Οι τελευταίες εξελίξεις παραπέμπουν στο… μαρτύριο της σταγόνας: Προχθές απενοχοποιήσαμε την επιλεκτική χρεωκοπία, χθες την εξηγήσαμε στην προσπάθειά μας να την...
καταστήσουμε εύπεπτη, σήμερα εναποθέτουμε τις ελπίδες μας στο αυριανό ραντεβού των «27» κι όλα αυτά ενώ εξ’ αρχής γνωρίζαμε ότι δεν τελούμε τώρα υπό πτώχευση, αλλά εδώ κι ενάμιση χρόνο τουλάχιστον.
Απλοϊκά ο χειρισμός προδίδει ότι ενώ βρισκόμαστε για ακόμη μια φορά αντιμέτωποι με ένα πραγματικό πρόβλημα, επιλέγουμε να το διαχειριστούμε με επικοινωνιακούς όρους. Διερωτώμαι: Δεν γνώριζε ο κ.Βενιζέλος όταν αναλάμβανε το κρίσιμο σημερινό πόστο του, ότι απέτυχε παταγωδώς το Μνημόνιο 1; Δεν γνώριζε ότι η υπερψήφιση του Μεσοπρόθεσμου προγράμματος, ακόμη κι αν υλοποιείτο μέχρι κεραίας, είναι αδύνατο ν’ αντιμετωπίσει το χρέος και τα πρωτογενή ελλείμματα; Δεν γνώριζε ότι η ελεγχόμενη πτώχευση ήταν προ των πυλών; Ηλπιζε ότι οι αγορές θα περίμεναν να κάνει τα μπάνια του, για ν’ αντιδράσουν;
Αν υιοθετήσουμε ότι οι κύριοι Παπανδρέου και Βενιζέλος δεν γνώριζαν, δεν μπορούσαν να φανταστούν, έπαιξαν κι έχασαν βρε αδερφέ, τότε δικαίως ο τίτλος που αποδίδεται στους ίδιους και στους ευρωπαίους ομολόγους τους από τον διεθνή Τύπο. Πρόκειται για… «παιδάκια»; Υπό την αίρεση ότι πίστεψαν ότι το «μεσοπρόθεσμο διαβατήριο» θα ήταν ικανό να σταματήσει για λίγο τον χρόνο, και να φέρει την Μέρκελ προ των ευθυνών της, ναι. Αν όμως δεν πρόκειται περί αυτού, τότε… Και προφανέστατα δεν πρόκειται περί αυτού: Επέλεξαν συνειδητά να παρακολουθήσουν και να υποτάξουν έναν ολόκληρο λαό στα κελεύσματα και στις απαιτήσεις των κατεχόντων τους ελληνικούς τίτλους. Μεγάλο ποσοστό αυτών είναι γνωστό ότι κατέχουν ελληνικές τράπεζες. Και τους κατέχουν από την εποχή που είχαν κάνει την εμφάνισή τους τα ασφάλιστρα κινδύνου κι ως εκ τούτου, το χαρτί της χρεωκοπίας ήταν ορατό και πάνω στο τραπέζι. Και το έκαναν την ίδια ώρα που έβαζαν στο παντελόνι τα χρήματα Ελλήνων φορολογουμένων με τις ευλογίες του πολιτικού προσωπικού της χώρας δίδοντας στο κράτος επιτόκια της τάξεως του 2 ή 3%, την ίδια ώρα που πουλούσαν τα χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων στους ίδιους με επιτόκια από 9 έως και 19-20%, υπό την μορφή δανείων, πιστωτικών καρτών κ.λπ. Σε ό,τι δε αφορά στα τεράστια υπερκέρδη που επί σειρά ετών αποκόμιζαν, αυτά τα τοποθετούσαν στα ομόλογα κι εν συνεχεία στα ασφάλιστρα κινδύνου. Εν ολίγοις τζόγαραν στην πτώχευση της χώρας την οποία απομυζούσαν! Και το επέτυχαν.
Οι άνθρωποι που την τελευταία εικοσαετία έδωσαν στην φούσκα υπόσταση, στην μπουρμπουλήθρα οικονομική οντότητα και στους φελλούς αξία, σήμερα σέρνουν την χώρα στα βράχια, μόνο και μόνο για να ελαχιστοποιήσουν τις πιθανότητες ν’ απολέσουν κάποια από τα υπενδεδυμένα υπερκέρδη τους. Και το κάνουν με τις ευλογίες όλων των τελευταίων κυβερνήσεων, αξιοποιώντας την ανοχή όλων των υπολοίπων που ρόλο κι ευθύνη είχαν να ελέγχουν την ποιότητα και την ποσότητα της δημοκρατίας που όλοι μαζί μας επιφύλαξαν.
