Είμαι μια πολίτης της Πάρου που πάσχω από σκλήρυνση κατά πλάκας αναγκάστηκα λοιπόν για έναν και μοναδικό λόγο να το πω δημόσια και θα καταλάβετε παρακάτω...
Δυστυχώς η ασθένεια που έχω σε έμενα εξελίσσεται γρήγορα και τα κινητικά μου προβλήματα μεγαλώνουν. Το τελευταίο διάστημα η ασθένεια με χτύπησε στα μάτια και η όραση μου έχει ελαττωθεί κατά πολύ. Ζήτησα λοιπόν από τον δήμο Πάρου να μου δώσει άδεια εισόδου και στάθμευσης του οχήματος μου έξω από το σπίτι μου. Μου έδωσαν από τον δήμο λοιπόν ένα τηλεχειριστήριο της μπάρας και εκεί άρχισε το μαρτύριο μου. Καταρχήν από τότε έχω φάει 2 κλήσεις από τον δήμο το γιατί ακόμα δεν το ξέρω... Το πρόβλημα λοιπόν του δήμου είναι γιατί δεν οδηγώ εγώ το όχημα μου και το οδηγεί ο σύζυγος μου. Γιατί ο σύζυγος μου πάει κάθε πρωί το παιδί μας στον παιδικό σταθμό και όχι με τα πόδια όπως μου είπαν σήμερα από τον δήμο. Γιατί να πηγαίνει για ψώνια για την πενταμελή οικογένεια μας με το αμάξι και όχι με τα πόδια ? Γιατί να με πηγαίνει για τις θεραπείες μου με το αμάξι και όχι με τα πόδια ? Και για να μη σας τα πολυλογώ γιατί να με στηρίζει αυτός ο σύζυγος μου ? Μου κάνουν χάρη άραγε που μου έδωσαν το τηλεχειριστήριο ? Ε όχι ρε παιδία δεν γουστάρω χάρη από κανέναν.
Αναγνώστρια
