Για πολλούς, ήταν ο… λάθος Μίλιμπαντ, υπό την έννοια ότι ο μεγάλος αδελφός του, Ντέιβιντ, ήταν περισσότερο αναγνωρίσιμος και χαρισματικός. Ίσως, και περισσότερο ικανός. Ο Εντ Μίλιμπαντ όμως ήταν εκείνος που κέρδισε την εκλογή της διαδοχής. Και από τότε, άλλαξαν πολλά στην Αγγλία.
Οι Νέοι Εργατικοί… δεν είναι πια «Νέοι», καθώς ο Εντ Μίλιμπαντ δρομολόγησε μια κεντροαριστερή στροφή, που τους έφερε πιο κοντά στα συνδικάτα και την παραδοσιακή εκλογική βάση τους, μακριά από τον «μεσαίο χώρο» στον οποίο τους οδήγησε ο Τόνι Μπλερ, επιτρέποντάς τους να παραμείνουν επί σειρά ετών στην εξουσία.
Στους μήνες που ακολούθησαν την εκλογή του, ο Εντ Μίλιμπαντ κατάφερε να επαναφέρει το Εργατικό Κόμμα σε τροχιά εξουσίας, με τις δημοσκοπήσεις να του δίνουν προβάδισμα έναντι των Τόρις.
Και σήμερα, με το σκάνδαλο των τηλεφωνικών υποκλοπών που συγκλονίζει τη Μεγάλη Βρετανία, και κλυδωνίζει τη mediaκή αυτοκρατορία του Ρούπερτ Μέρντοκ, επιχειρεί μια ενδιαφέρουσα αναμέτρηση με τη «διαπλοκή» στον χώρο του Τύπου. Ζήτησε να κλείσει το παράρτημα του Ομίλου Μέρντοκ στη Μεγάλη Βρετανία, στην πιο σφοδρή σύγκρουση της 1ης με την 4η εξουσία, που έχει παρατηρηθεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο τις τελευταίες δεκαετίες.
Ο Μίλιμπαντ βέβαια γνωρίζει ότι η συγκυρία μπορεί να του αποφέρει μονάχα κέρδη. Από τη στιγμή που βγήκε πρώτος και απαίτησε «κάθαρση», ο Ντέιβιντ Κάμερον δεν μπορεί παρά να συνταχθεί μαζί του. Διαφορετικά, θα βρεθεί σε όλο απολογητή του σκανδάλου Μέρντοκ.
Αν χάσει τη μάχη με τον μεγιστάνα του Τύπου, ο Εντ Μίλιμπαντ θα δικαιούται να κομίζει ως πολιτικό επιχείρημα, την τόλμη του να ξεκινήσει τη μάχη. Και μαζί του, θα έχει χάσει συνολικά το πολιτικό σύστημα. Αν κερδίσει, θα έχει κερδίσει μόνος του. Και πιθανότατα θα είναι ο επόμενος ένοικος της πρωθυπουργικής κατοικίας, στον αριθμό 10 της Ντάουνινγκ Στριτ.
http://www.statesmen.gr/34491/ipios-logos
