Την ανησυχία της εκφράζει, με ανακοίνωση, η Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου για το γεγονός ότι έχει μειωθεί η χρηματιστηριακή αξία των προς...
αποκρατικοποίηση εταιρειών και άρα δεν θα αποφέρει τα προσδοκώμενα έσοδα η «αξιοποίησή» τους.
Στην ανακοίνωση υμνεί την απόφαση της κυβέρνησης, την οποία στηρίζει απερίφραστα κι η αξιωματική αντιπολίτευση – όπως κι όλες τις κυβερνητικές επιλογές – να ικανοποιηθούν οι δανειστές, οι οποίοι «αντιλαμβάνονται την πορεία των αποκρατικοποιήσεων ως κομβική για τη συνέχιση της οικονομικής μας στήριξης».
Οι συντάκτες της ανακοίνωσης – το Προεδρείο της ΕΣΕΕ – δεν είναι αφελείς. Γνωρίζουν την αλήθεια, αλλά την αποκρύπτουν από τους συναδέλφους, καθώς αποτελούν μέρος του παρακμάζοντος πολιτικού κατεστημένου – μαζί με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης των εφοπλιστών και των μεγαλοεργολάβων, φυσικά – που προσπαθεί εν χορώ, λυσσαλέα, να παρουσιάσει ως θέσφατα αυτά που θα τη διατηρήσουν στην εξουσία και στο μεγάλο φαγοπότι, βέβαια.
Γνωρίζει, αλλά αποκρύπτει η ΕΣΕΕ πως το ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας, ακόμη κι αν αποφέρει τα προσδοκώμενα 50 δις. €, αυτά θα είναι σταγόνα στον ωκεανό του πλασματικού, παράνομου και καταχρηστικού χρέους. Δεν εξετάζουμε καν ότι η αξία των εν λόγω εταιρειών αποτιμάται πάνω από 120 δις. €.
Το ζήτημα για τους δανειστές δεν είναι να αποπληρωθεί μέρος του χρέους. Αυτό δεν αποπληρώνεται με κανένα τρόπο, γιατί τα ληστρικά τοκοχρεολύσια δεν τιθασεύονται με καμιά δημοσιονομική παρέμβαση. Ο στόχος των τοκογλύφων ήταν μέσω αυτού του δυσθεώρητου χρέους να καρπωθούν όχι μόνο τις εν λόγω εταιρείες, αλλά κυρίως τις υποδομές τους – βλέπε ΔΕΗ – αλλά ακόμη περισσότερο κάθε πηγή πλούτου της χώρας. Γνωρίζει η ΕΣΕΕ ότι αυτό έγινε στην περίπτωση της Αργεντινής, όπου, όταν ολοκληρώθηκε το ξεπούλημα, η χώρα αφέθηκε σε «ανεπίλεκτη» πτώχευση.
Γνωρίζει η ΕΣΕΕ ότι από τα 110 δις. € του δανείου του 2010, τα 100 δις. € πήγαν σε αποπληρωμή παλιών δανείων και τα 10 δις. € σε ενισχύσεις προς τις εγχώριες τράπεζες.
Γνωρίζει, επίσης, ότι τα νέα 109 δις. € θα δοθούν, αν δοθούν, με σκοπό να χρηματοδοτηθούν οι εγχώριες και ξένες τράπεζες για όσο θα διαρκέσει η επιχείρηση μετακύλησης του χρέους.
Ακόμη χειρότερα, γνωρίζει η κορωνίδα του συνδικαλισμού των μικρομεσαίων, αυτοαπασχολούμενων συναδέλφων ότι την τελευταία δεκαετία οι δανειακές ανάγκες της χώρας δεν υπερέβαιναν τα 20 δις. € κι όμως το ελληνικό δημόσιο δανείστηκε επιπλέον 490 δις. €. Κι αυτό για να αποπληρώσει αποπληρωμένα δάνεια που το ένα μετά το άλλο φτάνουν στην περίοδο του μεσοπολέμου κι ακόμη παραπίσω, τα οποία μόνο οι ελληνικές κυβερνήσεις αναγνώρισαν.
Επίσης, είναι πασίγνωστο το ότι η Ελλάδα πλήρωσε τα τελευταία δεκαπέντε περίπου χρόνια πάνω από 450 δις. €, αλλά το χρέος τριπλασιάστηκε.
