Πόσο είναι ανιστόρητο το σύνθημα « η Χούντα δεν έπεσε το 73»;
Πόσο είναι εμπρηστικές οι τοποθετήσεις εντός Βουλής των αρχηγών των κομμάτων της...
Αριστεράς ( το ΚΚΕ κατά δήλωσης της Παπαρήγας δεν ανήκει στην Αριστερά);
Πόσο θράσος χρειάζεται κανείς να προσποιείται τον αδικημένο και να κατηγορεί τις αντίθετες φωνές για φασίζουσα ρητορική «….Γιατί όντως θεωρώ ότι είναι φασίζουσες αυτές οι συμπεριφορές και νοοτροπίες, γιατί ο φασισμός είναι η επιβολή δια της βίας της δικής μου άποψης, η απαγόρευση να εκφραστεί, να λειτουργήσει», όταν μάλιστα εκείνος που το ισχυρίζεται δεν είναι άλλος από τον άνθρωπο που κατά την θητεία του στο Δικαιοσύνης δεν επέτρεψε την εφαρμογή της απόφασης του Αρείου Πάγου που δικαίωνε τα θύματα του Διστόμου, κάνοντας εθνομειοδοτικές πλάτες στην Γερμανία;
Πόσο κινδυνεύει η Δημοκρατία από την δράση των αγανακτισμένων και προδομένων πολιτών που σπεύδουν να αποδώσουν την δικαιοσύνη όπως - και ορθώς- την αντιλαμβάνονται, όταν συναντούν Βουλευτές του Κυβερνώντος Κόμματος;
Από τι κινδυνεύει κάτι που δεν υπάρχει παρά αυτό που συκοφαντικά ο φασιστικός ολιγαρχισμός ονομάζει Δημοκρατία;
Υπάρχουν δηλώσεις επί δηλώσεων και βρώμικες επιθέσεις στοχοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο από την Κυβέρνηση αλλά και, με τον τρόπο που τοποθετούνται οι άλλες κομματικές δυνάμεις, από το σύνολο των κομμάτων.
Θα ήταν αμετροέπεια και συκοφαντία να ασχοληθεί κανείς με τις δηλώσεις είτε του Φασιστικού κόμματος του ΛΑΟΣ, είτε με τις δημόσιες δηλώσεις του καθεστωτικού Κομμουνιστικού Κόμματος που βλέπουν να τρέμει το σύστημα που τους τρέφει;
Είναι φανερό ότι πίσω από τις ενέργειες των κουκουλοφόρων των παρακρατικών μηχανισμών δεν κρύβεται μόνο η Κυβέρνηση και οι συμβουλάτορες εκ του εξωτερικού που περιστοιχίζουν τους Υπουργους και το Πρωθυπουργό, αλλά και ο Πολιτικός εκπρόσωπος των φασιστοειδών, που δια του Κοινοβουλίου φορά και υπερασπίζεται τον Δημοκρατικό μανδύα.
Αλλά πάλι δεν είναι και έργο της Αριστεράς οι προπηλακισμοί των «Βουλευτών» των ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.
Εκείνο που δεν αντιλαμβάνονται οι Κυβερνώντες μέχρι το ΛΑΟΣ και το ΚΚΕ, είναι δύο βασικά πράγματα
Πρώτον, ένα κόμμα, ως κοινοβουλευτική παράταξη, που εμμένει στην διγλωσσία του, που δηλώνει με άλλον πολιτικό λόγο και αντιπολιτεύεται με τον ίδιο πολιτικό λόγο εντός του κοινοβουλίου και με τελείως διαφορετικό ( βλέπε Παπαδημούλης) τις πράξεις της Κυβέρνησης και τις πράξεις των πολιτών, είναι αδύνατο να οργανώνει ορδές προπηλακιζόντων κατά Κυβερνητικών στελεχών ή Βουλευτών της νέας ΠΑΣΟΚΟΝΕΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.
Ένα κόμμα ή μια παράταξη κομμάτων που φοβάται να ονομάσει με τα συγκεκριμένα επίθετα τους πράττοντες πράξεις μειοδοτικές, συκοφαντικές και άκρως φασιστικές και που εξακολουθεί να συναγελάζεται μαζί τους εντός και εκτός κοινοβουλίου και να τους νομιμοποιεί, αντί να έχει ήδη αποχωρήσει παραιτουμένων όλων των βουλευτών και των αναπληρωματικών του από το κοινοβούλιο, καταγγέλλοντας την εθνική , πατριωτική μειοδοσία και την καταπάτηση του Συντάγματος, αυτός ο Συνασπισμός δεν τολμά να μην συμπορεύεται – έστω και με αποστάσεις- με το σύστημα.
