ΜΑΣ έλειπαν οι ξένοι κα μας ήρθαν. Στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης που κατέλυσε σύνορα και νομίσαμε πως οι λαοί θα σμίξουν και θ’ αγαπηθούν.
Μαζί τους κουβαλήθηκαν και κακοποιά στοιχεία, για να προστεθούν στα ημεδαπά «λουλούδια». Είδαν οι «εισαγόμενοι» την ατιμωρησία στην Ελλάδα και…τρελάθηκαν. Διάβασαν συλλαβιστά τους νόμους (νεκρούς, κενούς και στα χαρτιά), έριξαν τη ματιά στην «ελευθερία» τριγύρω και ξεκίνησαν…καριέρα κλέφτη και κακοποιού.
ΛΕΝΕ πως όταν πεινάς, το’ χεις υποχρέωση να κλέψεις. Όταν αμύνεσαι νόμιμα, μπορείς και να σκοτώσεις, ατιμώρητα. Ωστόσο, εδώ το πράγμα διαφέρει. Ζώστηκαν τ’ άρματα νέοι που δεν τους βλέπεις «στο λιόκρισμα να βγαίνουν παλικάρια», αλλά με το κλεμμένο αρνί στην πλάτη. Άρπαξαν το οπλοπολυβόλο (καλάσνικοφ) για άμυνα, πέρασαν τη λεπτή γραμμή που τους χώριζε απ’ την επίθεση, για να γίνουν καθημερινότητα οι ληστείες και οι κλοπές. Με κάποιες δολοφονίες, κατά καιρούς, να συμπληρώνουν το κλίμα της τρομοκρατίας στην αφύλαχτη Ελλάδα της ασυδοσίας.
ΚΑΙ, βέβαια, δεν πρόκειται για δολοφόνους της «17 Ν» για να ξυπνήσει η Πολιτεία. Δεν απειλούνται βουλευτές για να αυξήσουν τη φρουρά τους, πολιτικοί για να σπεύσουμε κοντά τους, λεφτάδες, βιομήχανοι και βαποράδες για να…σκιστούμε για πάρτη τους, ως πονόψυχοι φορολογούμενοι. Πρόκειται για κακοποιούς, που με μια διαβάθμιση, φτάνουν στο έγκλημα κατά της ζωής πολιτών. Τα υπόλοιπα στάδια είναι της καθημερινότητας, με το κλεφτρόνι να επιδίδεται με πάθος στη «δουλειά» του και με τον κλέφτη να σου αδειάζει, καλοκαιριάτικά, το σπίτι.
ΤΑ’ παμε, τ’ ακούσαμε, τα διαβάσαμε. Ωστόσο, σε ώτα μη ακουόντων οι περιγραφές ανυπεράσπιστων θυμάτων, ασυγκίνητοι οι ψηφοθήρες (και φυλασσόμενοι) νομοθέτες μας, προσεκτικοί μη γίνουν αυστηροί με τον κακοποιό, μη βγάλουν «όνομα» και χάσουν ψήφους. Κι ούτε μια κριτική για τον ηλίθιο νόμο περί προσωπικών δεδομένων που εξασφαλίζει την ανωνυμία του κλέφτη και εξάπτει τη φαντασία των επίδοξων. Καμιά «κίνηση» για την κατάργησή του και η ζωή κυλά…ήρεμα.
ΟΙ κακοποιοί και οι κάθε λογής και προέλευσης κλέφτες και κλεφτρόνια δεν θα’ ταν η…εξαίρεση, στην Ελλάδα της «αφοβίας» και της ατιμωρησίας. Εδώ κάνουν «καριέρα» πολιτικοί της μίζας, εδώ ανθεί το φακελάκι, εδώ κυκλοφορεί ο πολίτης με το λαδωτήρι στη τσέπη για να κάνει τη δουλειά του, γιατί να μην ανθίσουν και γαϊδουράγκαθα που τα…ποτίζουμε;
