Η αγάπη θέλει δύο...

Άλλο ένα επιχειρηματικό «λαβ στόρι» φαίνεται πως οδηγείται στο τέλος του. Και μάλιστα με τον ίδιο θο­ρυβώδη τρόπο με τον οποίο είχε ξε­κινήσει πριν από δύο χρόνια. Ήταν η εποχή που η πολυμήχανη οικογέ­νεια Αλαφούζου είχε «πλευρίσει» τον Βαγγέλη Μαρινάκη, ανερχόμενο εφοπλιστή και στενό φίλο της Ντόρας Μπακογιάννη, προκειμένου να επεν­δύσει στα επιχειρηματικά σχέδια του υιού Γιάννη, που μόλις είχε στρώσει για δεύτερη φορά (ή και τρίτη, αν δεν κάνουμε λάθος) το σύστημα του ΣΚΑΪ.

Οι προϋποθέσεις ήταν ιδεώδεις: ύστερα από χρόνια πηγαινέλα, η οι­κογένεια Αλαφούζου έδειχνε για πρώτη φορά ότι μπορεί να βάλει τα ραδιοτηλεοπτικα της μέσα σε μια τάξη αντίστοιχη της «Καθημερινής». Και εδώ ο επιχειρηματίας με τη βαθιά τσέπη ήταν ο καλύτερος συνεργάτης. Κι εκείνος, από την πλευρά του, που έμπαινε στα βαθιά του «γκρικ ντριμ» δεν θα είχε καλύτερη επιλογή από το να ποντάρει στα «άφθαρτα» (σε σχέ­ση με τα υπόλοιπα... διαπλεκόμενα) ΜΜΕ του Φαλήρου, για να στηρίξει την είσοδό του στα σπορ (Ολυμπια­κός) και τις παρυφές της πολιτικής.

Σήμερα, με τον Βαγγέλη Μαρινάκη σε σαφώς δυσχερή θέση, λόγω της όποιας εμπλοκής τού καταλογί­ζεται στις υποθέσεις των στημένων ματς του ελληνικού πρωταθλήματος, τα ΜΜΕ της οικογένειας Αλαφούζου δεν δυσκολεύονται να χοντρύνουν την κριτική τους για το πρόσωπο του προέδρου του Ολυμπιακού.

Ιδιαίτερα καθώς ο ίδιος μεγαλο-παράγοντας (μεταξύ άλλων παραμέ­νει, για λίγο ακόμη, και πρόεδρος της ΕΠΑΕ) ζητά επίμονα να λάβει γνώση οικονομικών στοιχείων των εταιρει­ών στις οποίες συμμετέχει. Το αίτη­μα του Μαρινάκη δεν είναι καινούρ­γιο. Έχει άλλωστε διατυπωθεί τουλά­χιστον δύο φορές στις συνεδριάσεις των Δ.Σ. του τηλεοπτικού σταθμού και του ραδιοφωνικού ΣΚΑΪ.

Έτσι η σκληρή κριτική που άσκησαν τα ΜΜΕ της οικογένειας Αλαφούζου μετά τα όσα απαράδεκτα συνέβησαν στο ντέρμπι Ολυμπιακού - Παναθη­ναϊκού μπορεί να στάθηκε η αφορ­μή για τη διάρρηξη των σχέσεων των δύο πλευρών, όμως τα αίτια φαίνεται να είναι βαθύτερα και βεβαίως πιο σύνθετα από ένα απλό ποδοσφαι­ρικό ντέρμπι και τα αίσχη που συνό­δευσαν ακόμη μία κόντρα των αιώνι-ων στο (γειτονικό των Αλαφουζαίων, να μην ξεχνιόμαστε) γήπεδο «Καραϊ­σκάκης».

Ο καπνός και η φωτιά
Ο λαός μας λέει ότι όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά. Και βέ­βαια οι τελευταίες αποκαλύψεις πε­ρί κυκλωμάτων στημένων ματς (όπου ο Μαρινάκης είναι ήδη κατηγορού­μενος) μόνο άσχετες δεν είναι με τη γενικότερη επιχειρηματική κόντρα. Και κυρίως με την ευρύτερη αναδια­νομή συμφερόντων και πλούτου που φέρνει η κρίση, όπως και τις τεράστι­ες φιλοδοξίες των εγχώριων επιχει­ρηματικών παραγόντων προκειμένου να αρπάξουν σε τιμή ευκαιρίας ό,τι έχει απομείνει...