Δεύτερο, δεν είναι μόνο το «Σύνταγμα» που καταγγέλλει τους ρουφιάνους, τους δωσίλογους, τους προδότες, τους εντός του κοινοβουλίου κουκουλοφόρους των Τραπεζιτών, των τοκογλύφων ( Δανειστών) των ντόπιων και κυρίως των ξένων οικονομικών συμφερόντων, αλλά και η επαρχία είναι ένα μικρό «Σύνταγμα».
Δεν ξέρω πόσο «πίστεψε» ο Αθανασιάδης τον Πρωθυπουργό ή τα απειλητικά τηλεφωνήματα κατά της ζωής τους για να ψηφίσει ΝΑΙ στην ταφόπλακα του μεσοπρόθεσμου, αυτό όμως που ξέρω είναι ότι για να είσαι Έλληνας, όταν δεν πιθηκίζεις τον Έλληνα, οφείλεις μεταξύ της ζωής σου και της προδοσίας κατά της πατρίδας σου, να χάνεις την ζωή σου κύριε Αθανασιάδη και όχι να «πείθεσαι» ώστε να υπηρετήσεις το κόμμα σου, όταν στην Βουλή οφείλεις να υπηρετείς τον λαό και όχι τα συμφέροντα.
Οικονομία και ανάπτυξη είναι η μη πτώχευση του λαού και όχι των τραπεζών ή των Βιομηχάνων.
Δεν ξέρω πόσο «αυθόρμητη» ήταν η εκτόξευση γιαουρτιού στην Κανέλη, αλλά ήταν αρκετή για αν χαρακτηρίσει το καθεστωτικό ΚΚΕ τους αντιδρώντες ως ….ακροδεξιά στοιχεία.
Οι…. «διαμαρτυρόμενοι» πολίτες, πού είναι Πασοκογεννές εφεύρημα από την περίοδο του 82 και η τάχα μου «ανεγκέφαλη» εκτροπή γιαουρτόματος στην κα Λιάνα, με τις ταυτόχρονες εκκλήσεις του …. πλήθους περί βοήθειας του ΠΑΜΕ για περιφρούρηση των Πολιτών στο « Σύνταγμα», μιας και απέτυχε η προσπάθεια καπελώματος, είναι και αυτό παλιό κόλπο των ΚΚΕδων.
Στην Στρατηγική της προβοκάτσιας και των τεχνασμάτων που παράγεται από τα δύο ανταγωνιστικά κόμματα που, το ένα θέλει ντε και καλά να είναι «Αριστερά» και το άλλο ντε και καλά να μην είναι «Αριστερά», οι φασίστες του ΛΑΟΣ διδάσκονται και την «παρακοινωνική», εκτός της παρακρατικής που έχουν αποφοιτήσει με άριστα, επιστήμη συκοφάντησης και ενοχοποίησης της συνείδησης του λαού.
Βέβαια στις εκατό προβοκατόρικες πράξεις των καθεστωτικών κυβερνήσεων σε βάρος της Αριστεράς, μία γίνεται και για τα μάτια του κόσμου εναντίον του ΚΚΕ. Όμως δεν υπάρχει ούτε μια στιγμή που, αν και χλευάζοντας τον ξύλινο λόγο, να μην απονέμουν τα εύσημα στο ΚΚΕ και τους μύδρους στον ΣΥΡΙΖΑ.
Όμως το ζήτημα είναι τόσο απλό. Στην κατοχή, οι δωσίλογοι εκτελούντο από την Αντίσταση. Η Αντίσταση δεν έκανε διάλογοι μαζί τους.
Σήμερα που η προδοσία και ο δωσιλογισμός εξαγγέλλεται ως Νέος Πατριωτισμός, δεν είναι ευχαριστημένοι οι προδότες μας, τα δικά μας παιδιά της διπλανής πόρτας, που τρώνε μόνο γιαουρτάκια και καμιά κλωτσά στον κώλο;
Τι άλλο θέλουν; Ίσως προτομές που να στολίζουν την δρόμους και πλατείες σαν τις προτομές των ηρώων του 21 στο Πεδίο του Άρεως;
Πόσο είναι εμπρηστικές οι τοποθετήσεις εντός Βουλής των αρχηγών των κομμάτων της...
