Η εξέλιξη του κτίσματος επίσης μπορεί να εκτιμηθεί. Πρώτα κατασκευάστηκε το μονολιθικό διώροφο. Αργότερα ανυψώθηκαν οι περιμετρικοί μαντρότοιχοι που στο χαμηλότερο σημείο των εσωτερικών διαμορφώσεων των επιπέδων δεν είναι χαμηλότεροι από 1,50 μ. Πιο μετά κτίστηκε το περιέργως ορθοκανονικό barbecue και η μεταλλική κατασκευή με την στέγη για τον απογευματινό καφέ. Όλα ένας αχταρμάς που βροντοφωνάζει το ίδιον του αφελούς Έλληνα.
Να κτίσουμε κι ας είναι αυθαίρετο. Με μαντρότοιχους μοναστηριακού τύπου για να μην μας βλέπουν οι τριγύρω. Με την ψησταριά για να φωνάζουμε μόνο αυτούς που θέλουμε. Με πυκνή φύτευση εντός του χώρου μας μια και αυτή που προϋπήρχε δεν ήταν της αρεσκείας μας. Γι αυτό και πέριξ δεν φυτρώνει πια κανένα δέντρο. Με πρόσθετη μεταλλική σκάλα για την πρόσβαση στην ταράτσα που καμία ΕΠΑΕ δεν θα ενέκρινε. Ή ίσως και να ενέκρινε αναλόγως των ανταλλαγμάτων…
Κορύφωση του οικοδομικού δράματος το παραπλήσιο μαντρί (ή ποιμνιοστάσιο). Εκτός οικοπέδου αλλά δεν ενοχλεί κανέναν αφού είναι πάνω στο ρέμα. Σε περίπτωση πλημμύρας πρώτα θα την πληρώσουν τα άμοιρα τα ζωντανά. Η ανάγνωση του κτιρίου πολλές φορές σε βοηθά να καταλάβεις και να αποτυπώσεις τις συνήθειες του ενοίκου. Το παράδειγμα δεν είναι μοναδικό. Μόνο να μην ζητηθεί για τέτοια παραδείγματα πρόστιμο τακτοποίησης από τον επερχόμενο νόμο… Να εξαιρεθούν!