Θα λέγαμε ότι γνωρίζει και το παραμύθι με τους δημοσίους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους που «τα φάγανε», ενώ «χρεώνουν» το κράτος με μόλις 20 δις. € ετησίως, αλλά όπως κάθε παραμύθι που παύουμε να το πιστεύουμε μόλις ενηλικιωθούμε, αποκαλύφθηκε στον ελληνικό λαό.
Γνωρίζει κι άλλα η ΕΣΕΕ. Πως το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα το οποίο θα ρημάξει αυτούς που υποτίθεται πως εκπροσωπεί, δεν θα έχει καμία επίδραση στη μείωση του χρέους ή για να ακριβολογούμε, αν εφαρμοστεί, το χρέος θα μεγαλώσει λίγα δις. € ακόμη.
Δεν έχουμε δε καμιά αμφιβολία ότι κάτι θα έχει ακούσει για τις κρατικοδίαιτες επενδύσεις των βιομηχάνων «Λαναράδων» τις τελευταίες δεκαετίες, τις προκλητικές φοροαπαλλαγές των εφοπλιστών και των τραπεζιτών, τα 250 δις. € των Ελλήνων κεφαλαιοκρατών που ταξίδεψαν ανενόχλητα κι αφορολόγητα την δεκαετία 2000 – 2009 για άλλη γη κι άλλα μέρη, τα 600 δις. € των «πατριωτών» επενδυτών στην αγορά παραγώγων του εξωτερικού κι όλοι αυτοί επώνυμα, τουλάχιστον για τις κρατικές υπηρεσίες. Επώνυμες είναι κι οι εταιρείες των οποίων θα σβηστούν τα 25 δις. € από φοροδιαφυγή. Ανώνυμες είναι μόνο οι υπεράκτιες εταιρείες των 500 δις. € κεφαλαίου που όμως κατέχουν αφορολόγητη περιουσία στην Ελλαδίτσα.
Γιατί, λοιπόν, δεν λέει τίποτα για αυτά η ΕΣΕΕ; Γιατί αν πει αυτά θα πρέπει να πει κι άλλα.
Όπως ότι με την εισαγωγή του ευρώ, το χρέος έγινε ανεξέλεγκτο, όπως συμβαίνει σε κάθε χώρα με μικρή ανάπτυξη και σκληρό νόμισμα – έχει ξαναγίνει όταν η δραχμή «κλειδώθηκε» στην ισοτιμία με τη χρυσή λίρα ή όταν το αργεντινό πέσος, με το δολάριο.
Αλλά, θα αναγκαστεί να πει πολύ χειρότερα. Ότι οι συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν αυτές που στέρησαν τη χώρα από την παραγωγική της δύναμη κι έτσι το δημοσιονομικό έλλειμμα κατέστη μόνιμο.
Ότι οι ίδιες συνθήκες έφεραν στη χώρα τις πολυεθνικές, τους χάρισαν «ελεύθερα» ωράρια, φοροαπαλλαγές και «κινέζικο» υπαλληλικό προσωπικό για να αποτελειώσουν τις ελληνικές, μικρές επιχειρήσεις.
Γιατί, αν τα πει όλα αυτά η ΕΣΕΕ θα πρέπει να αναλάβει έναν νέο, άγνωστο στα κομματικά της στελέχη, ρόλο: αυτόν του τριτοβάθμιου συνδικαλιστικού οργάνου που μαζί με τη ΓΣΕΒΕΕ εκπροσωπούν 700.000 εμπόρους, βιοτέχνες κι επαγγελματίες. Γιατί αυτοί, μαζί με τις οικογένειές τους και τους υπαλλήλους τους μπορούν, αν το συνειδητοποιήσουν να πετάξουν με τις κλωτσιές τις κυβερνήσεις των δωσίλογων, τους τοκογλύφους, τα χρέη τους και την εταιρειοκρατία τους.
Κι αυτά είναι επικίνδυνα παιγνίδια για μια ΕΣΕΕ που επιφορτίστηκε από τους προστάτες της να εκλέγεται από μόλις 26.000 εμπόρους πανελλαδικά, για να ελέγχεται αποτελεσματικά και να χειραγωγείται στα σίγουρα.
Το μόνο που δεν γνωρίζει η ΕΣΕΕ είναι ότι πλησιάζει το τέλος της μεταπολιτευτικής σαπίλας.