Αριστεράς ( το ΚΚΕ κατά δήλωσης της Παπαρήγας δεν ανήκει στην Αριστερά);
Πόσο θράσος χρειάζεται κανείς να προσποιείται τον αδικημένο και να κατηγορεί τις αντίθετες φωνές για φασίζουσα ρητορική «….Γιατί όντως θεωρώ ότι είναι φασίζουσες αυτές οι συμπεριφορές και νοοτροπίες, γιατί ο φασισμός είναι η επιβολή δια της βίας της δικής μου άποψης, η απαγόρευση να εκφραστεί, να λειτουργήσει», όταν μάλιστα εκείνος που το ισχυρίζεται δεν είναι άλλος από τον άνθρωπο που κατά την θητεία του στο Δικαιοσύνης δεν επέτρεψε την εφαρμογή της απόφασης του Αρείου Πάγου που δικαίωνε τα θύματα του Διστόμου, κάνοντας εθνομειοδοτικές πλάτες στην Γερμανία;
Πόσο κινδυνεύει η Δημοκρατία από την δράση των αγανακτισμένων και προδομένων πολιτών που σπεύδουν να αποδώσουν την δικαιοσύνη όπως - και ορθώς- την αντιλαμβάνονται, όταν συναντούν Βουλευτές του Κυβερνώντος Κόμματος;
Από τι κινδυνεύει κάτι που δεν υπάρχει παρά αυτό που συκοφαντικά ο φασιστικός ολιγαρχισμός ονομάζει Δημοκρατία;
Υπάρχουν δηλώσεις επί δηλώσεων και βρώμικες επιθέσεις στοχοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο από την Κυβέρνηση αλλά και, με τον τρόπο που τοποθετούνται οι άλλες κομματικές δυνάμεις, από το σύνολο των κομμάτων.
Θα ήταν αμετροέπεια και συκοφαντία να ασχοληθεί κανείς με τις δηλώσεις είτε του Φασιστικού κόμματος του ΛΑΟΣ, είτε με τις δημόσιες δηλώσεις του καθεστωτικού Κομμουνιστικού Κόμματος που βλέπουν να τρέμει το σύστημα που τους τρέφει;
Είναι φανερό ότι πίσω από τις ενέργειες των κουκουλοφόρων των παρακρατικών μηχανισμών δεν κρύβεται μόνο η Κυβέρνηση και οι συμβουλάτορες εκ του εξωτερικού που περιστοιχίζουν τους Υπουργους και το Πρωθυπουργό, αλλά και ο Πολιτικός εκπρόσωπος των φασιστοειδών, που δια του Κοινοβουλίου φορά και υπερασπίζεται τον Δημοκρατικό μανδύα.
Αλλά πάλι δεν είναι και έργο της Αριστεράς οι προπηλακισμοί των «Βουλευτών» των ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.
Εκείνο που δεν αντιλαμβάνονται οι Κυβερνώντες μέχρι το ΛΑΟΣ και το ΚΚΕ, είναι δύο βασικά πράγματα
Πρώτον, ένα κόμμα, ως κοινοβουλευτική παράταξη, που εμμένει στην διγλωσσία του, που δηλώνει με άλλον πολιτικό λόγο και αντιπολιτεύεται με τον ίδιο πολιτικό λόγο εντός του κοινοβουλίου και με τελείως διαφορετικό ( βλέπε Παπαδημούλης) τις πράξεις της Κυβέρνησης και τις πράξεις των πολιτών, είναι αδύνατο να οργανώνει ορδές προπηλακιζόντων κατά Κυβερνητικών στελεχών ή Βουλευτών της νέας ΠΑΣΟΚΟΝΕΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.
Ένα κόμμα ή μια παράταξη κομμάτων που φοβάται να ονομάσει με τα συγκεκριμένα επίθετα τους πράττοντες πράξεις μειοδοτικές, συκοφαντικές και άκρως φασιστικές και που εξακολουθεί να συναγελάζεται μαζί τους εντός και εκτός κοινοβουλίου και να τους νομιμοποιεί, αντί να έχει ήδη αποχωρήσει παραιτουμένων όλων των βουλευτών και των αναπληρωματικών του από το κοινοβούλιο, καταγγέλλοντας την εθνική , πατριωτική μειοδοσία και την καταπάτηση του Συντάγματος, αυτός ο Συνασπισμός δεν τολμά να μην συμπορεύεται – έστω και με αποστάσεις- με το σύστημα.