Σήμερα, πάντως, ο «ερυθρόλευ­κος» παράγοντας παραμένει μέτοχος στα δύο ΜΜΕ (ραδιόφωνο και τηλε­όραση) της οικογένειας Αλαφούζου με ποσοστό της τάξης του 20%. Η πλευρά του υποστηρίζει ότι, εν όψει της επικείμενης αύξησης μετοχικού κεφαλαίου, έχει εύλογο συμφέρον να λάβει πλήρη γνώση της πραγμα­τικής οικονομικής κατάστασης των επιχειρήσεων. Και τεχνικά έχει δίκιο. Αν δεν συμμετάσχει στην αύξηση, το ποσοστό του θα μειωθεί. Αν λάβει μέρος για να διατηρήσει τα ποσοστά του, δεν πρέπει να ξέρει... «πού» τα βάζει;

Και για μην ξεχνιόμαστε, ένας αντί­στοιχος λόγος (η πραγματική οικονο­μική κατάσταση του Alter) δεν είναι η... σημαία της πολεμικής της οικογέ­νειας Αλαφούζου κατά των μετόχων του καναλιού του Μπουρναζιού;

Αυτή, πάντως, είναι μία μόνο από τις πτυχές ενός πολεμικού μετώπου, που διαχέεται στα ΜΜΕ, διακλαδώνε­ται σε ευρύτερα επιχειρηματικά συμ­φέροντα και κινείται στο πλαίσιο της επαναχωροθέτησης των ποικιλώνυ­μων συμφερόντων της ελληνικής πι­άτσας.

Στην αγορά των ΜΜΕ (και όχι μόνο) ακούγεται τις τελευταίες εβδομάδες πως αυτοί που επιδιώκουν με κάθε τρόπο να οδηγήσουν στην έξοδο τον «ερυθρόλευκο» μεγαλοπαράγοντα είναι λίγο - πολύ οι ίδιοι που επιδιώ­κουν να προωθήσουν στο ίδιο μαγα­ζί την είσοδο του… αντίπαλου (μάλ­λον μόνο ως προς το πράσινο χρώμα) «πράσινου» Νικόλα Πατέρα. Με βάση τον σχεδιασμό αυτόν, ο Πατέρας θα μπορέσει μέσω της αύξησης κεφα­λαίου να αποκτήσει ισχυρό ποσοστό στον όμιλο των ΜΜΕ Φαλήρου.

Πόσο μπορεί να στέκει το σενάριο αυτό; Αυτοί που το υποστηρίζουν, πάντως, λένε πως θα πρόκειται για μια μετοχική «αναδιάταξη» που εξη­γείται από τα καταπράσινα (βλέπε... παναθηναϊκά) αισθήματα του Γιάν­νη Αλαφούζου και σχετίζεται με τη φημολογούμενη παλαιότερα επιδί­ωξή του να ασχοληθεί (και) με τα δι­οικητικά της ΠΑΕ. Άλλωστε πρόσφα­τα αναφέρθηκε (στο sportdog) πως ο μεγάλος υιός έχει μεταφέρει στο πο­λύ στενό περιβάλλον του τις σκέψεις του να ασχοληθεί ενεργά με τον Πα­ναθηναϊκό για να βοηθήσει την ομά­δα να βγει από το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει.

Βέβαια το φημολογούμενο ενδια­φέρον του Γιάννη Αλαφούζου για την «πράσινη» ΠΑΕ δεν είναι τόσο αγνό. Μάλιστα κατά καιρούς έχει αποδοθεί και στην πρόθεση του πατέρα του να διεκδικήσει μία από τις άδειες διαδικτυακού στοιχηματισμού. Άλλοι πάλι το συνδυάζουν με το ξεκαθάρισμα του στόλου του από παλαιά πλοία και την ενίσχυσή του με νέα τάνκερ, τώ­ρα που οι τιμές είναι μειωμένες, αλλά και την αναζήτηση διεθνών συμμα­χιών στον τομέα της ναυτιλίας. Εδώ μπήκαμε και στο ζουμί, αφού ο χώ­ρος της ναυτιλίας είναι το ευαίσθητο σημείο.

