Είμαστε η ευπαθής ομάδα ανθρώπων, που μένουμε δίπλα από τον παράνομο καταυλισμό των τσιγγάνων και όσα υφιστάμεθα περιγράφονται με λεπτομέρειες σε περυσινή μας ανοικτή επιστολή, που δημοσιεύτηκε σε 4 τοπικές εφημερίδες της πόλης μας.
Και εκεί που θα πίστευε κανείς, πως κάποιοι από τους «ιθύνοντες» θα είχαν ήδη συγκινηθεί, θα είχαν ενδεχομένως αφυπνιστεί και θα είχαν λογικά παρέμβει ώστε να δρομολογήσουν τουλάχιστον τη επίλυση του προβλήματος, δεν έχει κουνηθεί φύλλο! Για αυτό αναγκαζόμαστε να επανέλθουμε σήμερα, πλήρως απελπισμένοι! Απελπισμένοι μα και αποφασισμένοι, να δείξουμε τους υπευθύνους που άφησαν με τα λάθη και τις παραλήψεις τους να διαιωνίζεται αυτή η κατάσταση στην καρδιά του λεκανοπεδίου, δίπλα από τη λεωφόρο Μεσογείων και πλησιέστατα στο σταθμό μετρό «Νομισματοκοπείο».
Το πρόβλημα της παράνομης μετοίκησης οικογενειών τσιγγάνων, έχει ξεκινήσει χρόνια και μεγεθύνεται δραματικά, μέρα με τη μέρα. Γιατί σχεδόν κάθε μέρα χτίζονται πλέον -τώρα τελευταία και με οικοδομικά υλικά- νέα παραπήγματα, χωρίς κανείς να μπορεί ή να θέλει να σταματήσει την παράνομη δόμηση και μάλιστα σε καταπατημένη γη.
Οι άθλιες συνθήκες που επικρατούν στον καταυλισμό διαχέονται και σε μια τεράστια ακτίνα και τα δείγματα είναι πλέον εμφανή, αφού οι περίοικοι ζαλίζονται από τη δυσοσμία που αναδύεται, επικαλούμενοι και αναπνευστικά προβλήματα.
Τα βράδια η μουσική τους είναι στη διαπασών και οι περισσότεροι περίοικοι πηγαίνουν σχεδόν ξάγρυπνοι στη δουλειά τους, το πρωί της άλλης μέρας. Η Αστυνομία έχει, στην κυριολεξία, σηκώσει τα χέρια ψηλά και δηλώνει ευθαρσώς αδυναμία να παρέμβει, ως όφειλε. Κλέβουν το ηλεκτρικό ρεύμα από τις κολώνες του δημοτικού φωτισμού και ο Δήμος καθώς και η ΔΕΗ, αδυνατούν να σταματήσουν αυτήν την καραμπινάτη παρανομία. Έγινε πρόσφατα μια τέτοια προσπάθεια και γίναμε πρώτη είδηση στα κανάλια, στο διαδίκτυο και στον έντυπο τύπο, με την οργή που επέδειξαν οι τσιγγάνοι απέναντι στους περιοίκους στα περιπολικά, ακόμα και στο αυτοκίνητο της πυροσβεστικής, που κατέφθασε να σβήσει τις φωτιές που έβαλαν.
Κράτος εν κράτει, δεν τολμάει κανείς να τους επαναφέρει στην έννομη τάξη. Οι ίδιοι την άλλη μέρα είχαν τάχιστα «αποκαταστήσει» την «παροχή» του ρεύματος κι αυτό γιατί οι ίδιοι ανεβαίνουν στις κολώνες και αφαιρούν ή συνδέουν καλώδια, προφανώς με τις συμβουλές ατόμων που διαθέτουν την τεχνογνωσία. Στην οδό Ίριδος, έχουν αποσυνδέσει, κρεμάσει και δέσει πρόχειρα τα καλώδια που τους ενοχλούσαν και τα έκοψαν, σε ύψος ενός μετρίου αναστήματος ανθρώπου, άρα και παιδιού.
