ξαδέλφου του Ισαάκ Σολωμού από ξυλοδαρμό τούρκων και τουρκοκυπρίων στη Δερύνεια, σκαρφάλωσε σε ιστό για να κατεβάσει την τουρκική σημαία, ακριβώς απέναντι από τουρκοκυπριακό φυλάκιο της νεκρής ζώνης. Αμέσως δέχθηκε πυροβολισμούς και έπεσε κάτω νεκρός.
Ετοιμάσαμε ένα αναλυτικό δημοσίευμα το οποίο ακολουθεί.
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ
Στις αρχές του 1996 η Κυπριακή Ομοσπονδία Μοτοσυκλετιστών ανακοίνωσε την απόφασή της να οργανώσει τον Αύγουστο του 1996 μία μεγαλειώδη αντικατοχική πορεία από το Βερολίνο στην, κατεχόμενη, Κερύνεια με σύνθημα «Απελευθέρωση η μόνη λύση».
Η πορεία ξεκίνησε στις 2 Αυγούστου από την Πύλη του Βραδεμβούργου στο Βερολίνο, ακολουθώντας μια μεγάλη διαδρομή μέσα από χώρες της Ευρώπης στην οποία πήραν μέρος και ξένοι μοτοσυκλετιστές. H μέρα έφτασε και οι μοτοσυκλετιστές άρχισαν από το πρωί να συρρέουν στο Λευκόθεο Αθλητικό Κέντρο. Παρόντες ήταν και 200 Ευρωπαίοι μοτοσυκλετιστές.
Ωστόσο μετά από συνάντηση του προέδρου και του συμβουλίου της Κ.Ο.Μ με τον τότε Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Γλαύκο Κληρίδη αποφασίστηκε να ματαιωθεί η αντικατοχική πορεία. Όμως η κατάσταση είχε ξεφύγει από τα οργανωμένα πλαίσια και πολλοί μοτοσυκλετιστές άρχισαν να κινούνται προς διάφορες κατευθύνσεις. Στη Δερύνεια άρχισαν οι συγκρούσεις και έντονος πετροπόλεμος. Μοτοσυκλετιστές και άλλοι διαδηλωτές βρέθηκαν αντιμέτωποι με τις κατοχικές δυνάμεις και όπως αναφέρθηκε απωθήθηκαν και από μέλη της οργάνωσης Γκρίζοι Λύκοι
Ο Τάσος Ισαάκ στην προσπάθεια του να βοηθήσει έναν άλλο Ελληνοκύπριο, τον οποίο κτυπούσαν οι Τούρκοι, δέχτηκε επίθεση και έπεσε στο χώμα. Γύρω του μαζεύτηκαν και άλλοι Τούρκοι και άρχισαν να τον κτυπούν με πέτρες και ρόπαλα, ενώ μέλη της Ειρηνευτικής Δύναμης παρακολουθούσαν αμέτοχοι. Μετά από λίγο ο Τάσος Ισαάκ άφησε την τελευταία του πνοή. Ο Τάσος Ισαάκ άφησε πίσω του σύζυγο, γονείς και αδελφές. Η γυναίκα του ήταν έγκυος και στις 17 Σεπτεμβρίου 1996 έφερε στον κόσμο ένα κοριτσάκι που πήρε το όνομα του, Αναστασία. Το κοριτσάκι του Τάσου Ισαάκ συμβολικά βάπτισε η Ελληνική Κυβέρνηση ως .
Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ
Τη μέρα της κηδείας του Τάσου Ισαάκ, στις 14 Αυγούστου 1996, επέτειος κατάληψης της Αμμοχώστου από τον Αττίλα 2, ομάδες από διαδηλωτές κατευθύνθηκαν προς το οδόφραγμα της Δερύνειας για να εναποθέσουν στεφάνια και λουλούδια στο χώρο της θυσίας του Τάσου Ισαάκ.
Ξαφνικά ξεπετάχθηκε από μπροστά από τους διαδηλωτές ο ξάδελφος του δολοφονηθέντος, ο Σολωμός Σολομού και ξεφεύγοντας από τα χέρια των κυονόκρανων, πέρασε στην «νεκρή ζώνη» κι ανέβηκε σε ιστό για να κατεβάσει την τουρκική σημαία , ενώ άλλοι διαδηλωτές προσπάθησαν να τον αποτρέψουν.
