Κατ' αρχήν θα συμφωνήσω στο ότι έχω βαρεθεί κι εγώ αυτές τις τούρκικες σαπουνόπερες (που μοιάζουν πολύ και στις ελληνικές, όσον αφορά τη χλιδή, τις...
δακρύβρεχτες ιστορίες κλπ [βλ. Λάμψη, Καλημέρα Ζωή]), όπως επίσης θα συμφωνήσω/προσθέσω ότι ίσως είναι επιτηδευμένο όλο αυτό για να μας έρθει πιο ομαλά μία ενδεχόμενη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου. ΑΛΛΑ θα διαφωνήσω κάθετα στο ότι είμαστε τελείως διαφορετικός λαός. Ένα ταξίδι στη γείτονα χώρα θα σε πείσει. Προσωπικά δεν έχω πάει ποτέ, αλλά τους τελευταίους μήνες συναναστρέφομαι πολλούς Τούρκους (είμαι φοιτητής Εράσμους, οπότε έχω γνωρίσει το μισό ΟΗΕ) και αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι η νοοτροπία των δύο λαών είναι ιδιαίτερα όμοια (όπως και με Ιταλούς και Ισπανούς). Το να συγκρίνει κάποιος την ελληνική και την τούρκικη κουλτούρα δε σημαίνει ότι υποβαθμίζει την ελληνική, όπως κατά τη γνώμη μου άστοχα υποστήριξες, όπως επίσης και η υπερηφάνεια που νιώθει ο καθένας για την ελληνικότητά του δεν (θα έπρεπε να) ταυτίζεται με έναν έμμεσο (ή όχι και τόσο έμμεσο) ρατσισμό/απέχθεια προς το καθετι τούρκικο.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
