για κυβέρνηση προσωπικοτήτων. Αυτή η ιδέα μοιάζει ελκυστική, αλλά σύμφωνα με τον Γιανναρά, ίσως επειδή ο καθένας μας τη φαντάζεται με πρόσωπα που ο ίδιος συμπαθεί και εμπιστεύεται. Όμως ποιος θα επιλέξει και ποιοι θα επιλεγούν; Πως θα εξασφαλιστεί η καλύτερη δυνατή επιλογή προσώπων; Θα επιλέξουν αυτοί που οδήγησαν την χώρα στην σημερινή κατάσταση; Θα επιλεγούν αυτοί που φιγουράρουν ως «πνευματικοί άνθρωποι» και προσπαθούν να αναδειχθούν ως ακομμάτιστοι;
Αλλά ποιες είναι οι προσωπικότητες που θα τους εμπιστευόμασταν το τιμόνι της χώρας; Οι προσωπικότητες είναι ταυτόχρονα και πνευματικοί άνθρωποι; Θα μπορούσε λοιπόν μια προσωπικότητα παγκοσμίου κύρους που διδάσκει πολιτική επιστήμη στο πιο διάσημο πανεπιστήμιο να διοικήσει ένα νοσοκομείο; Θα μπορούσε ένας μεγάλος ποιητής ή στιχουργός να διοικήσει έναν Καλλικρατικό Δήμο ή το ΙΚΑ; Ο μεγαλύτερος διπλωμάτης της εποχής του ανέλαβε την εξαθλιωμένη από την επανάσταση και τους εμφυλίους Ελλάδα και πήγε να τα βάλει με τους Μαυρομιχαλέους σαν ένα μικρό παιδάκι που κάνει κάτι από πείσμα. Μέσα σε αυτό τον κυκεώνα κομματικών και πελατειακών σχέσεων, το πλέγμα ισορροπιών, αλληλοεξυπηρέτησης, αλληλοκάλυψης, συμφερόντων, και όλα αυτά μαριναρισμένα με έντονη δόση συνδικαλισμού θα έρθει ένας υψηλός επισκέπτης των σαλονιών και των τίτλων να διοικήσει τον ΕΛΓΑ, τον ΕΟΤ ή τον Δήμο Άνω Ραχούλας; Θα έρθει ο ποιητής ή ο στιχουργός να βάλει σε τάξη τις κομματοκρατικοδίαιτες κρατικές εταιρείας και οργανισμούς ή τις αναπτυξιακές εταιρείες Δήμων και Νομαρχιών που κυριολεκτικά συνιστούν κομματικά μαγαζάκια;
Όμως σε αυτό το σημείο θα ήθελα να θέσω κάποια ερωτήματα:
- Πως ορίζεται ο πνευματικός άνθρωπος;
- Τι είναι αυτό που κάνει/χαρακτηρίζει έναν άνθρωπο πνευματικό;
- Αυτός που γραφεί ποίηση και στοίχους είναι ένας πνευματικός άνθρωπος;
- Αυτός που έχει γράψει ένα βιβλίο εντομολογίας είναι ένας πνευματικός άνθρωπος;
- Αυτός που έχει κάνει διδακτορικό είναι ένας πνευματικός άνθρωπος;
- Αυτός που είναι κοντά στο θεό, ταπεινός και χωρίς απολυτήριο δημοτικού, λυκείου, πανεπιστημίου και ντοκτορά, είναι ένας πνευματικός άνθρωπος;
- Είναι ένας πνευματικός άνθρωπος – όπως ορίζεται από τις παραπάνω συνθήκες – κατάλληλος να ηγηθεί μιας χώρας; Έχει τις ηγετικές ικανότητες που απαιτούνται;
Συχνά γίνεται αναφορά γενικά ή ειδικά σε καθηγητές πανεπιστημίου. Αυτή η κίνηση έχει στην προσωρινή διοικούσα επιτροπή πέντε καθηγητές πανεπιστημίου, εκείνη η κίνηση έχει συμβούλους καθηγητές πανεπιστημίου, εχθές βρήκαν δυο καθηγητές πανεπιστημίου και κατέδειξαν ότι το μνημόνιο είναι αντισυνταγματικό. Και αναρωτιέμαι εγώ ο αδαής και κατώτερος πνευματικά ελλην πολίτης: μα αυτοί οι δυο δεν ήταν στο επιτελείο του Ανδρέα Παπανδρέου; Εκείνη η ομάδα που ευαγγελιζόταν την Ελλάδα στους Έλληνες δεν έθεσε μετά μεγάλης προσοχής τα θεμέλια για την σημερινή κατάρρευση;
Αυτός που έχει διδακτορικό και έχει αφιερώσει όλη του την ζωή στην έρευνα σχετικά με τους μύκητες, τα έντομα, την καρδιολογία, την ορθοπεδική, την τουρκολογία, τους νανοκρυστάλλους, το γαρφένιο, την εθνολογία ή τις πολιτικές επιστήμες ταυτόχρονα έχει αποκτήσει και την δυνητική ικανότητα να κυβερνάει; Εγώ δηλαδή σαν μυκητολόγος απέκτησα παράλληλα και δια της φώτισης που εκπορεύεται από ένα διδακτορικό την ικανότητα να κυβερνήσω την Ελλάδα;
Όταν ρώτησα τον γενικό γραμματέα του υπουργείου γεωργίας, σε μια επίσκεψη μου στην Αγρότικα επί Νέας Δημοκρατίας, γιατί αφήνετε κε Α…….. τον Κόροιβο να χαθεί (εννοούσα το ινστιτούτο του εθιαγε), εκείνος με έσπρωξε και μου είπε άντε παρατά με και εσύ και ο κόροιβος. Αυτή είναι η αντίληψη των κκ καθηγητών σε κυβερνητικά πόστα, πιστεύουν ότι όλοι εμείς οι κοινοί θνητοί είμαστε κατώτεροι τους και ανίκανοι να κάνουμε οποιαδήποτε σοβαρή ερώτηση. Το θέαμα το είδαν και απόλαυσαν πολλοί εκ των οποίων οι μισοί τουλάχιστον σιχτίρισαν το φέρσιμο του εν λόγω κυρίου.
