Είναι ο παίκτης που έκανε όλους τους Παναθηναικούς να ταυτιστούν μαζί του, πράγμα που είχε πολλά χρόνια να γίνει σε αυτόν το βαθμό.
Και άλλοι παίκτες αγαπήθηκαν τα τελευταία χρόνια. Ο Βαζέχα, ο Ολισαντέμπε, ο Κωνσταντίνου (αν και μας... την έκανε αυτός), ο Μπορέλι, ο Χένρικσεν και άλλοι αρκετοί, αλλά αυτό το δέσιμο κερκίδας και παίκτη είχε να συμβεί από την εποχή του Σαραβάκου. Μόνο ο Μητσάρας κατάφερε να αποκτήσει τέτοιο δέσιμο, με τη διαφορά βέβαια ότι αυτός έμεινε δέκα χρόνια στην ομάδα και είναι και Έλληνας.
Αυτό μεγαλώνει ακόμη περισσότερο το κατόρθωμα του Τζιμπρίλ, αφού αν και Γάλλος, κατάφερε μέσα σε δυο χρόνια αυτό που δεν κατάφεραν πολλοί με πολλά χρόνια σ αυτήν την ομάδα.
Για να λέμε και την αλήθεια βέβαια, αυτή η ομάδα έχει μια... προκατάληψη (όχι πάντα άδικη) προς τους Έλληνες παίκτες και δεν αναγνωρίστηκε η προσφορά παικτών όπως ο Δώνης, ο Καλλιτζάκης, ο Φραντζέσκος, ο Μπασινάς, ο Λυμπερόπουλος.
Άλλοι βέβαια μόνοι τους κατάφεραν και έβγαλαν τα μάτια τους ενώ ο κόσμος είχε κάθε καλή διάθεση να τους αποθεώσει: Κυργιάκος, Καραγκούνης, Σειταρίδης, Παπαδόπουλος κι ο ... "κηπουρός".
Τελοσπάντων, εκτός του Τζιμπρίλ Σισέ έχουν αποχωρήσει ακόμη και άλλοι. Για να δούμε:
Ο τεράστιος Ζιλμπέρτο Σίλβα, η προσωπική μου αδυναμία. Δεν συνέβη ποτέ άλλοτε ελληνική ομάδα να εχει στις τάξεις της τον αρχηγό της Εθνικής Βραζιλίας. Ούτε καν εν ενεργεία παίκτη της Εθνικής Βραζιλίας (ο Ζιοβάνι του ΟΣΦΠ ήταν παικταράς αλλά όταν ήρθε στην Ελλάδα την Εθνική την έβλεπε με το... κυάλι).
Ο Ζιλμπέρτο υπήρξε κόσμημα των ελληνικών γηπέδων για τρία χρόνια. Ενώ το όνομά του το.... επέτρεπε, ο ίδιος ουδέποτε το εκμεταλλεύτηκε και αγωνιζόταν σα να ήταν νεαρό παιδάκι από τα τσικό, υπάκουος στον προπονητή του, σεβόταν συμπαίκτες και αντιπάλους ως ίσος προς ίσους. Και αυτό στη χώρα όπου όποιος κάνει ένα ονοματάκι και ένα καλό συμβόλαιο, το παίζει... αυτοκράτορας!
Ο Ζιλμπέρτο ήταν ένας από τους καλύτερους παίκτες την πρώτη χρονιά, ο συν-MVP του Σισέ τη δεύτερη και ένας από τους ελάχιστους αξιοπρεπώς διασωθέντες (μετά το Σισέ) την τρίτη.
Απόλαυσε τον καθολικό σεβασμό από την εξέδρα, όπως παλιότερα ο τεράστιος Ρενέ Χένρικσεν. Αν και την πρώτη χρονιά πολλοί... συνήθεις γκρινιάρηδες τον ξέσκισαν στην κριτική. Μια κατά κύριο λόγο άδικη κριτική.
Και αυτός ο παίκτης έφυγε και δεν έχει αντικατασταθεί ακόμη, ενώ σκέφτονται για αντικαταστάτη του κάποιο... Βιτόλο, κάποιον δηλαδή με τα αντίθετα χαρακτηριστικά: ψευοτσαμπουκάς, κακομοίρης και "φονιάς". Τι ξεπεσμός!
Εκτός των δύο μεγάλων ονομάτων (του Τζιμπρίλ και του Ζιλμπέρτο), έφυγαν και άλλοι παίκτες από τον Παναθηναικό, οι οποίοι παρότι "ονόματα" δεν κατάφεραν να σταθούν ούτε στο μέτριο ελληνικό πρωτάθλημα!
