Μάντσεστερ, Ηνωμένο ΒασίλειοΣτην Αρχαία Αίγυπτο, γυναίκες και άνδρες έδιναν πολύ μεγάλη σημασία στον καλλωπισμό τους. Εκτός από τα αρώματα και τα είδη μακιγιάζ που χρησιμοποιούσαν, ερευνητές ανακάλυψαν ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι δεν πήγαιναν πουθενά χωρίς το ζελέ τους. Ούτε και στον τάφο τους. Σύμφωνα με δημοσίευση του περιοδικού New Scientist, το ζελέ καλλώπιζε τα μαλλιά όχι μόνο των εν ζωή αρχαίων Αιγυπτίων, αλλά και εκείνων που είχαν πεθάνει.
Η χρήση ζελέ με βάση το λίπος ήταν αυτό που έκανε τη διαφορά στις κομμώσεις των ταριχευμένων σωμάτων, όπως τουλάχιστον αποκαλύφθηκε μετά από έρευνα που έγινε σε νεκροταφείο ηλικίας 3.000 χρόνων. Σε τοιχογραφίες που είχαν βρεθεί μέσα σε τάφους, οι απεικονίσεις έδειχναν ανθρώπους με κωνοειδή αντικείμενα στα μαλλιά τους, τα οποία αρχικά θεωρήθηκαν ότι ήταν κομμάτια αρωματισμένου ζωικού λίπους. Όταν όμως ξεκίνησε μια ευρύτερη έρευνα, ανακαλύφθηκε ότι επρόκειτο για ενδιαφέρουσες κομμώσεις, γεμάτες στυλ και μπούκλες.Η Νάταλι ΜακΚρίς από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ εξέτασε μαζί με τους συνεργάτες της δείγματα μαλλιών από 15 μούμιες, οι οποίες προέρχονταν από το νεκροταφείο Kellis 1, στην όαση της Ντάχλα, καθώς και από μούμιες που φυλάσσονται σε συλλογές μουσείων στις ΗΠΑ, τη Βρετανία και την Ιρλανδία.
Οι μούμιες, ηλικίας 3.500 έως 2.300 χρόνων, ήταν και από τα δύο φύλα και με ηλικία θανάτου από 4 έως 58 ετών.Όταν τα δείγματα εξετάστηκαν κάτω από φως και με μικροσκόπιο, έγινε σαφές ότι τα μαλλιά των περισσότερων ήταν καλυμμένα με μια λιπαρή ουσία. Στην έρευνα χρησιμοποιήθηκε διαλυτικό υλικό τόσο για να διαχωριστούν οι επικαλύψεις των μαλλιών όσο και για τον προσδιορισμό της χημικής σύστασης των ουσιών. Αυτό που βρέθηκε ήταν ότι αυτές οι ουσίες ήταν διαφορετικές από εκείνες που χρησιμοποιούνταν για την ταρίχευση των σωμάτων.
Επιπλέον, δύο μούμιες με ξυρισμένο κεφάλι ήταν επικαλυμμένες με το ίδιο υλικό που βρέθηκε στους
επιδέσμους γύρω από το σώμα τους. Κατά την ΜακΚις, όταν στο σώμα χρησιμοποιούσαν ρητινώδεις ουσίες, τα μαλλιά είτε καλύπτονταν και προστατεύονταν είτε λούζονταν και ξαναφτιάχνονταν, ώστε να διατηρηθεί η ταυτότητα του νεκρού. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι δεν ξύριζαν το κεφάλι τους, όπως πολλοί πιστεύουν. Αυτό το έκαναν κυρίως οι ιερείς και οι ιέρειες, δηλώνει η ίδια. «Ο σκοπός της ταρίχευσης ήταν να διατηρηθεί το σώμα όπως ήταν στη ζωή. Φαντάζομαι ότι ήθελαν να δείχνουν στα καλύτερά τους. Θα ντυνόσουν με τα καλά σου ρούχα. Θα ήθελες να φαίνεσαι ωραίος για την προετοιμασία σου στην επόμενη ζωή» κατέληξε.
odontovourtsa.blogspot.com
Η χρήση ζελέ με βάση το λίπος ήταν αυτό που έκανε τη διαφορά στις κομμώσεις των ταριχευμένων σωμάτων, όπως τουλάχιστον αποκαλύφθηκε μετά από έρευνα που έγινε σε νεκροταφείο ηλικίας 3.000 χρόνων. Σε τοιχογραφίες που είχαν βρεθεί μέσα σε τάφους, οι απεικονίσεις έδειχναν ανθρώπους με κωνοειδή αντικείμενα στα μαλλιά τους, τα οποία αρχικά θεωρήθηκαν ότι ήταν κομμάτια αρωματισμένου ζωικού λίπους. Όταν όμως ξεκίνησε μια ευρύτερη έρευνα, ανακαλύφθηκε ότι επρόκειτο για ενδιαφέρουσες κομμώσεις, γεμάτες στυλ και μπούκλες.Η Νάταλι ΜακΚρίς από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ εξέτασε μαζί με τους συνεργάτες της δείγματα μαλλιών από 15 μούμιες, οι οποίες προέρχονταν από το νεκροταφείο Kellis 1, στην όαση της Ντάχλα, καθώς και από μούμιες που φυλάσσονται σε συλλογές μουσείων στις ΗΠΑ, τη Βρετανία και την Ιρλανδία.
Οι μούμιες, ηλικίας 3.500 έως 2.300 χρόνων, ήταν και από τα δύο φύλα και με ηλικία θανάτου από 4 έως 58 ετών.Όταν τα δείγματα εξετάστηκαν κάτω από φως και με μικροσκόπιο, έγινε σαφές ότι τα μαλλιά των περισσότερων ήταν καλυμμένα με μια λιπαρή ουσία. Στην έρευνα χρησιμοποιήθηκε διαλυτικό υλικό τόσο για να διαχωριστούν οι επικαλύψεις των μαλλιών όσο και για τον προσδιορισμό της χημικής σύστασης των ουσιών. Αυτό που βρέθηκε ήταν ότι αυτές οι ουσίες ήταν διαφορετικές από εκείνες που χρησιμοποιούνταν για την ταρίχευση των σωμάτων.
Επιπλέον, δύο μούμιες με ξυρισμένο κεφάλι ήταν επικαλυμμένες με το ίδιο υλικό που βρέθηκε στους
επιδέσμους γύρω από το σώμα τους. Κατά την ΜακΚις, όταν στο σώμα χρησιμοποιούσαν ρητινώδεις ουσίες, τα μαλλιά είτε καλύπτονταν και προστατεύονταν είτε λούζονταν και ξαναφτιάχνονταν, ώστε να διατηρηθεί η ταυτότητα του νεκρού. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι δεν ξύριζαν το κεφάλι τους, όπως πολλοί πιστεύουν. Αυτό το έκαναν κυρίως οι ιερείς και οι ιέρειες, δηλώνει η ίδια. «Ο σκοπός της ταρίχευσης ήταν να διατηρηθεί το σώμα όπως ήταν στη ζωή. Φαντάζομαι ότι ήθελαν να δείχνουν στα καλύτερά τους. Θα ντυνόσουν με τα καλά σου ρούχα. Θα ήθελες να φαίνεσαι ωραίος για την προετοιμασία σου στην επόμενη ζωή» κατέληξε.
