Στην αίτηση του πολίτη αναφέρονταν, ότι η καθιέρωση του ΑΦΜ συνεπάγεται «την αντιμετώπιση των ανθρώπων ως αριθμών και όχι ως προσώπων, κάτι που δεν συνάδει με τις διδασκαλίες της χριστιανικής ορθόδοξης πίστης, με αποτέλεσμα η υποχρεωτική απόδοση και αναγραφή του ΑΦΜ να τον αναγκάζει σε επιορκία και σε κατάσταση αμαρτίας ενώπιον του Θεού, καθόσον αποδοχή του ΑΦΜ θα συνιστά την από μέρους του αποδοχή της κατάργησης του βαπτίσματος που έχει λάβει.».
Στη δικαστική απόφαση, τονίζεται ότι η υποχρεωτική απόδοση ΑΦΜ σε όλους τους πολίτες, δεν καθιστά αυτούς αριθμούς, γιατί όλες οι συναλλαγές γίνονται με το όνομα και το επώνυμο του κάθε συναλλασσόμενου και ο ΑΦΜ χρησιμοποιείται ως επιπρόσθετο στοιχείο.
