Όπως αναφέρει τo ΒΒC, το πείραμα πραγματοποιήθηκε σε 18 εθελοντές που μπήκαν στον προσομοιωτή οδήγησης και φόρεσαν ένα ελαστικό «καπέλο» με 64 ηλεκτρόδια.
Τα ηλεκτρόδια διαβάζουν σε πραγματικό χρόνο την εγκεφαλική δραστηριότητα και μεταδίδουν τα σήματα σε έναν υπολογιστή ηλεκτροεγκεφαλογραφίας, ο οποίος τα αναλύει και αναγνωρίζει την πρόθεση του οδηγού να επιβραδύνει.
Οι εθελοντές έλαβαν την οδηγία να τηρούν απόσταση 20 μέτρων από το προπορευόμενο όχημα, το οποίο επιβράδυνε απότομα σε απρόβλεπτα χρονικά διαστήματα.
Ο ηλεκτροεγκεφαλογράφος αντιλαμβανόταν την πρόθεση του οδηγού να φρενάρει 13 εκατοστά του δευτερολέπτου προτού ο ίδιος πατήσει το πεντάλ των φρένων.
Αυτό μείωση την απόσταση πέδησης κατά 3,66 μέτρα όταν η αρχική ταχύτητα του οχήματος ήταν 100 χλμ/ώρα, αναφέρουν οι ερευνητές στο Journal of Neural Engineering.
«Γνωρίζουμε ότι όλες οι προθέσεις παράγονται στον εγκέφαλο, οπότε δεν είναι περίεργο που αυτά τα πράγματα γίνονται "ορατά" στον εγκέφαλο» σχολίασε ο προγραμματιστής Στέφαν Χάουφε, μέλος της ερευνητικής ομάδας.
«Μας προκάλεσε όμως έκπληξη ότι [το σύστημα] είχε αυτή την προγνωστική ικανότητα. Αυτό είναι το εντυπωσιακό» είπε.
Προκειμένου να εκπαιδεύσουν τον υπολογιστή να αναγνωρίζει πότε ο οδηγός επιθυμεί να φρενάρει, οι ερευνητές σε πρώτη φάση κατέγραψαν την εγκεφαλική δραστηριότητα των εθελοντών όταν πατούσαν το φρένο, ενώ παράλληλα κατέγραφαν την ηλεκτρική δραστηριότητα των μυών του ποδιού. Τα δεδομένα τροφοδοτήθηκαν στο λογισμικό του συστήματος που ανέλαβε να τα αντιστοιχήσει.
Οι ερευνητές σχεδιάζουν τώρα να βγουν από τον προσομοιωτή και να συνεχίσουν τις δοκιμές στον πραγματικό δρόμο.
Ακόμα και οι ίδιοι πάντως παραδέχονται ότι το σύστημα δεν μπορεί να έχει πρακτική εφαρμογή στη σημερινή του μορφή.
Ένα πρώτο πρόβλημα είναι ότι ο οδηγός χρειάζεται μισή ώρα για να φορέσει το ειδικό καπελάκι και να συνδέσει τα ηλεκτρόδια στο κεφάλι του με ένα αγώγιμο τζελ, το οποίο φεύγει μόνο με το λούσιμο.
Το σύστημα θα έπρεπε επίσης να είναι αρκετά αξιόπιστο ώστε να μην φρενάρει απότομα χωρίς λόγο.
Στο μέλλον, πάντως, αντίστοιχα αλλά απλούστερα συστήματα θα μπορούσαν να συνεργάζονται με τα συστήματα αποφυγής σύγκρουσης που ήδη χρησιμοποιούνται σε ορισμένα αυτοκίνητα.
