πρώτη λέξη μας αρκεί για να τούς τρομοκρατήσει: Ήρθαμε!
Απατεώνες πολιτικάντηδες, σαθρά τσιράκια ενός συστήματος που αγόρασε την ψυχή σας για να μεγεθύνει το ανάξιο και απεχθές «εγώ» σας, ετοιμαστείτε. Θα σάς σκοτώσουμε έναν-έναν με όπλο τον φόβο σας. Θα σάς βασανίσουμε χωρίς να μπορείτε να μάς κάνετε το παραμικρό, χωρίς να δύνασθε να χρησιμοποιήσετε τούς εγκάθετους δικαστές για να μάς στερήσετε την ελευθερία. Η «δικαιοσύνη» είναι επί δεκαετίες ο ηθικός αυτουργός τής εγκληματικότητας στην Ελλάδα (και όχι μόνο εγχωρίως) και θα πληρώσει επίσης. Ζήστε πλούσιοι και τρομοκρατημένοι, ζήστε για όσον χρόνο σάς απομένει.
Από τούδε και στο εξής θα τα λέμε. Θα ανοίξουμε παρτίδες με έναν τρόπο που έως τώρα ουδέποτε είχατε φανταστεί.
Η φράση τού Σαρτρ «Η Κόλαση είναι οι άλλοι…» αποτελεί φορέα μίας ακόμη αλήθειας, η οποία κρύβεται στον αναγραμματισμό τής αντωνυμίας που εμπεριέχει: «Η Κόλαση είναι οι Λαοί…».
Ξέρουμε πως ήδη βρίσκεστε σε εγρήγορση, αλλά η κινητοποίησή σας θα σάς στείλει μια ώρα αρχύτερα εκεί που σάς αρμόζει. Η ψυχή σας κυνηγιέται από αναρίθμητες Ερινύες και δεν αντέχει το λαχάνιασμα.
Θα σκάσετε πριν το σκάσετε. Είστε πλέον στόχος…
Στο προκείμενο…
Για το «καλορίζικα» ανοίγουμε σήμερα την πρώτη παρτίδα. Είναι, λοιπόν, πολυετής ο «θαυμασμός» μας για τον πολιτικό που προσέφερε αφειδώς στη διαφθορά αυτού τού τόπου, που ως «Δελαπατρίδης τής γοητείας» περιέφερε την άτιμη χλιδή του -καθώς και την κατά πολύ νεότερή του, «Μαντάμ Σουσού» του- ως λάφυρα των ατιμώρητων πράξεών του. Όμως, ο άκης (τσο)ΧΑ(τ)ΖΟΠΟΥΛΟΣ όφειλε να γνωρίζει ότι ο «θαυμαστής» συχνά γίνεται επικίνδυνος. Οι ακάλυπτες επιταγές τής ανύπαρκτης εντιμότητάς του διαμαρτύρονται. Κάπως υποχρεούται να τις καλύψει, και θα τις καλύψει μη θέλοντας και μη. Ναι, δεν κάναμε λάθος, «…μη θέλοντας και μη…». Το δικαίωμα στη δική του θέληση
τού το αφαιρούμε. Αρκετά απήλαυσε την πολυτέλεια τής αυθαιρεσίας. Τώρα, τα ανίερα «ιερά τοτέμ» τής ελληνικής πολιτικής σκηνής θα κληθούν να γίνουν οι μαριονέτες μας σε ένα τεστ γεμάτο από Νέμεση· έφτασε το πλήρωμα τού χρόνου και είμαστε έμπλεοι ανυπομονησίας να βιώσουμε την αίσθηση που έχει περιγράψει υπέροχα ο Γκοντάρ·
η «Μυρωδιά τής Ιεροσυλίας» είναι διάχυτη στο μυαλό μας,
στη βούλησή μας, στην αντίστασή μας, στο ελεύθερο πνεύμα μας,
και μάς περιμένει να τη γευτούμε.
Και όσο κι αν φαντάζει αντιφατικό και απίθανο να έχει γεύση η Μυρωδιά, εμείς τη διαθέτουμε τη φόρμουλα. Ο χημικός τύπος της βρίσκεται στα χέρια μας, εμείς τον εμπνευστήκαμε, και θα τον καμαρώνουμε -στην περίπτωση τού πρώην υπουργού Εθνικής Σάμινας- μέχρι το τέλος τού 2012· μέχρι τότε, δηλαδή, που έχουμε ορίσει ως καταληκτικό διάστημα για να έχει συμβεί στον (τσο)ΧΑ(τ)ΖΟΠΟΥΛΟ κάτι άσχημο.
Ελληνικέ Λαέ, υπομονή. Το σίριαλ όπου πεθαίνουν οι κακοί μόλις ξεκίνησε…
http://diai-pro.blogspot.com/
