Ο κακός πωλητής είναι ένα ξεχωριστό “είδος” ανθρώπου που λίγο-πολύ όλοι έχουμε συναντήσει. Ένα συγκεκριμένο χαρακτηριστικό στη συμπεριφορά του ή -σε χειρότερες περιπτώσεις- συνδυασμός τέτοιον χαρακτηριστικών, γίνονται συνήθως η αιτία να μη ξαναπατήσουμε το πόδι μας στο κατάστημα!
Παρακάτω θα δείτε 7 κατηγορίες που χαρακτηρίζουν τους κακούς πωλητές (οι οποίοι μπορούν να ανήκουν σε 1+ κατηγορίες) και ξεχώρισε το No Excuse για να σας παρουσιάσει. Οι κατηγορίες αυτές αφορούν...
όχι μόνο υπαλλήλους αλλά και ιδιοκτήτες επιχειρήσεων που παίζουν ταυτόχρονα τον ρόλο του πωλητή.
Ο Αγενής:
Αυτός/ή διακρίνεται κυρίως για το θράσος και την αδιακρισία του/της. Ο πελάτης για αυτόν/ην έχει πάντα άδικο! Ξεκινάει την κουβέντα μιλώντας στον ενικό: «Τι θέλεις;» –κι ενώ εσύ του/της υποδεικνύεις τα όρια μιλώντας πάντα στον πληθυντικό-, ακόμα κι αν έχει τα μισά σου χρόνια. Δε ζητά ποτέ συγνώμη, τι κι αν περάσει από πάνω σου? Αν δουλεύει σε κατάστημα ρούχων είναι ικανός/η να μπει στο δοκιμαστήριο χωρίς να ρωτήσει είτε για να “βοηθήσει”, είτε για να διασχίσει τον δρόμο προς την αποθήκη. Τέλος, κλείνει πάντα αυτή τη συνάντηση με μια ευχή: «Στο καλό»!
Ο “Ανταποκριτής”:
Αυτός/ή φαίνεται να είχε ως παιδικό του/της όνειρο να γίνει ανταποκριτής/ρια ή sportscaster! Μας περιγράφει το προϊόν με κάθε -υπαρκτή ή ανύπαρκτη- λεπτομέρεια σαν να μην έχουμε ορατότητα! Δίνει πληροφορίες που αφορούν τα εξωτερικά χαρακτηριστικά του προς πώληση αντικειμένου, τα οποία γίνονται αντιληπτά ακόμα και από τον πιο “στραβό” πελάτη. «Αυτό το βάζο είναι λαμπερό», «Αυτό το παντελόνι είναι πολύ όμορφο πάνω σας», 9/10 φορές το βάζο είναι θαμπό ενώ το παντελόνι σου προσθέτει 3 κιλά και σε κονταίνει 5 πόντους. Η υπερβολή και τα κραυγαλέα ψέματα είναι οι λέξεις κλειδιά για να διακρίνετε τους πωλητές αυτής της κατηγορίας. Θα έκαναν καλύτερα τη δουλειά τους αν απλώς μας έκαναν γνωστά τα τεχνικά χαρακτηριστικά του προϊόντος, «Είναι στιλβωμένο κεραμικό» και «Είναι 100% λινό από Ιταλία».
Ο “Ωχαδερφιστής”:
Αυτός/ή είναι ή κακοπληρωμένος/η υπάλληλος ή παρολίγον χρεοκοπημένος/η ιδιοκτήτης/ρια. Και στις δυο περιπτώσεις ρέει η αποτυχία στο αίμα του, και στις δυο περιπτώσεις αδιαφορεί για το αν μπήκε πελάτης στο κατάστημα. Ο/Η μεν υπάλληλος εκδικείται τον κακό εργοδότη αποτρέποντας τους πελάτες να ψωνίσουν, δεν ενδιαφέρεται για το κέρδος της επιχείρησης καθώς δεν πρόκειται τίποτα να αλλάξει στον δικό του μισθό. Ατάκες όπως: «Τι τη θες τόσο ακριβή ζακέτα; Το όνομα πληρώνεις μη νομίζεις!» και «Το τελευταίο μας κομμάτι είναι στη βιτρίνα… ελάτε σε ένα μήνα που θα αλλάξουμε βιτρίνα!», είναι χαρακτηρίστηκες αυτού του είδους. Ο/Η δε ιδιοκτήτης/ρια στη καλύτερη περίπτωση μιλάει στο τηλέφωνο μέχρι να βαρεθείς και να φύγεις, ενώ στη χειρότερη έχει στήσει πηγαδάκι στο πίσω μέρος της “επιχείρησης” με φίλους και τα πίνουν από τις 9 το πρωί! Συνηθισμένες ατάκες: «Όχι δε το έχουμε» -πριν καν ακούσει τι ζητάς- και «Στη κοπέλα… στη κοπέλα!». Αυτά τα καταστήματα ίσως έπρεπε να συγχωνευτούν και να έχουν όλα μια κοινή ονομασία: ‘Μη πλησιάζετε’!
Ο “Κυνηγός”:
Κατηγορία που αυξάνει τα μέλη της όλο και περισσότερο εν καιρώ κρίσεως. Αυτός/ή έχει αισθητήρες ανίχνευσης κίνησης πιο ευαίσθητους από το φωτοκύτταρο της πόρτας! Είναι πάντα σε ετοιμότητα να πει το ποιηματάκι του/της, ακόμα κι αν εξυπηρετεί ταυτόχρονα άλλους 4 πελάτες. Σε ακολουθεί σε κάθε σου βήμα και σου βγάζει τελική τιμή για ότι κι αν αγγίξεις. Σε βομβαρδίζει με ερωτήσεις και πληροφορίες, κι ενώ εσύ θα επινοείς διάφορες δικαιολογίες για να μη φορτωθείς ότι σου πασάρει, εκείνος/η θα έχει ήδη στα χέρια του/της το προϊόν-λύση στο πρόβλημά σου! Αυτό φυσικά υπερβαίνει τα όρια του επαγγελματισμού, με αποτέλεσμα ο πελάτης να νιώθει δυσφορία και καταπίεση. Θα τον/την αναγνωρίσετε από το δίκανο δίπλα στη ταμειακή!