Οι λάμπες του δημοτικού φωτισμού είναι αναμμένες όλο το 24ωρο, για να μπορούν να λειτουργούν τις ηλεκτρικές τους συσκευές, τα κλιματιστικά καθώς και τα βαρέως τύπου ηχητικά και όλο αυτό το κόστος το επωμίζεται ο Δήμος, δηλαδή ο νόμιμος πολίτης ο οποίος πληρώνει τα δημοτικά του τέλη, ως ανταποδοτικά. Το ίδιο ακριβώς γίνεται και με το νερό, όπου ο ένας και μοναδικός μετρητής της ΕΥΔΑΠ ο οποίος τοποθετήθηκε εδώ και χρόνια για λόγους ανθρωπιστικούς και στοιχειώδους πολιτισμού, καταγράφει υπερβολικές ποσότητες κατανάλωσης και πληρώνεται και αυτή η δαπάνη από το Δήμο, δηλαδή από το φορολογούμενο πολίτη.
Οι άτυχοι ιδιοκτήτες των καταπατημένων αγροτεμαχίων δικαιώνονται στα δικαστήρια, αλλά ουδέποτε έχουν εκτελεστεί αυτές οι αποφάσεις, όπως θα έπρεπε να γίνεται σε μια ευνομούμενη πολιτεία. Μέχρι και πρόσφατα, τον περασμένο Ιούνιο, δικαιώθηκαν για αγωγή που είχαν καταθέσει, αλλά ως εκεί και μη παρέκει.
Πρόσφατα ο καταυλισμός έχει γεμίσει από ακριβά αυτοκίνητα- οι περισσότεροι από μας ασφαλώς δεν τα έχουμε- τα οποία οδηγούν μέχρι και δωδεκάχρονα, κάνοντας βόλτες με ταχύτητες ράλι στους γύρο δρόμους. Αλίμονο στον άνθρωπο και προπαντός στο ανυποψίαστο παιδί, που θα βρεθεί μπροστά τους.
Τα βράδια που μερακλώνουν, από τα «διάφορα» που καταναλώνουν και εμπορεύονται και που είναι γνωστά σε όλους, παρέα στην εκκωφαντική μουσική τους κάνουν και οι ριπές των πιστολιών τους που συγκλονίζουν τη γειτονιά. Αλίμονο για άλλη μια φορά, στο γενναίο αλλά επίσης ανυποψίαστο διερχόμενο την οδό Ίριδος, που θα θελήσει να βγει στη Μεσογείων, ή να χρησιμοποιήσει το μετρό.
Το παρακείμενο προσχολικό κέντρο της Τραπέζης Ελλάδος στενάζει και τρέμει για το τί μπορεί να εισπράξει από το μένος των καταπατητών, εφόσον τολμήσει να παραπονεθεί.
Κάποια στιγμή, αυτή η κατάσταση θα φθάσει στα όριά της και το πιο πιθανό είναι να εκραγεί. Γιατί κάποια στιγμή, οι αδικαίωτοι ιδιοκτήτες και οι περίοικοι, βλέποντας την πολιτεία να κωφεύει και να κρύβεται, θα απαιτήσουν να κερδίσουν τα δικά τους ανθρώπινα δικαιώματα. Κάποια στιγμή ενδέχεται να συμβεί ένα ατύχημα, από την κλοπή του ηλεκτρικού ρεύματος ή από την επικίνδυνη οδήγηση ανήλικων τσιγγάνων, ή από τις ανεξέλεγκτες πιστολιές των όπλων τους. Κάποια στιγμή, θα γίνει κάτι!
Και τότε όλοι ως συνήθως θα κρυφτούν και ο ένας θα πετάει στον άλλον τις ευθύνες. Εμείς όμως ξέρουμε, γιατί τα φωνάζουμε χρόνια και τους έχουμε προειδοποιήσει επανειλημμένως.
Έ τότε να ξέρετε και όλοι εσείς, πως εμείς θα τους δείξουμε έναν- έναν και στο κομμάτι που ευθύνεται ο καθείς τους. Χορτάσαμε πια από ανεύθυνο-υπεύθυνους σ’ αυτόν τον τόπο. Χορτάσαμε από εκείνους που «προστατεύουν» τις λεγόμενες μειονότητες σε βάρος των πλειονοτήτων, χορτάσαμε από τους δήθεν κοινωνικά ευαίσθητους. Θέλουμε και εμείς λίγη από την ευαισθησία τους.
Κάντε επιτέλους κάτι, πριν να είναι πολύ αργά!
Οι αγανακτισμένοι περίοικοι
