έχουν βαθειά επιθυμία να γίνουν γονείς. Από τα ζευγάρια που θα μπουν στην διαδικασία περίπου το 13% με 24% θα διαπιστώσει σοβαρές δυσκολίες στην επίτευξη του στόχου τους. Οι δυσκολίες αυτές μπορεί να αποτελέσουν μια ιδιαίτερα επώδυνη εμπειρία, που δύσκολα κάποιος μπορεί να διαχειριστεί( Κee,et al., 2000). Η κατάσταση μάλιστα γίνεται ακόμα πιο δυσάρεστη μιας και η υπογονιμότητα αλλά και ο θάνατος ενός παιδιού αποτελούν ταμπού. Ως κοινωνία λοιπόν δυσκολευόμαστε να αντιμετωπίσουμε τέτοιου είδους εμπειρίες.
Τα τελευταία χρόνια, ο αριθμός των ζευγαριών που αναζητά θεραπείες υπογονιμότητας έχει αυξηθεί σημαντικά, λόγω της προόδου που έχει σημειωθεί στις τεχνικές υποβοήθησης αλλά και της ενημέρωσης για τις υπηρεσίες αυτές. Η αύξηση αυτή κινητοποίησε και ενέπνευσε την έρευνα των ψυχολογικών επιπτώσεων της υπογονιμότητας στα άτομα, με αποτέλεσμα οι ερευνητές να αναζητούν τις ψυχολογικές επιπτώσεις της υπογονιμότητας και της παρατεταμένης έκθεσης σε θεραπείες της, στη διάθεση αλλά και στην ποιότητα ζωής των ατόμων.
ΟΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΙΣ ΥΠΟΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑΣ
Η απόκτηση παιδιού είναι μια τεράστια μετάβαση στη ζωή των ενηλίκων τόσο για τους άνδρες όσο και για τις γυναίκες. Το στρες της μη εκπλήρωσης της επιθυμίας για παιδί σχετίζεται με συναισθήματα θυμού, κατάθλιψης, άγχους, συζυγικών προβλημάτων, σεξουαλικών δυσλειτουργιών και κοινωνικής απομόνωσης. Τα ζευγάρια βιώνουν το στιγματισμό, το αίσθημα της απώλειας και σοβαρό πλήγμα στην αυτοεκτίμηση τους.
ΨΥΧΙΚΗ ΕΞΑΝΤΛΗΣΗ, ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΥΠΟΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑ: ΑΙΤΙΑ Η ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ?
Το στρες, η κατάθλιψη και το άγχος περιγράφονται ως συνήθεις συνέπειες της υπογονιμότητας. Μεγάλος αριθμός ερευνών έδειξαν ότι τα περιστατικά κατάθλιψης στα υπογόνιμα ζευγάρια που βρίσκονται σε θεραπεία υποβοήθησης είναι σημαντικά υψηλότερα από αυτά που κάνουν έλεγχο γονιμότητας. Κατά τον ίδιο τρόπο έχουν επισημανθεί περιστατικά άγχους σημαντικά υψηλότερα σε ζευγάρια υπογονιμότητας σε σχέση με το γενικό πληθυσμό, που ανέρχονται σε ποσοστό 8% με 28% (Chen 2004).Παρόλα αυτά τα αίτια των ψυχικών διαταραχών στο χώρο της υπογονιμότητας αποτελούν ακόμα θέμα συζήτησης και περαιτέρω έρευνας.
ΨΥΧΙΚΗ ΕΞΑΝΤΛΗΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ ΥΠΟΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑΣ
Ένας όλο και μεγαλύτερος αριθμός μελετών έχουν εξετάσει την επίδραση των θεραπειών υπογονιμότητας σε διαφορετικά στάδια, εστιάζοντας κυρίως στον αντίκτυπο των αποτυχημένων προσπαθειών εξωσωματικής γονιμοποίησης. Οι Hynes et al (1992) διαπίστωσαν ότι οι γυναίκες που έκαναν εξωσωματική υπέφεραν από κατάθλιψη και χαμηλή αυτοεκτίμηση σε σχέση με αντίστοιχο αριθμό γυναικών που δεν είχαν προβλήματα υπογονιμότητας. Μάλιστα η κατάσταση επιδεινωνόταν μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια. Τα στοιχεία παρόλα αυτά είναι ακόμα αντιφατικά καθώς άλλες μελέτες διαπίστωσαν ότι ελάχιστη είναι η ψυχολογική διαταραχή που προκαλείται από θεραπείες υπογονιμότητας ή από αποτυχημένες εξωσωματικές. (Boivin 1997).
