Μια από αυτές, είναι φυσικά η απομάκρυνση του Γιάννη Ραγκούση από το ράφι του «Νο2», του «αντ’ αυτού» του Γιώργου Παπανδρέου, επομένως και η ψυχική αποστασιοποίησή του από τον κεντρικό πυρήνα των συνεργατών του Πρωθυπουργού.
Σε αντίθεση ωστόσο με τον άλλοτε «διόσκουρο» Γιώργο Παπακωνσταντίνου, ο οποίος διασώθηκε την τελευταία στιγμή, μετακινούμενος στο υπουργείο Περιβάλλοντος, ο πρώην δήμαρχος Πάρου διατηρεί σημαντική δύναμη και δυνατότητα παρέμβασης, από το υπουργείο Υποδομών στο οποίο βρίσκεται πλέον.
Η πολιτική άνεση που τον διακρίνει πλέον, μάλιστα, φαίνεται ξεκάθαρα και από τις συχνές δημόσιες τοποθετήσεις του επί θεμάτων της επικαιρότητας. Φαινομενικά πρόκειται για θέματα τα οποία άπτονται των σημερινών ή των προηγούμενων αρμοδιοτήτων του, στην πραγματικότητα όμως αποτελούν υποθήκες για το μέλλον, τις οποίες βάζει ο Γιάννη Ραγκούσης.
Έτσι, βρίσκεται σε φάση «ψυχρού πολέμου» με τον διάδοχό του στο υπουργείο «Προεδρίας», Δημήτρη Ρέππα, παίρνει προοδευτική θέση στο ζήτημα της απελευθέρωσης των κλειστών επαγγελμάτων, όπως είναι για παράδειγμα οι ταξιτζήδες, και δεν διστάζει να μιλήσει για «σκανδαλώδεις υποθέσεις» στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με αφορμή το δάνειο που είχε πάρει ο δήμος Ζωγράφου, και παραλίγο να μπλοκάρει την έγκριση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, για την εκταμίευση της 5ης δόσης.
Στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, το «μεγάλο κουτσομπολιό» έχει να κάνει με τον ρόλο τον οποίο θα κληθεί να διαδραματίσει στο μέλλον ο Γιάννης Ραγκούσης. Καθώς, δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι στην «επόμενη μέρα», μετά δηλαδή τον Γιώργο Παπανδρέου, η πλειοψηφία των «παπανδρεϊκών» θα ταχθεί στο πλευρό του, διεκδικώντας ρόλους και ισορροπίες.
Ο Γιάννης Ραγκούσης από την πλευρά του δεν δείχνει να βιάζεται. Περιμένει τον χρόνο να λειτουργήσει υπέρ του. Και παρεμβαίνει εκεί που πιστεύει ότι είναι αναγκαίο. Για το παρόν αλλά και το μέλλον.
