ανέπτυξαν επιστήμονες του Massachusetts Institute of Technology (MIT).
Το σύστημα χρησιμοποιεί μια ειδική επιφάνεια που μετατρέπει τη θερμότητα σε φωτεινά κύματα εύρους όμοιου με αυτά που απορροφούν και μετατρέπουν σε ηλεκτρισμό τα κλασσικά φωτοβολταϊκά.
Η υλοποίηση της ιδέας βασίζεται σε ένα ειδικό υλικό καλυμμένο με μικροπόρους στην επιφάνειά του. Όταν το υλικό απορροφά θερμότητα, είτε από τον ήλιο είτε από κάποιο ραδιοϊσότοπο είτε από οποιαδήποτε άλλη πηγή, η πορώδης επιφάνεια εκπέμπει ενέργεια σε επακριβώς καθορισμένα μήκη κύματος.
Με βάση αυτή την τεχνολογία, οι επιστήμονες του ΜΙΤ δημιούργησαν μια γεννήτρια μεγέθους κουμπιού που τροφοδοτείται από βουτάνιο και ισχύος μεγαλύτερης από μια μπαταρία ιόντων λιθίου του παρόμοιου βάρους.
Μια συσκευή που θα χρησιμοποιούσε ως καύσιμο κάποιο ραδιοϊσότοπο, δυνατότητας παραγωγής ηλεκτρισμού για περίοδο 30 ετών χωρίς ανάγκη επαναφόρτισης ή συντήρησης θα ήταν ιδανική για την ηλεκτροδότηση διαστημοπλοίων σε αποστολές μακρυά από τον ήλιο.
Η αρχή που διέπει την παραπάνω συσκευή είναι η απευθείας μετατροπή θερμικής ενέργειας σε ηλεκτρική δίχως ενδιάμεση μετατροπή σε κινητική και τις επακόλουθες απώλειες.
«Κλειδί» της ανάπτυξης των εν λόγω συσκευών είναι ο ειδικός σχεδιασμός νανοδομών και η εφαρμογή τους σε υλικά με νέες οπτικές ιδιότητες.
