παρασυρόμενη από κάτι χαζοσήριαλ και το ρεύμα της εποχής.Γρήγορα όμως κατάλαβε το λάθος της,βέβαια δεν έτρεξε στην αγκαλιά μου να ζητήσει συγγνώμη αλλα διαπίστωσα στο βλέμμα της μια γαλήνη και μια μεταστροφή στη συμπεριφορά της.Μερικές σοφές αράδες που ξεφούρνισα απο ένα κάπου ίσως έπαιξαν τον ρόλο τους κι αυτές...στις παραθέτω:"Τα στάδια στη ζωή μιας κοπέλας:
4 ετών: Ο μπαμπάς μου μπορεί να κάνει τα πάντα!
7 ετών: Ο μπαμπάς ξέρει τόοοσα πολλά!
8 ετών: Ο μπαμπάς μου δεν ξέρει τελικά και τόσα πολλά.
12 ετών: Ο μπαμπάς μου δεν ξέρει τι του γίνεται.
14 ετών: Ο πατέρας μου? Ασε καλύτερα!
21 ετών: Ωχ πάλι αυτός μπροστά μου!
25 ετών: Κάτι ξέρει για το θέμα ο πατέρας μου αλλά όχι και πολλά πράγματα.
30 ετών: Θα πρέπει να μάθω τι ξέρει ο πατέρας μου για το θέμα.
35 ετών: Πριν αποφασίσουμε ας ζητήσουμε και τη γνώμη του μπαμπά.
50 ετών: Τι άραγε να πίστευε ο πατέρας γι΄ αυτό?!
60 ετών: Τελικά ο πατέρας μου είχε τεράστια εμπειρία!
65+ετών: Α, ρε πατέρα! Μακάρι να ζούσες και να μιλούσαμε σήμερα οι δυο μας...
Αναγνώστης
