Επιπλέον είναι απολύτως ορατή η άρνηση του πολιτικού συστήματος να απεμπολήσει την επιρροή του από τις ΔΕΚΟ, αποσύροντας τη συμμετοχή του από αυτές και μαζί τα χρήματα των αγρίως φορολογουμένων πολιτών και επιχειρήσεων. Δυστυχώς η στάση αυτή, βρίσκει σύμφωνους τόσο τους κομματικούς φορείς του συνόλου του πολιτικού φάσματος αλλά και ένα μέρος της κοινωνίας που προσδοκά οφέλη από την όλη κατάσταση.
Το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι άλλο από αυτό που υποψιαζόμασταν, καθημερινά διαπιστώνουμε και οσονούπω θα υποστούμε σε μεγάλη κλίμακα τις συνέπειες. Ο δρόμος που επελέγη, ερήμην του παραγωγικού κομματιού της κοινωνίας, οδηγεί σε συρρίκνωση, αποδεκτή ως φαίνεται από τους ιθύνοντες, προκειμένου να μη χαθεί ή να περιοριστεί στο απολύτως απαραίτητο όριο η πολιτική και κομματική επιρροή ώστε να αποτελέσει τη βάση για τη στήριξη του πολιτικού συστήματος την "επόμενη μέρα" της κρίσης.
Η "άτυπη συμφωνία" πολιτικού συστήματος και μερίδας της κοινωνίας εντοπιζόμενη στον ευρύτερο δημόσιο τομέα- για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους - συνίσταται στο εξής απλό: Δεχτείτε περιορισμούς στο εισόδημά σας, το κράτος θα ρίξει το βάρος της επιβάρυνσης στο σύνολο του παραγωγικού ιστού, προκειμένου να μην εξαναγκαστεί σε απολύσεις, κλείσιμο οργανισμών και πλήρη πώληση ΔΕΚΟ και με την πρώτη ευκαιρία θα γίνει προσπάθεια αντιστάθμισης των περικοπών. Με λίγα λόγια, καλύτερα - λένε κράτος, πολιτικό σύστημα και υπάλληλοι - να παίρνετε 600ευρώ μισθό διατηρώντας τη μονιμότητά σας και το πολιτικό σύστημα την επιρροή του, παρά να απολυθούν υπάλληλοι, να κλείσουν οργανισμοί και να αποσυμπιεστεί η πραγματική οικονομία. Σημειώστε ότι ακριβώς την ίδια πρακτική ακολουθεί και σε μια σειρά επαγγελμάτων - κατ' όνομα ελεύθερων - τα οποία απολαμβάνουν της ακριβής για εμάς κρατικής προστασίας.
Ωστόσο, η συρρίκνωση ή η ύφεση προς την οποία μας οδηγεί αυτή η τακτική είναι πρωτόγνωρη και μη διαχειρίσιμη με τα διατιθέμενα εργαλεία πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά. Δυστυχώς το πολιτικό μας σύστημα δεν έχει αντιληφθεί περί τίνος πρόκειται και συνεπώς δεν είναι σε θέση να σχεδιάσει και να εκτελέσει ένα βιώσιμο σχέδιο διαχείρισης της κρίσης. Ομοίως, αδυνατεί να "ενημερώσει" και την κοινωνία για τις συνέπειες αυτής της επιλογής. Απλώς την εφαρμόζει - συνειδητά και από επιλογή, όχι από Τροϊκανή επιταγή - παρασύροντας μαζί του και τα ελάχιστα παραγωγικά ψήγματα προς την δίνη της κρίσης.
Μοναδική ελπίδα για τον παραγωγικό ιστό, οι αγορές και η πίεση που ασκούν σε πολιτικούς και ανθιστάμενες κρατικοδίαιτες κοινωνικές ομάδες. Ίσως, για άλλη μια φορά, η ελεύθερη αγορά σε άλλη μεγαλύτερη κλίμακα αυτή τη φορά, διαμορφώσει εκείνες τις συνθήκες και μαζί την απαραίτητη δυναμική ώστε να γκρεμιστούν τα Τείχη και αρθεί το νέο "Σιδηρούν Παραπέτασμα" πίσω από το οποίο μικρόνοες πολιτικοί συμπράτοντας με ιδιοτελείς κρατικοδίαιτους συνδικαλιστές κρατούν ομήρους και φορολογικούς σκλάβους χιλιάδες πολίτες και επιχειρήσεις.
Τα καλύτερα έρχονται από Σεπτέμβρη, οπότε και θα έχουμε μια καλύτερη εικόνα εφόσον θα έχουν περάσει από το "καμίνι" του Αυγούστου η Παγκόσμια και η Ελληνική Οικονομία.
tyxaios.blogspot.com