Ο Γκοβού. Μα είναι δυαντόν αυτός ο παικταράς να μη μπορεί να σταθεί στο γήπεδο;
Ειλικρινά απορώ τι του κάνανε αυτού του παίκτη και εμφανίστηκε σ αυτά τα χάλια;
Σημειωτέον, ότι στα πρώτα 2-3 ματς της σεζόν, πριν τραυματιστεί, ήταν ο καλύτερος παίκτης της ομάδας. Ήταν ο Γκοβού, όπως περίπου τον θυμόμασταν στη Λυών.
Ειδικά στη συντριβή από την απίστευτη Μπαρτσελόνα ήταν μακράν ο καλύτερος παίκτης, ο μόνος που αποτελούσε σοβαρό κίνδυνο για αυτήν. Έτρεχε ασταμάτητα, έκοβε, μάρκαρε, δημιουργουσε, όσο ήταν δυνατό.
Τώρα τι μεσολάβησε σ αυτό το διάστημα του τραυματισμού του... ένας Θεός ξέρει!
Λέτε να εμφάνισε στο γήπεδο κανέναν... ξάδερφό του που του έμοιαζε; Δεν ξέρω αδυνατώ να πιστεψω ότι αυτό το σούργελο που εμφανίστηκε στο μεγαλύτερο μερος της σεζόν με το 10 στην πλάτη ήταν ο Γκοβού.
Μάλλον το 10 είναι στοιχειωμένο εδώ και χρόνια.
Και μόνο τον Έκι Γκονζάλεζ να σκεφτεί κανείς, μπορεί να θυμηθεί ότι τα προβλήματά του άρχισαν όταν πήρε τη φανέλα με το 10! Αυτά για τους... δεισιδαίμονες!!!
Απ την άλλη έφυγε άλλο ένα σούργελο με μεγάλο όνομα που φόρεσε αυτή τη σεζόν τη φανέλα του Παναθηναικού. Ο Λουίς Γκαρσία.
Ουδέποτε συμπάθησα αυτόν τον παίκτη, αλλά πρόκειται για έναν πολύ καλό μπαλαδ΄ρο που τον θυμάμαι ριν 5-6 χρόνια να οδηγεί ως βασικό δεκάρι τη Λίβερπουλ στην κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ. Δεν μου άρεσε το στυλ του, αλλά πρόκειται για ένα μπαλαδόρο που κανονικά θα έπρεπε στην Ελλάδα να... κάνει πλάκα.
Κι όμως! Αδυνατούσε και κοντρόλ να κάνει!
Έσπαγε κάθε ρεκόρ σε λάθος πάσες!
Τι του συνέβη και αυτού ένας Θεός το ξέρει...
Επίσης ο Μπουμσόνγκ βρίσκεται ένα βήμα απ την έξοδο. Και γι αυτόν είναι κρίμα.
Σοβαρός αμυντικός με αρκετά καλά στοιχεία, δυνατός, ψηλός, έξυπνος και δεν κορόιδεψε ποτέ σε όλη τη σεζόν. Ναι δεν έχει ταχύτητα και ευελιξία, αλλά ας κράταγαν τον Μπουμσόνγκ και ας έβαζαν δίπλα του έναν πιο γρήγορο και ευέλικτο που να έει τα στοιχεία του "ελεύθερου", αλλά πού!
Η ομάδα δε στήνεται με ποδοσφαιρική λογική, αλλά με λογιστική.
Κάτι σαν την Ελλάδα του ΔΝΤ, δηλαδή...
Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να κόψουν από δω, να κόψουν από κει, από παρακεί... με κανένα αντίκρυσμα.
Λες και του χρόνου θα κατέβουν στο γήπεδο 11 εκκαθαριστικά της εφορίας και όχι 11 ποδοσφαιριστές...
Ο Μάτος "κλάψε-κλάψε" τα κατάφερε να αποδεσμευτεί από τον Παναθηναικό, οπότε χάθηκε άλλος ένας καλός παίκτης...
Αγοράστηκε με υπερβολικά ψηλή τιμή (4 εκ. ευρώ) και πουλήθηκε με υπερβολικά χαμηλή τιμή (1 εκ. ευρώ)
Δε βάζουν εμένα στη Διοίκηση; Καλύτερα deal θα κάνω, παρότι άσχετος με το θέμα...
Μ αυτά και μ' αυτά ο Παναθηναικός ξέμεινε από ονόματα, προσωπικότητες και μείνανε λίγοι πολύ καλοί παίκτες και πολλές μετριότητες.
Έμεινε ο τρελο-Λέτο, ο οποίος είναι ο μοναδικός σίγουρος λόγος απόλαυσης για να δει κανείς αυτήν την ομαδα είτε στο γήπεδο είτε στην τηλεόραση.
