίγες μέρες πριν την πρεμιέρα στο Ηρώδειο.
Η μεγάλη διάρκεια της παράστασης λειτούργησε μάλλον αποτρεπτικά για το ελληνικό κοινό, καθώς η προσέλευση στο Ηρώδειο δεν ήταν μεγάλη.
Η παράσταση άγγιξε σε διάρκεια τις έξι ώρες, καθώς οι τρεις σοφόκλειες τραγωδίες παίχτηκαν ολόκληρες (κάθε τραγωδία διαρκούσε περίπου 100 λεπτά). Όσοι έμειναν δε, μέχρι το τέλος της παράστασης, που ολοκληρώθηκε στις 4 τα ξημερώματα επιβράβευσαν όρθιοι ηθοποιούς και σκηνοθέτη με ένα θερμό και δυνατό χειροκρότημα.
Οι "Γυναίκες" είναι καρπός της συνεργασίας του Μουαουάντ και του ποιητή Ρομπέρ Νταβρέ, ο οποίος υπογράφει τη μετάφραση των έργων στα γαλλικά. Πρόκειται για το πρώτο μέρος της τριλογίας του πρότζεκτ "Σοφοκλής", το οποίο έχει θέσει ως στόχο την παρουσίαση, μέσα σε πέντε χρόνια, και των επτά τραγωδιών του τραγικού ποιητή από τη γαλλοκαναδική καλλιτεχνική ομάδα που έχει δημιουργηθεί γι αυτόν τον σκοπό.
Ο Μουαουάντ, που δηλώνει ότι έχει επηρεαστεί έντονα από την αρχαία τραγωδία, καταπιάνεται με τη σκηνοθεσία των έργων βασισμένος σε δύο άξονες: Τον θεματικό και τον χρονολογικό. Έτσι, ξεκινάει με τις τρεις πρώτες τραγωδίες του Σοφοκλή (Τραχίνιες, Αντιγόνη και Ηλέκτρα), οι οποίες έχουν ως βασικές ηρωίδες γυναίκες που καθορίζονται από τις επιλογές τους: Η Δηιάνειρα από την απελπισία του έρωτα, η Ηλέκτρα από τη μανία για εκδίκηση και η Αντιγόνη από τη δίψα για δικαιοσύνη.
Σε αυτή την πορεία των γυναικών, συνοδοιπόρος είναι ο χορός, ο οποίος σταθερά δηλώνει καθ' όλη τη διάρκεια ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο αμφίβολο από τον ίδιο τον άνθρωπο, θέτοντας έτσι διαρκώς στους ήρωες το ζήτημα του ανθρώπινου πόνου και δράματος.
"Ο 20ος αιώνας υπήρξε η εποχή όπου αποδομήθηκε κάθε έννοια συλλογικότητας. Προέρχομαι από τον Λίβανο όπου, δυστυχώς, η συλλογικότητα γίνεται κατανοητή μόνο μέσω ενός βίαιου κατακερματισμού των σχέσεων, που οδηγεί σε πόλεμο. Επομένως η ιδέα ενός 15μελούς γυναικείου μονοφωνικού Χορού, είναι κάτι που δεν γνώρισα ποτέ στην ζωή μου και δεν μου έμαθαν ούτε καν να το υποψιάζομαι κιόλας", εξηγεί ο Μουαουάντ.
Απέναντι στην παραφορά των ηρώων, ο χορός αντιπροσωπεύει τη λογική και καθώς οι σκηνές των πρωταγωνιστών και του χορού διαδέχονται η μία την άλλη, προκύπτει διαρκώς η αντίθεση τρέλα / λογική, μέχρι την τελική κάθαρση.
Ο ρυθμός που δημιουργείται από την επανάληψη του δίπολου αυτού οδήγησε τον Μουαουάντ να σκεφτεί, μετά από μεγάλη έρευνα και πολλά ακούσματα, ότι μόνο ένα είδος μουσικής θα μπορούσε να ταιριάζει στην παράσταση και να μεταφέρει καλύτερα τα λόγια του Χορού: Οι τρεις τραγωδίες παρουσιάστηκαν στο Ηρώδειο με συνοδεία μουσικής ροκ, την επιμέλεια της οποίας ανέλαβε ο Μπερτράν Καντά, ο οποίος ερμήνευε επί σκηνής τα τραγούδια με τη συνοδεία τριών μουσικών.
Γεννημένος το 1968 στο Λίβανο και μεγαλωμένος στη Γαλλία, ο Ουαζντί Μουαουάντ σπούδασε θέατρο και ξεκίνησε τη θεατρική του καριέρα στον γαλλόφωνο Καναδά, διευθύνοντας τον θεατρικό οργανισμό Theatre o Parleur (1991). Δραστήριος σκηνοθέτης, ηθοποιός και πολυγραφότατος συγγραφέας, δημιουργεί στο θέατρο με όλες του τις ιδιότητες, ξεπερνώντας τα σύνορα του Καναδά, αλλά και της Γαλλίας όπου μένει πλέον μόνιμα. Ασχολήθηκε με πρωτότυπες παραστάσεις και διασκευές - όπως η μεταφορά στη σκηνή του κινηματογραφικού "Trainspotting", αλλά και του "Λεωφορείον ο Πόθος" σε σκηνοθεσία Κρυστόφ Βαρλικόφσκι που παρακολουθήσαμε πέρυσι στο Φεστιβάλ Αθηνών - τιμήθηκε από νωρίς για τις επιλογές του και δεν άργησε να στραφεί και στη μεγάλη οθόνη. Τον Σεπτέμβριο του 2007 ανέλαβε την καλλιτεχνική διεύθυνση του Εθνικού Κέντρου Τεχνών της Οτάβα, ενώ η πρόσφατη ταινία "Μέσα στις φλόγες", υποψήφια για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας, βασίστηκε στο δικό του θεατρικό έργο "Incedies" (2003).