Το αποτέλεσμα βέβαια μιας θεραπείας υπογονιμότητας μπορεί να επηρεαστεί από ψυχολογικούς παράγοντες. Σειρά μελετών εξετάζουν κατά πόσο παράγοντες όπως το άγχος και η ψυχική διάθεση μπορούν να προβλέψουν το αποτέλεσμα μιας θεραπείας. Η πλειοψηφία των μελετών αυτών υποστηρίζουν τη θεωρία ότι ή ψυχική εξάντληση σχετίζεται με χαμηλότερα ποσοστά εγκυμοσύνης. (Smeenk, 2001).
ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ
Λαμβάνοντας λοιπόν, υπόψη ότι τα ψυχολογικά συμπτώματα μπορεί να επηρεάζουν την επιτυχία μιας θεραπείας υπογονιμότητας το ενδιαφέρον της έρευνας αυξάνεται όλο και περισσότερο. Ήδη διερευνούνται κάποια σχήματα θεραπείας για να περιορίσουν τα συμπτώματα στρες, άγχους και κατάθλιψης των υπογόνιμων γυναικών και ανδρών.
Αρκετές έρευνες προτείνουν τη γνωστική συμπεριφορική προσέγγιση για να βοηθήσουν ομάδες να μειώσουν το στρες αλλά και να συμβάλλουν στην βελτίωση των ποσοστών εγκυμοσύνης. Έρευνα του Donar και των συνεργατών του σε 52 υπογόνιμες γυναίκες, που υποβλήθηκαν σε πρόγραμμα ομαδικής συμπεριφορικής θεραπείας 10 εβδομάδων, μείωσε σημαντικά συμπτώματα άγχους, κατάθλιψης και θυμού.( Donar, 2000). Παρότι λοιπόν δεν έχουν γίνει ακόμα συστηματικές έρευνες σε υπογόνιμες γυναίκες για την αποτελεσματικότητα άλλων μεθόδων ψυχοθεραπείας οι θεραπείες που συμβάλλουν στην αντιμετώπιση ψυχικών διαταραχών στο γενικό πληθυσμό, μπορούν πολύ πιθανά να ωφελήσουν και αυτόν τον πληθυσμό.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Οι υπογόνιμες γυναίκες εμφανίζουν υψηλά ποσοστά ψυχικής εξάντλησης, που πιθανόν με τη σειρά τους συμβάλλουν στην υπογονιμότητα τους. Ασθενείς με έντονη διαταραχή έχουν χαμηλότερα ποσοστά εγκυμοσύνης και είναι πολύ πιθανό να διακόψουν και τη θεραπεία τους. Οι πρώτες, λοιπόν, σχετικές μελέτες καταδεικνύουν ότι η ψυχολογική παρέμβαση και υποστήριξη μπορεί να μειώσει σημαντικά δυσάρεστα ψυχικά συμπτώματα και να αυξήσει τα ποσοστά εγκυμοσύνων
Τα τελευταία χρόνια, ο αριθμός των ζευγαριών που αναζητά θεραπείες υπογονιμότητας έχει αυξηθεί σημαντικά, λόγω της προόδου που έχει σημειωθεί στις τεχνικές υποβοήθησης αλλά και της ενημέρωσης για τις υπηρεσίες αυτές. Η αύξηση αυτή κινητοποίησε και ενέπνευσε την έρευνα των ψυχολογικών επιπτώσεων της υπογονιμότητας στα άτομα, με αποτέλεσμα οι ερευνητές να αναζητούν τις ψυχολογικές επιπτώσεις της υπογονιμότητας και της παρατεταμένης έκθεσης σε θεραπείες της, στη διάθεση αλλά και στην ποιότητα ζωής των ατόμων.
ΟΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΙΣ ΥΠΟΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑΣ
Η απόκτηση παιδιού είναι μια τεράστια μετάβαση στη ζωή των ενηλίκων τόσο για τους άνδρες όσο και για τις γυναίκες. Το στρες της μη εκπλήρωσης της επιθυμίας για παιδί σχετίζεται με συναισθήματα θυμού, κατάθλιψης, άγχους, συζυγικών προβλημάτων, σεξουαλικών δυσλειτουργιών και κοινωνικής απομόνωσης. Τα ζευγάρια βιώνουν το στιγματισμό, το αίσθημα της απώλειας και σοβαρό πλήγμα στην αυτοεκτίμηση τους.
ΨΥΧΙΚΗ ΕΞΑΝΤΛΗΣΗ, ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΥΠΟΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑ: ΑΙΤΙΑ Η ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ?
