Πριν λίγες ημέρες βρέθηκα στο Μαρούσι, στην περιοχή όπου πριν αρκετά χρόνια, υπήρχαν βιοτεχνίες, τα γνωστά «κανατάδικα» , στις οποίες κατασκεύαζαν διάφορα πήλινα σκεύη και αντικείμενα.
Το ενδιαφέρον μου συγκράτησε ένα μεγάλο πιθάρι και κάνοντας ορισμένους περίεργους αλλά επίκαιρους συνειρμούς, το συνδύασα με την οικονομική κατάσταση της χώρας αλλά και με τον πρωθυπουργό.
Σύμφωνα με την παράδοση, οι κόρες του Δαναού, οι 49 Δαναΐδες, καταδικάστηκαν ως τιμωρία για την δολοφονία των συζύγων τους, την πρώτη νύχτα του γάμου, μετά τον θάνατό τους όταν θα πήγαιναν στον Άδη, να μεταφέρουν και να ρίχνουν νερό σε ένα πιθάρι με τρύπες (τον «τετρημένον πίθον»), μέχρι να το γεμίσουν.
υπουργοί-Δαναΐδες
Κάπως έτσι φαντάζει στα μάτια μου η εικόνα της Ελλάδας τον τελευταίο καιρό. Υπάρχει το πιθάρι του χρέους, το πιθάρι των ελλειμμάτων και 49 υπουργοί-Δαναΐδες της προηγουμένης κυβερνήσεως Παπανδρέου, που με τον πρόσφατο ανασχηματισμό περιορίστηκαν σε 42, προσπαθούν να τα γεμίσουν. Οι ταλαίπωροι υπουργοί όμως, μάταια πασχίζουν. Κάθε μέρα ρίχνουν στα πιθάρια τους φόρους, τους μισθούς, τις συντάξεις, τις φοροαπαλλαγές, τα δανεικά που παίρνουμε από την τρόϊκα, τα εργασιακά δικαιώματα, ακόμα και το αίμα των ελλήνων πολιτών. Μάταιος ο κόπος των υπουργών, άσκοπες οι αιματηρές θυσίες των πολιτών. Τα πιθάρια παραμένουν πάντα άδεια. Είναι να απορεί και ο πιο χαζός πολίτης πως οι έμπειροι και ικανοί, σύμφωνα με όσα οι ίδιοι λένε για τους εαυτούς τους, κυβερνήτες μας, δεν σκέφτηκαν να βουλώσουν μερικές τρύπες στα καταραμένα αυτά πιθάρια. Ίσως ορισμένοι να το σκέφτηκαν, αλλά παράλληλα ξέρουν ότι κάθε τρύπα στα πιθάρια έχει κάποιο όνομα. ΔΕΚΟ, συνδικαλισμός, υποβρύχια, μίζες, γραφειοκρατία, είναι πολλές οι τρύπες, πάρα πολλές. Ίσως ορισμένοι θα μπορούσαν να τις κλείσουν, οι περισσότεροι όμως δεν θέλουν.
Αλλά υπάρχει ακόμη ένα πιθάρι γνωστό από την ιστορία, το πιθάρι του Διογένη, του κυνικού φιλοσόφου. Όταν οι Κορίνθιοι προετοιμάζονταν να πολεμήσουν το Φίλιππο της Μακεδονίας, ο Διογένης, για να μη φανεί ότι μένει άπρακτος, πήρε το πιθάρι του και άρχισε να το κυλάει στους δρόμους, πέρα δώθε. Κάποιος ρώτησε το Διογένη «διά τί κυλίεις τον πίθον ω Διόγενες;» και εκείνος του απάντησε: «ίνα μη μόνος αμέτοχος της εργασίας ω».
Και αυτός το… πιθάρι του
Αυτή η εικόνα του Διογένη να κυλάει ένα πιθάρι, ενώ οι συμπατριώτες του έκαναν πολεμικές προετοιμασίες, μου φέρνει στο μυαλό τον κ. Παπανδρέου. Ενώ η αξιοπιστία της χώρας βρίσκεται κάτω από το απόλυτο μηδέν, και οι ευθύνες του είναι τεράστιες, θυμηθείτε τα περί χώρας διεφθαρμένων, τα περί Τιτανικού κλπ, ο κ. Παπανδρέου ασχολείται με τις κομματικές ισορροπίες στο ΠΑΣΟΚ, με ανούσιους κομματικούς ανασχηματισμούς (τρείς κυβερνήσεις τιτάνων, όπως ο ίδιος τις έχει ονομάσει, μέσα σε 18 μήνες), με αδιέξοδες κυβερνητικές συσκέψεις. Αναλίσκεται σε ατελείωτα και αναποτελεσματικά ταξίδια ανά την υφήλιο, και ανά τακτά χρονικά διαστήματα αποζητά την συναίνεση της αντιπολιτεύσεως για να εφαρμόσει την πολιτική της τρόϊκα. Εσχάτως μάλιστα εφηύρε ακόμα έναν τρόπο για να αποσπάσει την προσοχή των πολιτών από την δραματική κατάσταση στην οποία έχει οδηγήσει την χώρα. Είναι το πιθάρι του δημοψηφίσματος, λές και ο ορυμαγδός από τα κακά μαντάτα για την οικονομία που μας κατακλύζουν νυχθημερόν, δεν φτάνει στα αυτιά του. Οι Έλληνες πολίτες πρέπει να μιμηθούν τους Κορινθίους. Ας ετοιμαστούμε για την δική μας μάχη και ας αφήσουμε τον κ. Παπανδρέου να κυλάει το πιθάρι του δημοψηφίσματος πέρα-δώθε, στα κανάλια και στις εφημερίδες.
