Αυτός λοιπόν όταν με πρωτοείδε έλεγε κάτι πράγματα για τα Χριστούγεννα και για κάτι μερίδες που δεν κατάλαβα. Η μαμά μου τον στραβοκοιτούσε συνέχεια. Μας πλησίασε και άρχισε να λέει πως τα ζώα φταίνε για τα μικρόβια στο δρόμο και πως δεν πρέπει να υπάρχουν. Έλεγε πως μπορεί κάποιος να πατήσει τα κακά μου ή του οποιουδήποτε σκύλου και να τα πάει σπίτι του. Κι άμα, λέει, αυτός ο κάποιος έχει μωρό στο σπίτι;
Τα σκεφτόμουν όλα αυτά και έχω να πω, πως εμείς φροντίζουμε να δίνουμε το καλό παράδειγμα και ό,τι κάνω το μαζεύουμε. Επίσης, θέλω να πω πως δε φταίνε οι φίλοι μου τα ζωάκια που οι άνθρωποι δε νοιάζονται και νομίζουν πως ο πλανήτης γενικώς είναι μόνο δικός τους. Όχι κύριε! Είναι και δικός μας! Και αν εσένα δε σε νοιάζει και μπαίνεις στο σπίτι σου με τα παπούτσια από το δρόμο, που έχει χίλια δυο άλλα μικρόβια άσχετα με τα δικά μου κακά, δε σου φταίω εγώ. Εγώ μια φορά είμαι καθαρή και στο σπίτι δε λερώνω. Και καλά θα κάνουν και όλοι όσοι δε μαζεύουν τα κακάκια από τα ζωάκια τους την επόμενη φορά να βγουν με μια μικρή σακουλίτσα και να τα μαζέψουν! Γιατί μετά έρχονται κάτι κύριοι σαν τον χθεσινό και άντε να τον πείσεις ότι είσαι σκύλος και όχι ελέφαντας… Και αυτοί οι κύριοι ρίχνουν και φόλες, λέει. Και την πληρώνουν τα ζωάκια για τις αμαρτίες των ανθρώπων.
Όχι κύριε! Δεν τσιμεντώσαμε εμείς όλα τα δάση και τα χωράφια, ούτε ήρθαμε να σε διώξουμε από το σπίτι σου. Εσύ γιατί μας διώχνεις, μας σκοτώνεις και κατηγορείς και εμάς και εκείνους που μας αγαπάνε;;; Λυπάμαι εκείνον τον καημένο τον σκύλο που είπες ότι έχεις… Ποιος ξέρει τι θα έχει τραβήξει από σένα και πόσο άγριο και κακό θα τον έχεις κάνει…
http://lilathehappydog.wordpress.com
