ό,τι κόμπλεξ έχει απέναντί της, πιθανότατα γιατί θεωρεί πως είναι αδικημένος στη δική του εργασία. Όλοι μας αγανακτούμε τις μέρες που διανύουμε, με την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα εδώ και πολλούς μήνες και δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει. Έχει αλήθεια νόημα να μαλώνουμε μεταξύ μας όταν απλά θα έπρεπε να είμαστε ενωμένοι εναντίον των πραγματικά υπεύθυνων που κυβερνούν εδώ και χρόνια και είτε είναι εντελώς ανίκανοι, είτε επικίνδυνοι και προδότες.
Κι έγω θα μπορούσα να πω πολλά για κάποιους ελεύθερους επαγγελματίες που άλλοι φοροδιαφεύγουν και άλλοι εκμεταλλεύονται καταστάσεις και αισχροκερδούν. Για κάποιους ιδιωτικούς υπαλλήλους που είναι παντελώς ανενημέρωτοι για τα προϊόντα που πουλούν. Για μεγάλη πλειοψηφία δημοσίων υπαλλήλων που θεωρητικά δουλεύουν 7,5 ώρες αλλά ουσιαστικά δουλεύουν λιγότερο από τρεις. Και για πολλούς άλλους ακόμα, αλλά έχει πραγματικά σημασία;
Σε κάθε επάγγελμα υπάρχουν οι σωστοί επαγγελματίες και αυτοί που προσπαθούν με τον ελάχιστο κόπο να περάσουν τη μέρα τους με το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος.
Ως εκπαιδευτικός λοιπόν, απόφοιτος πολυτεχνείου, διορισμένος με ΑΣΕΠ (εδώ θα μπορούσαμε να ανοίξουμε μεγάλη κουβέντα για το πόσο αξιοκρατικός είναι σε άλλες θέσεις του δημοσίου που δεν διεξάγονται εξετάσεις όπως στους εκπαιδευτικούς), που εδώ και 6 χρόνια δουλεύω μακριά από το σπίτι μου σας λέω ότι αμοίβομαι με 1200 ευρώ, ουσιαστικά χωρίς δώρα (σε αντίθεση με τους ιδιωτικούς υπαλλήλους). Μπορεί να ακούγονται πολλά για τον ιδιωτικό υπάλληλο που τον εκμεταλλεύονται για 700 ευρώ και πολύ περισσότερες ώρες εργασίας και ματώνει για να βρει μια δουλειά σήμερα. Ή για τον ελεύθερο επαγγελματία που αδυνατεί να βρει πελατεία λόγω κρίσης. Το θέμα όμως είναι ότι εγώ ζω και θα ζω για τουλάχιστον 10 χρόνια μακριά από το σπίτι μου, κάτι που δυστυχώς δεν ήξερα όταν διορίστηκα. Οπότε χρειάζομαι 300 ευρώ επιπλέον ενοίκιο σε μία άλλη πόλη. Επίσης για να μετακινούμαι 4 ώρες κάθε Σαββατοκύριακο και να βλέπω την οικογένειά μου χρειάζομαι άλλα 300 ευρώ σε βενζίνη ενώ επιπλέον διδάσκω σε δύο σχολεία που απέχουν μεταξύ τους 40 χιλιόμετρα και με διάφορες προφάσεις δεν πληρώνομαι οδοιπορικά (σε αντίθεση με άλλους δημόσιους υπαλλήλους). ! Οπότ ε τελικά μου μένει το αστρονομικό ποσό των 600 ευρώ. Φυσικά και το έχω μετανιώσει που αποδέχτηκα το διορισμό όταν πίστευα πως σε λίγα χρόνια θα έφτανα στην πόλη μου. Φυσικά και θα ήθελα να βρω μια δεύτερη δουλειά αν δε μου το απαγόρευε ο νόμος. Φυσικά και θα κάνω αίτηση για μετάταξη σε οποιαδήποτε θέση μηχανικού προκύψει στην πόλη μου, όπου θα γλιτώσω τα ενοίκια, θα είμαι κοντά στην οικογένειά μου και θα παίρνω 500 ευρώ περισσότερα. Και φυσικά σκέφτομαι να παρατήσω το προνομιακό, όπως νομίζετε πολλοί ανάμεσά τους κι εγώ πριν λίγα χρόνια, επάγγελμα του εκπαιδευτικού ελπίζοντας σε μια δουλειά των 900 ευρώ στην πόλη μου.
Κλείνοντας να σας πω πως η καλύτερη χρονιά του επαγγελματικού μου βίου ήταν όταν πήρα απόσπαση σε ένα γραφείο, όπου δούλευα 7,5 ώρες την ημέρα και είχα όλο το χρόνο 25 ημέρες άδεια, γιατί δούλευα 10 λεπτά από το σπίτι και την οικογένειά μου, δεν είχα έξοδα ενοικίων και μετακινήσεων και το πιο σημαντικό απ'όλα δεν είχα τη φοβερή ψυχολογική πίεση, το άγχος και τα νεύρα που προκαλεί η διδασκαλία σε 30 μαθητές, ενώ επέστρεφα σπίτι και δε χρειαζόταν να διαβάζω άλλες 2-3 ώρες ώστε να προετοιμαστώ για την επόμενη ημέρα. Όλα τα υπόλοιπα χρόνια δουλεύω 4 ώ! ρες την ημέρα, έχω άδεια 15 ημέρες Χριστούγεννα και Πάσχα, 60 ημέρες το καλοκαίρι αλλά ειλικρινά δουλεύω περισσότερο και μου μένουν λιγότερα.
Αναγνώστης