Tούρκοι από το φυλάκιο που ήταν ακριβώς απέναντι τον πυροβόλησαν και ο Σολωμός Σολωμού έπεσε νεκρός. Ήταν 26 χρονών από το Παραλίμνι.
Ομάδα ανακριτών του Αρχηγείου Αστυνομίας και της Αστυνομικής Διεύθυνσης Αμμόχωστου, μετά από συντονισμένες εξετάσεις, εντόπισαν τους δράστες εναντίον των οποίων εκδόθηκαν διεθνή εντάλματα σύλληψης. Το υλικό που εξασφαλίσθηκε χρησιμοποιήθηκε για προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εναντίον της Τουρκίας. Κανένας από τους δράστες δεν συνελήφθη.
Στις 24 Ιουνίου 2008 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκρινε ένοχη την Τουρκία για τις δολοφονίες του Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού. Σύμφωνα με το δικαστήριο η Τουρκία κρίθηκε ένοχη για την παραβίαση του άρθρου 2 της ευρωπαϊκής συνθήκης για τα ανθρώπινα δικαιώματα γιατί δεν έγινε καμία έρευνα για να βρεθούν οι υπαίτιοι για τον θάνατο τους. Επίσης εκδίκασε χρηματική αποζημίωση στις οικογένεις τους.
ΤΟ ΠΟΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ
Παρακάτω δημοσιεύουμε στοιχεία (στα αγγλικά) από τα πρακτικά της απόφαση του Ευρωπαικού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σχετικά με τις δολοφονίες του Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού, όπου περιγράφονται αναλυτικά οι λόγοι για την καταδίκη της Τουρκίας:
On June 24, 2008, the European Court of Human Rights (ECHR) issued two judgments against Turkey. The judgments involve two cases, Isaak v. Turkey andSolomou v. Turkey. The facts of the case of Isaak v. Turkey involve the 1996 death of a 25-year-old Greek Cypriot who participated in a demonstration against the Turkish occupation of the northern part of Cyprus. According to his family's accounts and eyewitnesses' statements, the victim was repeatedly kicked and beaten by Turkish and Turkish-Cypriot policemen. The Government of Turkey argued that Isaak died because of a clash between Greek-Cypriot and Turkish-Cypriot demonstrators.
The second case involved the death of another Greek Cypriot, Solomos Solomou, who was also killed by Turkish-Cypriot authorities. Solomou, after participating in the funeral of the first victim, entered the buffer zone where Isaak was beaten to death and climbed a flagpole that bore the Turkish flag. Turkish policemen shot Solomou immediately. The Turkish government argued, however, that the victim was hit in cross-fire between the two communities.
The ECHR, based on the facts of the two cases and the evidence submitted by the parties, noted that the victims had voluntarily entered the buffer zone but they were unarmed and had not attacked anyone. Therefore, the ECHR determined, the victims' deaths were not necessary in order to defend "any person from unlawful violence." The ECHR did not accept the argument that the deaths were necessary measures to suppress violence due to the demonstrations. The ECHR noted that the first victim, Isaak, was beaten severely and there was no attempt to capture him. In the case of Solomou, the ECHR emphasized that he was the only protester who crossed the cease-fire line and he did not carry any weapons.
Therefore, the ECHR concluded that both victims had been killed by agents of the Turkish government and their use of force was incompatible with article 2 of the European Convention on Human Rights and Fundamental Freedoms. This article provides for the right to life. The Court also noted that the Turkish government failed to investigate the circumstances of the incidents and has not brought to justice the perpetrators of these acts, in violation of article 2.
Based on article 41 of the Convention on just satisfaction, the Court awarded ¤80,000 (about US$126,000) to Isaak's widow in pecuniary damages and ¤35,000 in non-pecuniary damages to his widow and parents. It also awarded ¤15,000 to Isaak's children. Solomou's father received ¤35, 000 and the victim's children ¤15,000. The applicants also received ¤12,000 for costs and expenses.
