Είναι σίγουρο ότι τα μικρά μας από τη στιγμή που μαθαίνουν να περπατάνε, νιώθουν πως όλος ο κόσμος είναι δικός τους. Θέλουν να είναι ανεξάρτητα, αντιδρούν στις αγκαλιές, στο καρότσι ή στο πιάσιμο από το χέρι τους.
Ωστόσο είναι αλήθεια ότι δεν είναι όλα τα παιδιά το ίδιο. Κάποια είναι δραστήρια σε επίπεδο εύλογο και λογικό και άλλα δεν σταματούν ποτέ να κινούνται ενώ έχουν και την τάση να απομακρύνονται από τους δικούς τους με αποτέλεσμα εμείς να πρέπει να είμαστε σε συνεχή εγρήγορση.
Πρώτα και πάνω απ’ όλα πρέπει να είστε επίμονη και υπομονετική με το τι ζητάτε από το παιδί σας! Ο κανόνας που θα ισχύσει θα είναι αυτός που επιβάλλεται εσείς και όχι ό,τι θέλει το μικρό σας, ακόμα και αν χρειαστεί να έρθετε σε μεγάλη κόντρα μαζί του και πρέπει να ανεχτείτε τη γρίνια του!
Αυτό σημαίνει ότι κρατάτε το χέρι του με όποιο τίμημα και δεν του κάνετε το χατίρι να το αφήσετε μόνο του! Όταν περνάτε δρόμους είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί και δίνετε το καλό παράδειγμα στο μικρό σας με τη συμπεριφορά σας.
Αν το παιδί σας δεν υπακούει στους κανονες που του θέτετε, επιβάλλεται άμεσα κυρώσεις. Παραδείγματος χάρη αν είστε εξω, γυρίστε αμέσως στο σπίτι δείχνοντάς του τη δυσαρέσκειά σας για τη συμπεριφορά του.
Αν πιστεύετε ότι μπορείτε, αφήστε το λίγο μόνο του, παρακολουθώντας το βέβαια, αλλά δώστε του την εντυπωση ότι δεν ασχολείστε μαζί του!
Αν πέσετε στην παγίδα να είστε συνέχεια η σκιά του, το μικρό σας δεν έχει κανένα λόγο να σταματήσει να γυρνάει πέρα δώθε!
Μη φοβηθείτε να το αφήσετε να… σπάσει και τα μούτρα του (προς Θεού δεν μιλάμε να το αφήσετε να πέσει στο γκρεμό η από το μπαλκόνι!), γιατί έτσι θα μάθει και την επόμενη φορά θα είναι πιο προσεικτικό.
mother.gr
