Σ'ένα δίλημμα υπάρχουν δύο επιμέρους αποφάσεις που δείχνουν διαθέσιμες σ'εμάς. Σε μικροδιλήμματα του τύπου να φάω λουκουμά ή τυρόπιτα αυτός ο διαχωρισμός εαυτού δεν είναι καθαρός. Όταν όμως τα διλήμματα αφορούν αποφάσεις ζωής τότε γίνεται έκδηλος ο πόλεμος δύο εαυτών, δύο συνειδήσεων στο εσωτερικό του ίδιου ατόμου. Σε τέτοιες καταστάσεις οδηγούμαστε από τους λεγόμενους πειρασμούς, τις Σειρήνες που προσπαθούν με σαγηνευτικό τρόπο να μας οδηγήσουν σε αποφάσεις. Υπάρχουν πράγματι στιγμές στην ανθρώπινη ζωή όπου το Ναι και το Όχι απέχουν μία ανάσα, η πτώση όμως από τη λάθος επιλογή...χιλιόμετρα.
Αν θεωρούσαμε το κάπνισμα ως έναν πειρασμό, τότε θα μπορούσαμε να δούμε μπροστά μας το παιχνίδι των 2 εαυτών μας. Μία μορφή αναπαράστασης και προσομοίωσης της διχοτόμησης του εαυτού είναι το πακέτο των τσιγάρων. Εξηγούμαι...Κρατώντας ένα πακέτο τσιγάρων βλέπουμε την πρόσοψη του χωρισμένη στα δύο. Στο ένα μέρος αναγράφεται η μάρκα των τσιγάρων και το λογότυπο της. Αυτά τα δύο σαφώς και δεν είναι τυχαίως επιλεγμένα.Τις περισσότερες φορές η ονομασία και το λογότυπο στο πακέτο εκπέμπουν κύρος, “μεγαλείο” αντιπροσωπέουν το διαφορετικό και το ανώτερο. Για παράδειγμα αναφέρω τα τσιγάρα Prince που φέρουν για σήμα τους βασιλική κορώνα, τα Winston που έχουν για σήμα τους τον αετό και συμπληρώνουν “Η εμπειρία μετράει”, και άλλες ονομασίες όπως Gold, King Size, Assos που υφέρπουν ανωτερότητα. Όλα τα παραπάνω επικαλούνται με τόσο επιθετικό τρόπο το υποσυνείδητο μας. Αντιπροσωπεύουν το κομμάτι του εατυού μας που κρύβει και τρέφεται από μια αυταπάτη μεγαλομανίας. Ποιος δεν παρασύρεται από πρίγκιπες και βασιλιάδες, χρυσάφια και κορώνες;
Το άλλο μέρος των πακέτων των τσιγάρων είναι εκείνο που λέει την αλήθεια: “Το κάπνισμα προκαλεί θάνατο”. Είναι εκεί σαν γνήσιος εαυτός και μας φωνάζει να μην υποκύψουμε στη μεγαλομανία μας, να μην παρασυρθούμε από τις Σειρήνες. Ένας στρατιώτης του καλού στο εσωτερικό μας. Προσπαθεί να βάλει το χαλινάρι της Αλήθειας στην παρορμητικότητα, ανωριμότητα και αδυναμία του άλλου μας εαυτού. Προσπαθεί να σκοτώσει τις κορώνες των Prince, και τους αετούς των Winston. Προσπαθεί να μας πει πως ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός(Gold) και πως τα King Size τσιγάρα δε σε κάνουν βασιλιά. Μάχεται με όσο πιο έντονα γράμματα μπορεί για να ξεγυμνώσει την Αλήθεια που κρύβουν τα μεγαλεία.
Η έκβαση ωστόσο της μάχης δεν εξαρτάται από τη δύναμη των δύο εχθρών αλλά από την απόφαση το ατόμου. Όσο ισχυρή κι αν είναι η δύναμη του κακού εαυτού μας η εκάστοτε απόφαση του ατόμου μπορεί να την ανατρέψει. Όσο σαγηνευτική κι αν είναι η πρόσοψη των τσιγάρων, ή όσο έντονη είναι η γνώση της Αλήθειας το βάρος το έχει ο επιλέγων. Η ακαριαία εκείνη στιγμή που το άτομο αποφάσίζει να ενδώσει στον πειρασμό και ο εγκέφαλος στέλνει τις εντολές της αδυναμίας προσομιάζει με τη στιγμή που ο καπνιστής τινάζει τον αντίχειρα του για να ανοίξει το πακέτο. Ό,τι και να προηγήθηκε, όσο δυνατή κι αν ήταν η μάχη... ο άνθρωπος πάντα θα κουβαλάει το βάρος της ευθύνης. Ίσως στις προειδοποιήσεις του Υπουργίου Υγείας θα έπρεπε να συμπληρωθεί.
“Αιτία ελομένου, Θεός αναίτιος”