Ο Snob:
Αυτός/ή είθισται να εργάζεται σε πολυτελές κατάστημα. Όταν αυτό δεν συμβαίνει, τότε το θέαμα είναι ακόμα πιο γελοίο! Κύριο χαρακτηριστικό του/της είναι το πρόσωπό: είτε με πλαστική παρέμβαση είτε άνευ, είναι μονίμως ξινισμένο, το ένα φρύδι είναι πάντα ανασηκωμένο και ταυτόχρονα το ύψος του κεφαλιού είναι τέτοιο, ώστε να περνάει ράβδος από το ρουθούνι μέχρι το λαιμό χωρίς καμιά παρέκκλιση! Από τη στιγμή που στέκεσαι μπροστά στη βιτρίνα, σου συμπεριφέρεται σαν να χρωστάς, όσο πλησιάζεις προς τα μέσα το ποσό του χρέους σου ανεβαίνει! Μιλάει πάντα με ορολογίες που είναι αδύνατον να γνωρίζεις, σαν να έπρεπε να γνωρίζεις και έχει το στιλ του/της απρόσιτου/της σαν να είναι απόγονος/η του Σταύρου Νιάρχου (στην καλύτερη περίπτωση). Ένας/μία snob πωλητής/ρια που σέβεται τον εαυτό του/της (και μόνο) δε σου λέει ποτέ καλή κουβέντα ακόμα κι αν είναι προς όφελός της επιχείρησης. Έχει ύφος επικριτικό και σε καμία περίπτωση δε θα παραδεχτεί κάποιο πιθανό ελάττωμα του προϊόντος που προωθεί. Αντιθέτως θα υπαινιχθεί πως το λάθος είναι δικός σου είτε για την κακή χρήση του, είτε για την λάθος οπτική σου (αυτό που βλέπεις δηλαδή εσύ ως ελάττωμα, στη πραγματικότητα έχει λόγο ύπαρξης που ΕΣΥ δε καταλαβαίνεις). Θα τον αναγνωρίσετε από το λεξιλόγιο του βρετανού butler. Θα την αναγνωρίσετε από τα ανακατεμένα μαλλιά που της άφησε το Aquariva του Gucci.
Ο Ανειδίκευτος:
Αυτός/ή γίνεται περισσότερο αντιληπτός/τή κυρίως όταν εργάζεται σε κατάστημα ηλεκτρικών/ ηλεκτρονικών συσκευών ή κινητής τηλεφωνίας. Αν μάλιστα τυχαίνει να έχεις και μερικές γνώσεις πάνω στο αντικείμενο, τότε καταλήγεις να του/της μαθαίνεις τη δουλειά του/της! Ατάκες όπως: «Τι εννοείται δείκτη Sar κύριε; Όλα τα κινητά τηλέφωνα έχουν την ίδια ακτινοβολία» και «Συγνώμη αλλά γράφω τα στοιχεία σας και δεν τα αποδέχεται το σύστημα… γράφω ολοκάθαρα ‘A8ina Veropoulou’, τι κάνω λάθος;» είναι μερικές από εκείνες που δεν ξεχνάει εύκολα ένας πελάτης! Θα τους αναγνωρίσετε από τον φραπέ κι από την φράση-sos μόλις βρουν τα σκούρα: «Μπαμπά έρχεσαι λίγο;».
Ο Φραγκοφονιάς (γνωστός και ως ‘Κακός Βεζύρης’):
Αυτός/ή πάσχει από το ‘Σύνδρομο της Αναρρίχησης’. Η οντότητα του/της όλη διαχέεται από ματαιοδοξία! Έχει πάντα την ελπίδα ή την ψευδαίσθηση ότι θα ανέβει ψηλά. Αν είναι υπάλληλος έχει βάλει σαν στόχο ζωής να γίνει ιδιοκτήτης/ρια στη θέση του /της ιδιοκτήτη/ριας. Αν είναι ήδη δική του/της η επιχείρηση, ευελπιστεί να μπει στο χρηματιστήριο! Τον/την διέπει η τσιγκουνιά και η γαλιφιά! Τρίβει τα χέρια του/της όταν πρόκειται να αγοράσεις κάτι ακριβό, ενώ μπορεί να σε φτύσει κατάμουτρα όταν θελήσεις κάτι φθηνό. Είναι κατ’ επιλογήν α) snob και β) γλείφτης/ρα ανάλογα τον πελάτη, (όπως είχαμε δει στο ‘Pretty Woman’ το 1990 -α και β-). Εκμεταλλεύεται την ελαφρότητα ορισμένων πελατών για να τους φορτώσει με προϊόντα που ούτε είχαν σκοπό να αγοράσουν, αλλά ούτε και χρειάζονται. Τον σκοτώνεις όταν του πας επιστροφή και 10/10 φορές σκαρφίζεται λόγους για να μη τη δεχτεί! Θα τον καταλάβεις από το σατανικό του γέλιο κάθε φορά που δίνει λιγότερα ρέστα.
(Οι παραπάνω φράσεις και καταστάσεις είναι βασισμένες σε αληθινά γεγονότα από μαρτυρίες πελατών).
http://noexcus.blogspot.com/
