καθένα ο τόπος του, όποιος κι αν είναι, έχει ιδιαίτερη σημασία. Αγαπάμε αυτή την πόλη, γιατί εδώ έχουμε τα βιώματά μας, τις αναμνήσεις μας, τα στέκια μας, την καθημερινότητά μας, τα προβλήματά μας, τα παράπονά μας-όλα είναι «δικά μας»,καλά και άσχημα.
Η αλήθεια είναι ότι ο Πειραιάς και πρακτικά και στη συνείδηση των περισσότερων έχει αποκτήσει μια αυτονομία σε σχέση με την Αθήνα. Άλλωστε και οι περισσότεροι Πειραιώτες το επιδιώκουν αυτό, δεν θέλουμε να είμαστε απλώς ένα παράρτημα της «μεγάλης κυρίας».
Ακόμα και η αίσθηση που σου δίνεται περπατώντας στους δρόμους του Πειραιά είναι λίγο διαφορετική. Eίναι πιο ζεστός, πιο ανθρώπινος από την Αθήνα και δεν έχει τόσο γρήγορους και αγχωτικούς ρυθμούς. Σίγουρα είναι μια μεγαλούπολη και αναπόφευκτα έχει τα χαρακτηριστικά των σύγχρονων, αστικών πόλεων, αλλά ακόμα διατηρεί μια πιο ανθρώπινη εικόνα σε σύγκριση με την χαώδη Αθήνα.
Τι άλλο έχει ο Πειραιάς που τον κάνει να ξεχωρίζει; Μα τη θάλασσα, φυσικά! Ο παππούς μου έλεγε:«οίνος ευφραίνει καρδία ανθρώπου».Εγώ θα προσθέσω ότι και η θάλασσα ευφραίνει την καρδιά του ανθρώπου. Ενώ τα αυτοκίνητα κατακλύζουν τους δρόμους, τα κορναρίσματα και οι φωνές δίνουν και παίρνουν, ο κόσμος τρέχει για να προλάβει τις δουλειές του και το καυσαέριο τριγυρίζει ανάμεσά μας, στον Πειραιά έχεις τη δυνατότητα απλώς να κοιτάξεις τη θάλασσα, να ξεφύγεις από την πεζή πραγματικότητα και να ταξιδέψεις…να ταξιδέψεις με το μυαλό ή ….ακόμα και με το πλοίο! Η θάλασσα είναι δώρο Θεού, γι’αυτό και εμείς οι Πειραιώτες είμαστε τυχεροί που την έχουμε.
Βέβαια, ο Πειραιάς που ζούμε καθημερινά αντιμετωπίζει και αρκετά προβλήματα που μας αγγίζουν όλους. Η καθαριότητα, το κυκλοφοριακό πρόβλημα, η έλλειψη χώρων πρασίνου και αναψυχής που είναι απαραίτητοι για άτομα όλων των ηλικιών, η δυσοσμία από την Ψυττάλεια, τα εγκαταλελειμμένα ακίνητα που γίνονται εστίες βρωμιάς, η ανάγκη κοινωνικής μέριμνας και πολιτιστικών δρώμενων, η έλλειψη χώρων στάθμευσης. Είναι ζητήματα που τα ξέρουμε, αφορούν όλους τους Πειραιώτες, επηρεάζουν την καθημερινότητά μας και μας προκαλούν νεύρα και γκρίνια. Όμως για να λυθούν ή να βελτιωθούν αισθητά αυτά τα προβλήματα, χρειάζεται η συμμετοχή διαφόρων παραγόντων. Οι πολιτικοί μαζί με τους πολίτες πρέπει να αποτελέσουν ένα ισχυρό κρίκο με κοινό σκοπό:να κάνουμε τον Πειραιά καλύτερο. Και ακόμα κι αν όσοι πολιτεύονται δεν έχουν πολλή όρεξη, θα τους κάνουμε εμείς να θέλουν. Δεν εκλέχτηκαν μόνο για να πηγαίνουν σε εκδηλώσεις και να βγάζουν φωτογραφίες! Διανύουμε και εποχές, που δεν τους παίρνει τους πολιτικούς για πολλά εφέ και μόστρα.
Για παράδειγμα, ο δήμος οφείλει να φροντίζει για την καθημερινή καθαριότητα των δρόμων, αλλά και ο κάτοικος να μην πετάει το άδειο πακέτο τσιγάρων κάτω. Έτσι λειτουργεί αποτελεσματικά το σύστημα, γιατί είναι αστείο να διαμαρτύρεσαι για κάτι, όταν εσύ ο ίδιος ως μονάδα δεν το κάνεις σωστά!
Όλοι-μικροί και μεγάλοι- στην ίδια πόλη μένουμε και τα ίδια προβλήματα αντιμετωπίζουμε και αν καταφέρουμε να βελτιώσουμε την πόλη μας, τα θετικά αποτελέσματα θα τα γευτούμε όλοι. Η ισχύς εν τη ενώσει, δεν λένε; Ε, αυτό πρέπει να κάνουμε! Η συμμετοχή και η κινητοποίηση είναι υπόθεση όλων όσων μένουμε στο μεγάλο λιμάνι της χώρας. Η Πολιτεία του Πλάτωνα είναι ουτοπική, αλλά η πολιτεία του Πειραιά μπορεί και να γίνει πραγματική, αν το πιστέψουμε και το προσπαθήσουμε.
Γιατί εμείς οι Πειραιώτες ίσως τελικά να είμαστε μια μεγάλη γειτονιά....
http://keratsinivoice.blogspot.com/