Κι αν δεν έχετε εξηγήσει τον ανη­λεή πόλεμο μεταξύ Alter και ΣΚΑΪ, ψάξτε μόνο εκεί που το τελευταίο δι­άστημα ο Γ. Κουρής χτυπά την οικογέ­νεια του Φαλήρου, με την «Αυριανή» να χύνει τόνους μελανιού γράφοντας για εμπλοκή σε σκάνδαλο μέσω της ναυτιλιακής Ermis (για δωροδοκία Ρουμάνων πολιτικών). Και με την οι­κογένεια Αλαφούζου, από την πλευ­ρά της, να απαντά υποβάλλοντας ήδη δύο αγωγές.

Ευρεία αναδιάταξη
Απ’ ό,τι φαίνεται, η αναδιάταξη δυ­νάμεων είναι ευρύτερη σε ό,τι αφορά την οικογένεια του Φαλήρου, αφού με την προωθούμενη απομάκρυνση του Βαγγέλη Μαρινάκη επιχειρείται η απεμπλοκή και από παλαιότερες πολιτικές σχέσεις. Είναι γνωστά στην πιάτσα όσα είχαν ακουστεί (αν και περισσότερο είχαν φημολογηθεί) για την επανασύσφιγξη των σχέσεων της οικογένειας Αλαφούζου με την οικο­γένεια Μητσοτάκη μέσω αρχικά της συμμαχίας με τον Μαρινάκη και των μετέπειτα επαφών με τον Λαυρέντη Λαυρεντιάδη.

Οι σαραντάρηδες (και οι μεγαλύ­τεροι) θα θυμούνται ότι τα ΜΜΕ της οικογένειας Αλαφούζου είχαν πρω­τοστατήσει στο πριόνισμα και της κυβέρνησης Μητσοτάκη (και κυρίως την αποδόμηση του προφίλ του τότε πρωθυπουργού) πριν τελικά τη ρίξει για άλλους λόγους ο Σαμαράς, κυρί­ως για τον λόγο του εξοντωτικού προ­στίμου που είχε επιβληθεί στον τότε ΣΚΑΪ από το υπουργείο Οικονομικών και το οποίο ο Μητσοτάκης δεν «μά­ζεψε».

Δεκαπέντε χρόνια μετά, το συ­γκρότημα του Φαλήρου δεν έδειχνε να έχει θέμα με τον Μαρινάκη (τον οποίο όλοι χαρακτήριζαν άνθρωπο της Ντόρας) όταν ο εφοπλιστής χρη­ματοδοτούσε τα ΜΜΕ της οικογένει­ας, τα οποία έγραφαν διθυράμβους για τη συνεργασία.

Μάλιστα στο Φάληρο άφηναν με διάφορους τρόπους να φανεί ότι η σύμπλευση είναι ευρύτερη, όπως για παράδειγμα με τη συχνή συμμετο­χή της Μιράντας Ξαφά (οικονομικής συμβούλου της κυβέρνησης του Μη­τσοτάκη) στα πάνελ του ΣΚΑΪ, αλλά και το χτίσιμο της σκληρής μνημονιακής γραμμής, το οποίο λάνσαρε και η ίδια η Ντόρα.

Η αλήθεια είναι ότι λόγω τόσο κα­ταγωγής όσο και της παραδοσιακής σχέσης του πατέρα του με την οι­κογένεια Μητσοτάκη, ο Μαρινάκης βρίσκεται πολύ κοντά στην Ντόρα. Λίγο παλιότερα, μάλιστα, η στελέχω­ση του επιτελείου του Ολυμπιακού με διευθυντή Επικοινωνίας της ΠΑΕ τον Νίκο Καραχάλιο, επί σειρά ετών γραμματέα Πολιτικού Σχεδιασμού της Ν.Δ., έδωσε περισσότερη τροφή στη σεναριολογία.

Άλλαξαν τα κόλπα
Σήμερα οι νέοι συσχετισμοί δεί­χνουν πως οι φιλίες έχουν μεταβλη­θεί άρδην. Επίσης δείχνουν πως οι Αλαφούζοι δεν μπορεί να κάνουν εύ­κολα φίλους, κυρίως δε στις μπίζνες, όπως ιστορικά έχει αποδειχθεί... Το ένα ρώτημα, λοιπόν, είναι καταρχήν αν ο Μαρινάκης θέλει να φύγει από το Φάληρο και το αμέσως επόμενο εί­ναι αν αντέχει να μη φύγει...