Φτάνει όμως;
Οι μοναδικοί που τον ακολουθούν σε ποιότητα είναι ο Κατσουράνης, ο οποίος παρότι παικταράς... βαριέται που ζει! Όταν κάνει σπριντ μετά ο τσιγαρόβηχάς του ακούγεται στα πέρατα της γης. Παρόλα αυτά το μυαλό του στον αγώνα και το παιχνίδι του με "ένα άγγιγμα" δεν το έχει άλλος Έλληανς παίκτης.
Και φυσικάο Σωτήρης Νίνης, το μεγαλύτερο ταλέντο που έχει βγάλει ο Παναθηναικός τα τελευταία 15 χρόνια, ο οποίος όμως παίνρει βραβεία αστάθειας στην απόδοσή του.
Μία έτσι, δύο αλλιώς.
Έτσι δουλειά δε γίνεται βέβαια, αλλά δεν παύει να είναι ο μοναδικός παίκτης της ομαδας που ξέρει να βγάλει μια σέντρα (οχι Καραγκούνικη...), να κάνει ένα καλό σουτ, να εκτελέσει ένα φάουλ, ένα κόρνερ (όχι Καραγκούνικο- καλά, είμαι πολύ εμπαθής!), μια τρίπλα, μια κάθετη πάσα...
Βέβαια ο Νίνης για να μη μας... κακομαθαίνει δεν κάνει ποτέ όλα τα παραπάνω σε ένα ματς. Τα διαμοιράζει σε πέντε ματς για να μην βαριόμαστε μάλλον...
Μια σέντρα κι ένα σουτ σήμερα... μια τρίπλα κι ένα φάουλ αύριο, ένα κόρνερ και μια κάθετη μεθαύριο... κ.ο.κ.
Κατά τ' άλλα.... το χάος!
Καραγκούνηδες (δε σχολιάζω...),
Σπυρόπουλοι (θα βγάλει ποέ μια σωστή σέντρα; ),
Σαριέγκηδες (φιλότιμος και συμπαθής ο Βάσκος αυτονομιστής, αλλά όχι για πολλά),
Σιμάο (απ την ώρα που έφυγε ο Τεν Κάτε έχει πάρει την κάτω βόλτα στο γήπεδο και την πάνω βόλτα στη ζυγαριά),
Τζόρβες (τον συμπαθώ, αλλά αυτό το ναυάγιο-τερματοφύλακας στο φετινό πρώτο μισό της σεζόν ήταν απίστευτο),
και λοιποί ... γεννημένοι μέτριοι.
Το τι έχουν να δουν τα ματάκια μας την επόμενη σεζόν είναι μυστήριο και μάλιστα... με την κακή έννοια!
Για τους ιθύνοντες στην ΠΑΕ (και δεν εννοώ τον Γόντικα, αλλά τους μετόχους Τζίγκερ, Βγενόπουλο, Γιαννακόπουλους, Πατέρα, Πολέμη κλπ) η ομάδα μπορεί να κατεβεί στο γήπεδο και με μένα στην 11άδα αν τους είμαι φτηνός και δεν βαραίνω την τεράστια και άπληστη τσέπη τους.
Όταν εμείς βάζουμε από το υστέρημά μας τα 10, 15 ευρώ του εισιτηρίου ή τα 200 του διαρκεάις για να δούμε την ομάδα και αυτά τα λεφτά μας πονάνε, αυτοί οι μεγαλοκαρχαρίες, εκτός του ότι μας γ***νε τη ζωή γενικώς στην καθημερινή μας ζωή, δε μας δίνουν έστω μια χαρά: τη χαρά της Κυριακής! Να απολαύσουμε την ομάδα μας, να δούμε ωραίο ποδόσφαιρο, να πανηγυρίσουμε νίκες, τίτλους κλπ.
ΥΓ.1: Πάντως για μένα προέχει η κάθαρση του ποδοσφαίρου, η διάλυση της Παράγκας και η τιμωρία των ενόχων μεγάλων ψαριών, δηλαδή του Ολυμπιακού που είναι ο ενορχηστρωτής της Παράγκας εδώ και 15 χρόνια έως και σήμερα.
Αν γίνουν αυτά τότε, ανεξαρτήτως οικονομικών, ο Παναθηναικός θα ξαναγίνει όπως οφείλει μέσα στα επόμενα χρόνια.
Διότι μόνο μέσα σε ένα καθαρό πρωτάθλημα μπορεί να ξαναδημιουργηθεί.
Αλλά η Διοίκηση δεν έχει τα κότσια να τα βάλει ευθέως με τον Ολυμπιακό και το Μαρινάκη, οπότε δεν ξέρω πόσο μπορώ να ελπίζω στην πραγματική κάθαρση...
http://toixo-toixo.blogspot.com/2011/07/11-11.html