Δεύτερο, δεν είναι μόνο το «Σύνταγμα» που καταγγέλλει τους ρουφιάνους, τους δωσίλογους, τους προδότες, τους εντός του κοινοβουλίου κουκουλοφόρους των Τραπεζιτών, των τοκογλύφων ( Δανειστών) των ντόπιων και κυρίως των ξένων οικονομικών συμφερόντων, αλλά και η επαρχία είναι ένα μικρό «Σύνταγμα».
Δεν ξέρω πόσο «πίστεψε» ο Αθανασιάδης τον Πρωθυπουργό ή τα απειλητικά τηλεφωνήματα κατά της ζωής τους για να ψηφίσει ΝΑΙ στην ταφόπλακα του μεσοπρόθεσμου, αυτό όμως που ξέρω είναι ότι για να είσαι Έλληνας, όταν δεν πιθηκίζεις τον Έλληνα, οφείλεις μεταξύ της ζωής σου και της προδοσίας κατά της πατρίδας σου, να χάνεις την ζωή σου κύριε Αθανασιάδη και όχι να «πείθεσαι» ώστε να υπηρετήσεις το κόμμα σου, όταν στην Βουλή οφείλεις να υπηρετείς τον λαό και όχι τα συμφέροντα.
Οικονομία και ανάπτυξη είναι η μη πτώχευση του λαού και όχι των τραπεζών ή των Βιομηχάνων.
Δεν ξέρω πόσο «αυθόρμητη» ήταν η εκτόξευση γιαουρτιού στην Κανέλη, αλλά ήταν αρκετή για αν χαρακτηρίσει το καθεστωτικό ΚΚΕ τους αντιδρώντες ως ….ακροδεξιά στοιχεία.
Οι…. «διαμαρτυρόμενοι» πολίτες, πού είναι Πασοκογεννές εφεύρημα από την περίοδο του 82 και η τάχα μου «ανεγκέφαλη» εκτροπή γιαουρτόματος στην κα Λιάνα, με τις ταυτόχρονες εκκλήσεις του …. πλήθους περί βοήθειας του ΠΑΜΕ για περιφρούρηση των Πολιτών στο « Σύνταγμα», μιας και απέτυχε η προσπάθεια καπελώματος, είναι και αυτό παλιό κόλπο των ΚΚΕδων.
Στην Στρατηγική της προβοκάτσιας και των τεχνασμάτων που παράγεται από τα δύο ανταγωνιστικά κόμματα που, το ένα θέλει ντε και καλά να είναι «Αριστερά» και το άλλο ντε και καλά να μην είναι «Αριστερά», οι φασίστες του ΛΑΟΣ διδάσκονται και την «παρακοινωνική», εκτός της παρακρατικής που έχουν αποφοιτήσει με άριστα, επιστήμη συκοφάντησης και ενοχοποίησης της συνείδησης του λαού.
Βέβαια στις εκατό προβοκατόρικες πράξεις των καθεστωτικών κυβερνήσεων σε βάρος της Αριστεράς, μία γίνεται και για τα μάτια του κόσμου εναντίον του ΚΚΕ. Όμως δεν υπάρχει ούτε μια στιγμή που, αν και χλευάζοντας τον ξύλινο λόγο, να μην απονέμουν τα εύσημα στο ΚΚΕ και τους μύδρους στον ΣΥΡΙΖΑ.
Όμως το ζήτημα είναι τόσο απλό. Στην κατοχή, οι δωσίλογοι εκτελούντο από την Αντίσταση. Η Αντίσταση δεν έκανε διάλογοι μαζί τους.
Σήμερα που η προδοσία και ο δωσιλογισμός εξαγγέλλεται ως Νέος Πατριωτισμός, δεν είναι ευχαριστημένοι οι προδότες μας, τα δικά μας παιδιά της διπλανής πόρτας, που τρώνε μόνο γιαουρτάκια και καμιά κλωτσά στον κώλο;
Τι άλλο θέλουν; Ίσως προτομές που να στολίζουν την δρόμους και πλατείες σαν τις προτομές των ηρώων του 21 στο Πεδίο του Άρεως;
