υπερασπιστεί όλα όσα έγραψε στην επιστολή του σχετικά με τα γεγονότα της αστυνομικής βίας την 28 και 29 Ιουνίου 2011 στο Σύνταγμα.
Ούτε λίγο ούτε πολύ μας είπε ότι «άνθρωποι» των ΜΑΤ είχαν συσσωρεύσει νεύρα από όλες τις εμπλοκές τους σε διάφορες διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες (Κερατέα) και εκείνες τις ημέρες παρά τις διαταγές της ηγεσίας τους «έσπασαν» διότι είναι «άνθρωποι» και ξέσπασαν με τις γνωστές ΑΝΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ εκδηλώσεις. Ως εκ τούτου έτσι θα πρέπει να ερμηνεύσουμε τις επαγγελματικές τους εκδηλώσεις και όχι σαν κάτι άλλο. Επιπλέον μας θύμισε ότι 1 συνάδελφός του ακρωτηριάστηκε (κομμένο δάκτυλο) και ότι 130 άλλοι πήγαν στο νοσοκομείο. Ξέχασε να πει ότι ο ακρωτηρι! ασμός οφείλεται στην προσπάθεια του συναδέλφου του να ρίξει χειροβομβίδα κρότου – λάμψης. Το πιο σημαντικό είναι ότι μία δημοσιογράφος του Alter από την αίθουσα σύνταξης με ύφος αγανακτισμένου μπάτσου, συνέδραμε στα επιχειρήματα του εν λόγω «αστ(ειο)νόμου» και υποστήριζε τις απόψεις του με περισσότερη θέρμη και από τον ίδιο. Έφτασε στο σημείο να κάνει ερωτήσεις τύπου ανάκρισης σε διαδηλωτή που δάρθηκε από τα ΜΑΤ και κατέθετε την εμπειρία του.
Εάν λοιπόν υιοθετήσουμε τις απόψεις του Ντούμα και της ρεπόρτερ του Alter, πιστεύω ότι δεν θα κακολογήσουν κανέναν από όσους δάρθηκαν, εισέπνευσαν απαγορευμένα χημικά, κυνηγήθηκαν από τους κομΜΑΤιατζήδες, ενώ δεν ήταν πρεζόνια, μπαχαλάκηδες και μετανάστες, όταν θα ξεσπάσουν τα νεύρα τους από τις παραπάνω σοσιαλ(ει)στικές ενέργειες, σε αυτούς που τις έπραξαν είτε με τα λόγια τους είτε με τα έργα τους και στους προκλητικούς υποστηρικτικές τους.
Δεν είναι τυχαίο ότι όλες οι διαμαρτυρίες των συνδικαλιστών της ΕΛ.ΑΣ αφορούν την εξαίρεση τους από τις μειώσεις μισθών και από το ενιαίο μισθολόγιο (παρτάκηδες). Ίσως αυτές τις 2 ημέρες να το κέρδισαν σπάζοντας κεφάλια άοπλων διαδηλωτών. Μήπως και εμείς ( διαδηλωτές) να διδαχθούμε από τον τρόπο τους?
Έχουμε την πιο ανεκπαίδευτη – εκδικητική και φασιστική αστυνομία. Μας το απέδειξαν με τις πράξεις τους και τα λόγια τους (Ντούμας – Κοκκαλάκης και Σια).
Είναι αλήθεια ότι αυτούς τους καιρούς πέφτουν οι μάσκες και γίνεται φανερός ο δρόμος που ο καθένας επιλέγει να ακολουθήσει. Τους θυμόμαστε και τους ανακαλύπτουμε κάθε ημέρα. Το ίδιο έγινε και την περίοδο της κατοχής αλλά και αυτή μετά από 3 χρόνια έληξε.
Αναγνώστης
