(αφορά: http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2011/07/blog-post_1920.html )
Δεν είναι δυνατόν να μιλάμε για μεταρρύθμιση της παιδείας και να ασχολούμαστε μόνο με τις τελευταίες τάξεις του λυκείου και το πανεπιστήμιο. Είμαι εκπαιδευτικός και τα τελευταία 25 - 30 χρόνια το υπουργείο αυτό έχει αλλάξει, στη θέση του υπουργού πάρα πολλούς σωτήρες, ο καθένας (κάθε μια) με το δικό του σχέδιο σωτηρίας του εκπαιδευτικού συστήματος. ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!!!
Μιλάνε για εθνική συνεννόηση σε τόσα θέματα και σε αυτό που πρέπει αφήνουν μαθητευόμενους μάγους. Κανένας από τους πρόσφατους (τουλάχιστον) υπουργούς ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ. Είναι δυνατόν??? Π.χ. η κ. Διαμαντοπούλου είναι πολιτικός μηχανικός.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι όποια αλλαγή πρέπει να γίνει από το δημοτικό (είναι δυνατόν οι περισσότεροι δάσκαλοι σήμερα να είναι της γ’ δέσμης δηλαδή πέρασαν στη σχολή τους χωρίς μαθηματικά παρόλο που διδάχτηκαν κάποια πράγματα στο πανεπιστήμιο και οι άνθρωποι αυτοί να προσπαθούν να διδάξουν στα παιδιά μας μαθηματικά - χωρίς να είναι δική τους ευθύνη).
Ας φτιάξουν μια διακομματική επιτροπή όπου θα αποφασίσουν τι αλλαγές θέλουν να περάσουν και να αρχίσουν από το δημοτικό και σιγά σιγά να περάσει στο γυμνάσιο, στο λύκειο και μετά στα πανεπιστήμια. ΔΕΝ είναι δυνατόν να μην έχουμε καμιά ουσιαστική αλλαγή από την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του 1981, δεν είναι δυνατόν να προτείνουν το μάθημα των υπολογιστών να γίνει επιλογής, δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν γυμναστές, θεατρολόγοι κτλ στα δημοτικά και όχι μαθηματικοί και ίσως και φυσικοί, δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν σκέψεις για κατάργηση της ! 2ης ξένης γλώσσας, κτλ. Μάλλον δεν έχει νόημα να συνεχίσω, νομίζω ότι όλοι εκπαιδευτικοί και γονείς γνωρίζουν ποια είναι τα προβλήματα και σίγουρα δεν είναι μόνο οι αιώνιοι φοιτητές (τους οποίους παράγει αυτό το «λάθος» σχολείο) και η χρηματοδότηση των πανεπιστημίων.
Πρακτικά λοιπόν ας σταματήσουν οι πολιτικοί μας να νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα, ας προσλάβουν ως συμβούλους τους δασκάλους, καθηγητές (όλων των ειδικοτήτων και όχι μόνο φιλολόγους), πανεπιστημιακούς καθηγητές και όχι τους συζύγους τους και τους κομματικούς τους φίλους. Δεν θα πρέπει να εξαιρεθούν από τη διαδικασία αυτή και οι «φροντιστές» , νομίζω έχουν πολλά να μας πουν και ας έχουν μοναδικό στόχο την επιτυχία των παιδιών μας, χωρίς απαραίτητα να τους ενδιαφέρει αν οι γνώσεις που αποκτούν τα παιδιά είναι αυτές που πρέπει.
Αναγνώστης