Το στρες, η κατάθλιψη και το άγχος περιγράφονται ως συνήθεις συνέπειες της υπογονιμότητας. Μεγάλος αριθμός ερευνών έδειξαν ότι τα περιστατικά κατάθλιψης στα υπογόνιμα ζευγάρια που βρίσκονται σε θεραπεία υποβοήθησης είναι σημαντικά υψηλότερα από αυτά που κάνουν έλεγχο γονιμότητας. Κατά τον ίδιο τρόπο έχουν επισημανθεί περιστατικά άγχους σημαντικά υψηλότερα σε ζευγάρια υπογονιμότητας σε σχέση με το γενικό πληθυσμό, που ανέρχονται σε ποσοστό 8% με 28% (Chen 2004).Παρόλα αυτά τα αίτια των ψυχικών διαταραχών στο χώρο της υπογονιμότητας αποτελούν ακόμα θέμα συζήτησης και περαιτέρω έρευνας.
ΨΥΧΙΚΗ ΕΞΑΝΤΛΗΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ ΥΠΟΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑΣ
Ένας όλο και μεγαλύτερος αριθμός μελετών έχουν εξετάσει την επίδραση των θεραπειών υπογονιμότητας σε διαφορετικά στάδια, εστιάζοντας κυρίως στον αντίκτυπο των αποτυχημένων προσπαθειών εξωσωματικής γονιμοποίησης. Οι Hynes et al (1992) διαπίστωσαν ότι οι γυναίκες που έκαναν εξωσωματική υπέφεραν από κατάθλιψη και χαμηλή αυτοεκτίμηση σε σχέση με αντίστοιχο αριθμό γυναικών που δεν είχαν προβλήματα υπογονιμότητας. Μάλιστα η κατάσταση επιδεινωνόταν μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια. Τα στοιχεία παρόλα αυτά είναι ακόμα αντιφατικά καθώς άλλες μελέτες διαπίστωσαν ότι ελάχιστη είναι η ψυχολογική διαταραχή που προκαλείται από θεραπείες υπογονιμότητας ή από αποτυχημένες εξωσωματικές. (Boivin 1997).
Το αποτέλεσμα βέβαια μιας θεραπείας υπογονιμότητας μπορεί να επηρεαστεί από ψυχολογικούς παράγοντες. Σειρά μελετών εξετάζουν κατά πόσο παράγοντες όπως το άγχος και η ψυχική διάθεση μπορούν να προβλέψουν το αποτέλεσμα μιας θεραπείας. Η πλειοψηφία των μελετών αυτών υποστηρίζουν τη θεωρία ότι ή ψυχική εξάντληση σχετίζεται με χαμηλότερα ποσοστά εγκυμοσύνης. (Smeenk, 2001).
ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ
Λαμβάνοντας λοιπόν, υπόψη ότι τα ψυχολογικά συμπτώματα μπορεί να επηρεάζουν την επιτυχία μιας θεραπείας υπογονιμότητας το ενδιαφέρον της έρευνας αυξάνεται όλο και περισσότερο. Ήδη διερευνούνται κάποια σχήματα θεραπείας για να περιορίσουν τα συμπτώματα στρες, άγχους και κατάθλιψης των υπογόνιμων γυναικών και ανδρών.
Αρκετές έρευνες προτείνουν τη γνωστική συμπεριφορική προσέγγιση για να βοηθήσουν ομάδες να μειώσουν το στρες αλλά και να συμβάλλουν στην βελτίωση των ποσοστών εγκυμοσύνης. Έρευνα του Donar και των συνεργατών του σε 52 υπογόνιμες γυναίκες, που υποβλήθηκαν σε πρόγραμμα ομαδικής συμπεριφορικής θεραπείας 10 εβδομάδων, μείωσε σημαντικά συμπτώματα άγχους, κατάθλιψης και θυμού.( Donar, 2000). Παρότι λοιπόν δεν έχουν γίνει ακόμα συστηματικές έρευνες σε υπογόνιμες γυναίκες για την αποτελεσματικότητα άλλων μεθόδων ψυχοθεραπείας οι θεραπείες που συμβάλλουν στην αντιμετώπιση ψυχικών διαταραχών στο γενικό πληθυσμό, μπορούν πολύ πιθανά να ωφελήσουν και αυτόν τον πληθυσμό.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Οι υπογόνιμες γυναίκες εμφανίζουν υψηλά ποσοστά ψυχικής εξάντλησης, που πιθανόν με τη σειρά τους συμβάλλουν στην υπογονιμότητα τους. Ασθενείς με έντονη διαταραχή έχουν χαμηλότερα ποσοστά εγκυμοσύνης και είναι πολύ πιθανό να διακόψουν και τη θεραπεία τους. Οι πρώτες, λοιπόν, σχετικές μελέτες καταδεικνύουν ότι η ψυχολογική παρέμβαση και υποστήριξη μπορεί να μειώσει σημαντικά δυσάρεστα ψυχικά συμπτώματα και να αυξήσει τα ποσοστά εγκυμοσύνων
omorfamistika.gr
