6 Αυγούστου 16.00μμ ακούω τον γιο μου και τον φίλο του να φωνάζουν καπνός –καπνός. Καθώς γυρίζω το κεφάλι μου να κοιτάξω πόσο κοντά μας είναι ο καπνός , αν είναι πυρκαγιά η όχι και αν απειλούμαστε από αυτό σκέφτομαι ότι εφόσον φυσάει μες την καρδιά του καλοκαιριού είναι και αναπόφευκτος ο μεγάλος αριθμός εμπρησμών στην χώρα μας .
Τι κρίμα τις λιγοστές πηγές οξυγόνου που διαθέτουμε ανεγκέφαλα ανθρωποειδή να μας τις στερούνε για προσωπικά οφέλη. Καθώς κοιτάζω την φωτιά και χωρίς να το θέλω μου έρχεται στο μυαλό το πρόσωπο του άντρα που έχασε χθες το απόγευμα τόσο άδικα την ζωή του. Και αυτή την φορά όχι στον δρόμο αλλά… Είμαι 37 ετών σύζυγος και μητέρα ενός 6 αγοριού. Εδώ και μερικές μέρες έχω ξεκινήσει τις διακοπές μου με την οικογένεια και τους φίλους μου στον Μαρμαρά Χαλκιδικής. Τα τελευταία χρόνια και αφότου έγινα μητέρα συνηθίζω το κυρίως μέρος των διακοπών μου να το περνάω στην Χαλκιδική όπως και οι φίλοι μου με τα παιδιά τους και συγκεκριμένα στον Μαρμαρά. Η επιλογή για το συγκεκριμένο μέρος αφορά τα εκπληκτικά νερά και την ασφάλεια που μπορείς να αισθάνεσαι όταν έχεις μικρό παιδί. Εχθές λοιπόν γύρω στις 20.00 την ώρα που βρισκόμουν στην παραλία για το απογευματινό μου μπάνιο ένας άντρας κοντά στα 50 άφηνε την τελευταία του πνοή. Και γιατί συνέβη αυτό? Ο άντρας έπαθε ανακοπή και το ένα και μοναδικό ασθενοφόρο σ’ ολόκληρο το δεύτερο πόδι έκανε μιάμιση ώρα να έρθει γιατί προυπήρχε ένα περιστατικό πνιγμού. Είναι δυνατόν να υπάρχει μόνο ένα ασθενοφόρο σε τόσο τουριστικό μέρος? Και όμως είναι. Πραγματικά δεν ξέρω αν ο άντρας θα ζούσε αν υπήρχε έγκαιρη ανταπόκριση . Θεωρητικά όμως θα είχε καλές ελπίδες. Όμως το ασθενοφόρο κατέφθασε με δύο οδηγούς χωρίς γιατρό και χωρίς όργανο για ανάνηψη .Ήταν καταδικασμένος … Αναρωτιέμαι που ζούμε, στην Ουγκάντα? Όχι ζούμε στην Ελλάδα που «δεν απέχει και πολύ από τις χώρες του δυτικού κόσμου». Φοβάμαι για το παιδί μου ,τους ανθρώπους που αγαπώ και προσεύχομαι να έχουμε όλοι την υγεία μας, διαφορετικά την βάψαμε. Δεν καταλαβαίνω πάντως γιατί πληρώνουμε την δημόσια υγεία …Για να πεθάνουμε αβοήθητοι χωρίς γιατρούς , ασθενοφόρα, πρώτες βοήθειες, περίθαλψη… Λυπάμαι για τον αποθανόντα, την οικογένεια του και για όλους εμάς που ελπίζουμε σ’ένα καλύτερο μέλλον..
Αναγνώστρια
