Οι τουρίστες ρωτούν που ήταν το σημείο της έκρηξης και οι Νορβηγοί ευγενικά τους κατευθύνουν «Α! Εκεί... θέλετε να πάτε...». «Εκεί», που παρότι ο χώρος έχει ολόγυρα αποφραχθεί, μπορούσες ακόμη να διακρίνεις τα σπασμένα παράθυρα και να λαθροκοιτάζεις τις καταστροφές στο εσωτερικό, στα ακάλυπτα σημεία του κτηρίου. Λίγες εκατοντάδες μέτρα πιο πέρα, στον Καθεδρικό ναό της πόλης που έγινε η επιμνημόσυνη τελετή για τα θύματα, τα λουλούδια πλημμυρίζουν τον περίβολο, όπως και τα κιγκλιδώματα της περίφραξης.
Οι πολίτες, πηγαίνουν ακόμη και προσθέτουν από ένα φρέσκο τριαντάφυλλο, σα φυσικό μέρος της καθημερινότητάς τους. Κι οι αστυνομικοί εξακολουθούν να μην...οπλοφορούν. «Όταν δεν κουβαλάς όπλο, ο κακοποιός το γνωρίζει, δεν θα πυροβολήσει εύκολα και οι φόνοι θα είναι λιγότεροι» μου είπε ένας Νορβηγός. Κι ένας άλλος: «Δεν είναι μόνο το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο που είναι δυνατή η οικονομία μας. Είναι το αλουμίνιο, είναι η αλιεία, είναι πολλοί τομείς, και το κυριότερο ότι εμείς αποφασίζουμε για τις εμπορικές μας συναλλαγές».
( Τμήμα από την περίφραξη στο χώρο της έκρηξης.)
Βλέποντας μερικά από τα γλυπτά του Γκούσταβ Βίγκελαντ δύσκολο να μην θυμηθείς τη Σκανδιναβική θεωρία περί φυλετικής ανωτερότητας. Ωστόσο από συζητήσεις καταλαβαίνεις ότι πολλοί Νορβηγοί ενώ τιμούν και προβάλλουν τον μεγάλο τους θεατρικό συγγραφέα Ερρίκο Ίψεν, δείχνουν αμήχανοι για τον άλλο μεγάλο τους συγγραφέα αλλά «προδότη» Κνουτ Χάμσουν, που δώρισε το Νόμπελ Λογοτεχνίας (1920) στον υπουργό προπαγάνδας των Ναζί Γκαίμπελς.
(Με ένα τριαντάφυλλο στο χέρι στον περίβολο της εκκλησίας.)
Το Όσλο είναι μια από τις πρωτεύουσες για τις οποίες ισχύει το κλισέ ότι ο επισκέπτης «αισθάνεται άνθρωπος» με την έννοια ότι κυκλοφορεί σε μια πόλη «φιλική» προς τον πολίτη. Από το συγκοινωνιακό δίκτυο, την καθαριότητα στους δρόμους και την οικολογική ισορροπία μέχρι τις υποδομές για τους ΑΜΕΑ.
Όπως και να το δεις, αυτοί οι αυτάρκεις κι ευγενικοί Βορειοευρωπαίοι, που κρατούν ακόμη ζωντανή τη χανσεατική εμπορική παράδοση και φιγουράρουν στην κορυφαία παγκόσμια δεκάδα στη λίστα της Διεθνούς Διαφάνειας (2010), είναι σίγουρα ένα «επικίνδυνο» παράδειγμα στη σημερινή παγκόσμια πολιτικοοικονομική διαφθορά και αταξία. Κρίνοντας από την αποτελεσματικότητά τους στην παραγωγικότητα, την ευημερία της κοινωνίας και τη δημοκρατία αποδεικνύουν ότι έχουν να διδάξουν πολλά για το σεβασμό στον πολίτη κι ένα άλλο ήθος στην πολιτική.
gnathion.blogspot.com