tromaktiko: Περί κοινωνικής πρόκλησης

Τρίτη 12 Ιουλίου 2011

Περί κοινωνικής πρόκλησης



του Παναγιώτη Τσόγκα
Ο Ούλοφ Πάλμε συνήθιζε να λέει, με την «κοφτερή» του άποψη για τα κοινωνικά ζητήματα ότι η μάχη που πρέπει να δώσουμε δεν είναι κατά του πλούτου, αλλά κατά της φτώχειας.
Και ήταν μια σοσιαλιστική άποψη, ενεργής πολιτικής παρέμβασης, που στις μέρες μας θα μπορούσε να κάνει… θαύματα.

Πρόσφατα προκάλεσε ντόρο, η μεταγραφή του Πορτογάλου ακραίου μπακ-χαφ της Μπενφίκα, Φάμπιο Κοεντράο, στη Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Φλορεντίνο Πέρεθ «ξήλωσε» τις τσέπες του παντελονιού του (λέμε τώρα!), έβγαλε 30 εκατομμύρια ευρώ από τα ταμεία της «βασίλισσας» και τα κατέθεσε στους τραπεζικούς λογαριασμούς των «Αετών της Λισαβόνας». Ποια είναι η «αμαρτία»; Ενδεχομένως καμία, καθώς ο πλουτισμός όπως ανακοίνωσε μέχρι και το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας στα μέλη του την τελευταία δεκαετία, δεν είναι ντροπή.

Μπορεί όμως το παραπάνω γεγονός να συνδεθεί άμεσα με το ποσοστό της ανεργίας στην Ισπανία και τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στη λύση του προβλήματος; Με έναν συγκεκριμένο συλλογισμό θα μπορούσε.

Το ποσοστό ανέργων στην Ισπανία επί του συνολικού πληθυσμού ξεπερνά ελαφρώς το 20%. Από τους 46.853.045 κατοίκους (τελευταία απογραφή), οι 9.370.000 κατά προσέγγιση, είναι χωρίς εργασία.

Αν λάβουμε υπ’ όψη πως το επίδομα ανεργίας στην χώρα της Ιβηρικής Χερσονήσου είναι 490 ευρώ για τους πρώτους έξι μήνες (αργότερα «πέφτει» στα 420), με τα 30 εκατομμύρια ευρώ που δαπανήθηκαν για τα… πόδια του Κοεντράο, θα μπορούσαν να συντηρηθούν 61.225 άνεργοι. Και με 153 μεταγραφές τύπου «Κοεαντράο», θα καλύπτονταν όλοι οι άνεργοι της Ισπανίας.

Στη σημερινή Ευρώπη, που μαστίζεται από την οικονομική κρίση, είναι κοινωνική πρόκληση να δαπανούνται τέτοια ποσά, όπως στην περίπτωση του Κοεντράο. Και ακόμη χειρότερο είναι οι οπαδοί κάθε ομάδας να απαιτούν από τις διοικήσεις να δίνονται τέτοια ποσά για αγορά ποδοσφαιριστών, ενώ θα μπορούσαν με τη μαζική δυναμική που διαθέτουν να πιέσουν για διάθεση χρηματικών ποσών, για κοινωνικούς σκοπούς.

Τόσο πολύ πια «τυφλώνει» η αγάπη για την ποδοσφαιρική ομάδα ή όντως το ποδόσφαιρο είναι το «αποκούμπι» της εργατικής τάξης στους χαλεπούς καιρούς που ζουν οι χώρες της νότιας ευρωζώνης; Λεφτά πάντως όπως αποδεικνύεται υπάρχουν. Το ζήτημα είναι σε ποια χέρια βρίσκονται…
http://topontiki.gr/article/19348
     



Εδώ σχολιάζεις εσύ!