Οι πρώτες εκτιμήσεις δείχνουν ότι το προφίλ του έχει χτυπηθεί χοντρά από το σκάνδαλο των στημένων ματς, αλλά όχι (ακόμη) στο επιχειρηματικό περιβάλλον. Και λέμε επιχειρηματικό με την έννοια της ζημιάς που μπορεί να υποστεί στις μπίζνες. Μέχρι την απόδειξη της όποιας ενοχής, εφόσον υπάρχει, οι δουλειές δεν έχουν τόσο πρόβλημα όσο οι περισσότεροι (λογι­κά) θα περίμεναν. Μην αποκλείσετε, όμως, εάν υπάρξει οποιαδήποτε από­δειξη ή συσχετισμός με την αμερικα­νική νομοθεσία (μην ξεχνάμε ότι οι μπίζνες του Μαρινάκη εδρεύουν στο αμερικανικό χρηματιστήριο), να έχει την τύχη του... Ντομινίκ Στρος - Καν.

Πώς στέκει ο ίδιος; Οι ναυτιλιακές του εταιρείες δεν συγκαταλέγονται μεταξύ αυτών που «χτύπησαν ξέρα» λόγω κρίσης, όμως έχουν και αυτές υποστεί τις συνέπειες της διεθνούς ύφεσης. Στον χώρο της ναυτιλίας τα μέτωπα είναι δύο: αφενός η πορεία των ναυλώσεων που για όλο τον κλά­δο δημιουργεί ανησυχίες και αφετέ­ρου το μεγάλο άνοιγμα του Μαρινά­κη σε ναυπηγήσεις νέων πλοίων. Το αφεντικό του Ολυμπιακού έχει να παραλάβει 16 πλοία μέσα στο 2011 και στις αρχές του 12. Και για να γίνει αυτό πρέπει να καταβάλει συνολικά μισό δισ. δολάρια!

Από την πλευρά του ο εφοπλιστής, εκτός από τα πλοία που έχει ή δια­χειρίζεται, έχει στο μετοχικό κεφά­λαιο της βασικής του εταιρείας, της Capital, μεγάλους διεθνείς ομίλους και funds, όπως Deutsche Bank, Bank of America , JP Morgan Chase & Company, UBS, Credit Suisse . Οπότε έχει ισχυρά στηρίγματα για να αντιμε­τωπίσει πιθανή στενότητα όσον αφο­ρά την εξυπηρέτηση των παραγγελιών του. Όμως, όπως είπαμε, πολλά μπο­ρεί αλλάξουν εάν κάτι αποδειχθεί...

Επιπλέον η τιμή της μετοχής της Capital έχει πέσει από τα υψηλά των 25 σχεδόν δολαρίων του 2007 στα 9, ενώ και οι οικονομικές αποδόσεις της συρρικνώνονται αντανακλώντας τις πολύ χαμηλές τιμές των ναύλων.

Ζημιές άρχισε να γράφει από πέ­ρυσι όμως και η άλλη εισηγμένη του Μαρινάκη, η Crude Carriers, ενώ η μετοχή της έπεσε από τα 16 δολάρια στις αρχές του χρόνου στα 14 δολά­ρια. Πάντως, η εταιρεία αυτή δείχνει σταθεροποιημένη μετά την επέκταση της συμφωνίας συνεργασίας της (πέ­ρυσι) με τη μεγαλύτερη εταιρεία ναυ­λώσεων δεξαμενοπλοίων, την Shell Trading & Shipping Co. Σημειώνεται ότι η πιο ισχυρή εται­ρεία του Μαρινάκη είναι η Capital Ship Management, η οποία διαχειρί­ζεται τα πλοία των άλλων εταιρειών της οικογένειας, καθώς και άλλα 13 διαφόρων πλοιοκτητών, μεταξύ των οποίων και το «Crown Princess » του Γιώργου Κορωνιά, πρώην «αφεντικού» της Vodafone, που «το γύρισε» τα τελευταία χρόνια στον εφοπλισμό. Φτάνουν, λοιπόν, οι φιλίες για τον εφοπλιστή; Θα δούμε τις επόμενες ημέρες... Όπως επίσης κι αν ο άσπον­δος φίλος του, ο Νικόλας Πατέρας, θα του κάνει το αποχαιρετιστήριο τραπέ­ζι στο Φάληρο...
http://www.topontiki.gr/article/19179