Ας το δούμε όμως και λίγο ιστορικά το θέμα:
Πριν από 120-130 χρόνια είτε ο Μπισμαρκ είχε πει: βάλε τρεις καθηγητές στην κυβέρνηση να σου διαλύσουν το κράτος.
Πάλι στην γερμάνια, λίγο πριν τις τελευταίες ομοσπονδιακές εκλογές η κυρία Μερκελ θεωρούσε σίγουρη την αυτοδυναμία και βιάστηκε να τοποθετήσει υπουργό οικονομικών, ένα καθηγητή από κάποιο πανεπιστήμιο. Την επόμενη εκείνος έκανε κάποιες δηλώσεις, και το αποτέλεσμα, η Μερκελ έχασε την αυτοδυναμία.
Πάμε τώρα και στα δικά μας. Ήταν μάλλον την πρώτη τετραετία του πασοκ όπου ο κος Α. Παπανδρέου έβαλε υπουργό οικονομικών έναν δικό μας καθηγητή πανεπιστημίου. Δεν ενθυμούμαι το όνομα του αλλά πιθανόν να ήταν ο κος Β…… από 3% ο πληθωρισμός βρέθηκε στο 23%. Η δε κρατικοποίηση εταιρειών και βιομηχανιών για το βόλεμα των δικών μας παιδιών έγινε επιστήμη. Ίσως έτσι να εννοούν την επάνδρωση με καθηγητές αει, την αναγωγή σε επιστήμη του πάρε την περιουσία του αλλού και βαλέ μέσα τους άχρηστους για να την καταστρέψουν.
Τις δεκαετίες που ακολούθησαν τόσο το πασοκ όσο και η νδ ανεβοκατέβαζαν καθηγητές πανεπιστημίων σε θέσεις επιτελικές όπως, γενικοί γραμματείς υπουργείων, πρόεδροι οργανισμών, διευθύνων σύμβουλοι κρατικών εταιρειών κλπ. είδαμε κάτι να γίνεται; Είδαμε κάτι να αλλάζει προς το καλύτερο; Επί σειρά ετών παρακολουθούσα την ΝΔ να περιφέρει ένα δικό της πιστό κομματικά πρόσωπο σε διαφόρους οργανισμούς και αναρωτιόμουν γιατί;
Όλοι οι μεγάλοι ηγέτες δεν ήταν ούτε καθηγητές πανεπιστημίων ούτε ποιητές, είχαν όμως ένα κοινό, το πάθος και το όραμα για τον τόπο τους. Όλοι οι μεγάλοι της ιστορίας ήταν απλοί άνθρωποι με ελάχιστες εξαιρέσεις να διαθέτουν κάποιο πτυχία. Οι περισσότεροι άγιοι της εκκλησίας ήταν αμόρφωτοι, ελάχιστοι είχαν κάποιο πτυχίο.
Η πίστη σε ένα σκοπό κάνει την διαφορά. Και αν μάλιστα μία τέτοια μορφή διαθέτει και ηγετικές ικανότητες, τότε σίγουρα θα κάνει την διαφορά. Και οι μεγάλοι ηγέτες ξεπηδούν από τον χαλασμό μέσα στην αναμπουμπούλα για να ηγηθούν και να ανοίξουν νέα σελίδα.
Είναι καιρός γι αυτόν τον καταπληκτικό λαό να βρεθεί ένας καταπληκτικός ηγέτης.
Με εκτίμηση
Φάνης Α. Τσαπικούνης
