Το χθεσινό τραπεζικό deal, με τον «γάμο» της Alpha με την Eurobank, μπορεί και ν’ αποτελέσει ένα πραγματικά θετικό γεγονός...
για την ελληνική Οικονομία, δικαιολογώντας σ’ έναν βαθμό και την ευεξία που κατέλαβε χθες το Χρηματιστήριο Αθηνών μετά την ανακοίνωσή του. Θετικό, για ποιόν ή για ποιους, μένει να διαπιστωθεί, όταν τα φώτα θα χαμηλώσουν και θα καταστούν ευδιάκριτοι οι πραγματικοί λόγοι που οδήγησαν σε αυτήν.
Επί του παρόντος, κρείττον τον σιγάν, καθώς μπορεί η Οικονομία να είναι κλίμα και ψυχολογία, όμως προϊόντα όπως αυτό που μόλις προέκυψε, προέρχονται μετά από εκτιμήσεις και αναλύσεις οικονομικών μεγεθών και όχι από την ανάγκη οι επενδυτές τους να βελτιώσουν την ψυχολογία τους… Χωρίς περιστροφές και φραστικούς ελιγμούς, όταν η χώρα οδηγείται μετά από ενάμιση χρόνο επικίνδυνων πειραματισμών στο απόλυτο αδιέξοδο, με υπευθυνότητα της κυβέρνησης και των υπερατλαντικών εταίρων της και, δυο από τα μεγαλύτερα τραπεζικά ιδρύματα της χώρας αποφασίζουν να συνενωθούν, η εν λόγω ενέργεια, δεν είναι επιθετική, αλλά αμυντική. Δεν προέκυψε από την ανάγκη να γεννηθεί ένας μεγαλύτερος τραπεζικός όμιλος ώστε να μπορέσει να διευρύνει την παρεμβατικότητα του, αλλά ένας όμιλος ικανός να μην οδηγηθεί στην κρατικοποίηση και τελικώς στην όσο-όσο αποκρατικοποίησή του…
Οι όροι του παιγνιδιού που εισήγαγε την αιφνιδιασμένη ελληνική πραγματικότητα η κυβέρνηση Παπανδρέου, ποτέ δεν ήταν και συνεχίζουν να μην σχετίζονται με το γενικότερο αξίωμα της προκοπής και της ανάπτυξης. Εξ’ αρχής συνιστούσε προσπάθεια αποπληθωρισμού της χώρας (γι’ αυτό και η εμμονή των Τροϊκανών στην εφαρμογή χωρίς παρεκκλίσεις των εταιρικών συμβάσεων) έτσι ώστε να κατρακυλήσουν οι εθνικές υπεραξίες στα επιθυμητά για τους επίδοξους αγοραστές μας επίπεδα… Αυτό μας συμβαίνει και δεν έχει καμία απολύτως σχέση με προσπάθεια δημιουργίας υγειών ρυθμών ανάπτυξης, σε μια Οικονομία που έχει καταρρεύσει ήδη, είτε αρέσει αυτό στους επιφανείς της σημερινής κυβέρνησης και συμπλέει με τις προσωπικές στρατηγικές τους, είτε όχι.
Διερωτώμαι, που πήγαν οι αναλύσεις των συναδέλφων και των οικονομικών αναλυτών, που λίγα εικοσιτετράωρα πριν την αναγγελία της εισβολής του Κατάρ στα ελληνικά τραπεζικά πράγματα, διεμήνυαν σε όλους τους τόνους ότι η κρίση έχει αγγίξει και το σύνολο των ελληνικών τραπεζών, πιθανές συνέργιες των οποίων απλώς θα σηματοδοτούσαν την πλήρη κατάρρευση… Και μιλώ για τους ίδιους που από χθες πανηγυρίζουν!
Ακόμη κι αν δεχθούμε πως η νέα Τράπεζα, η μεγαλύτερη της Ν.Α.Ευρώπης όπως επισημαίνεται, αποδειχθεί πανάκεια ή τέλος πάντων ικανή ν’ ανασχέσει το κατρακύλισμα ή έστω να μειώσει τον συγκλονιστικό ρυθμό καθόδου, φαντάζομαι πριν και πέραν όλων των άλλων, θα αποδειχθεί ικανή να διασφαλίσει το σύνολο των θέσεων εργασίας που κατέχουν οι μέχρι χθες συνεργάτες της. Γιατί διαφορετικά…
