όριο δανεισμού των Ηνωμένων Πολιτειών και να αποφευχθεί μια χωρίς προηγούμενο στάση πληρωμών της μεγαλύτερης οικονομικής δύναμης στον κόσμο, η οποία θα είχε ανυπολόγιστες συνέπειες για τη διεθνή οικονομία.
Η αναμέτρηση πήρε δραματικές διαστάσεις όταν οι Ρεπουμπλικανοί, που πλειοψηφούν στη Βουλή, υπερψήφισαν το σχέδιο του Ρεπουμπλικανού προέδρου της, ενώ αντίστοιχα η Γερουσία ψήφισε υπέρ του σχεδίου του προέδρου της, ο οποίος είναι Δημοκρατικός.
Η συνειδητοποίηση πως οι συνέπειες θα είναι τραγικές – όχι μόνο για το εσωτερικό, αλλά και για τον διεθνή ρόλο των ΗΠΑ – έφερε πιο κοντά τις δύο πλευρές. Ο τελικός συμβιβασμός, όμως, είναι αναμφισβήτητα ένας συμβιβασμός που γέρνει προς την πλευρά των Ρεπουμπλικανών…
Εκείνο που ανέδειξε η πολύμηνη κρίση είναι ότι υπάρχει ένας σκληρός πυρήνας στο εσωτερικό του Ρεπουμπλικανικού κόμματος, ο οποίος αποτελείται από το λεγόμενο «κόμμα του τσαγιού». Ο πυρήνας έχει νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις και υπερσυντηρητική άποψη για όλα τα μεγάλα ζητήματα. Η τάση αυτή υποστηρίζει ανυποχώρητα το «λιγότερο» κράτος, τις λιγότερες δημόσιες δαπάνες και, κυρίως, τους λιγότερους έως καθόλου φόρους, ιδιαίτερα για τα υψηλά εισοδήματα!
Αυτοί οι ακραίοι του Ρεπουμπλικανικού κόμματος έδωσαν τον τόνο σε όλη αυτή την περίοδο, δείχνοντας ότι μπορούν να παρασύρουν ακόμα δεξιότερα το «μεγάλο παλαιό κόμμα» των Ηνωμένων Πολιτειών...
Στρατηγική τους υπήρξε να γίνει, τον Νοέμβριο του 2012, όσο το δυνατό δυσκολότερος, ο δρόμος του Ομπάμα προς την επανεκλογή του – έστω και αν κάτι τέτοιο θα μπορούσε να δημιουργήσει προβλήματα, υποβαθμίζοντας τη θέση των ΗΠΑ στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Αυτή όμως είναι η μία πλευρά του ζητήματος. Η άλλη πλευρά είναι ότι, κάτω από την πίεση των Ρεπουμπλικανών, ο πρόεδρος Ομπάμα μετακινήθηκε ακόμα περισσότερο προς τα δεξιά, διευρύνοντας ένα ρήγμα στο δικό του κόμμα – σε σχέση με τις πιο φιλελεύθερες τάσεις που υπάρχουν σε αυτό –, αποξενώνοντας ταυτοχρόνως από την πολιτική του τους Φιλελεύθερους ή γενικότερα τους αριστερούς (με την αμερικανική έννοια του όρου) που βρίσκονται έξω (και σαφώς πιο αριστερά) από το Δημοκρατικό κόμμα.
Περικοπές και… τσάι
Με άλλα λόγια, ο Ομπάμα, προσπαθώντας να κερδίσει ανεξάρτητους ή μετριοπαθείς Ρεπουμπλικανούς, υιοθέτησε όχι μόνο τη φρασεολογία των αντιπάλων του, αλλά σε ορισμένα ζητήματα ακόμη και τις πολιτικές θέσεις τους.
Αυτό οδηγεί τώρα αρκετούς Δημοκρατικούς (αλλά και γενικότερα φιλελευθέρους) να υποστηρίζουν ότι ο Αμερικανός πρόεδρος θα διεκδικήσει την επανεκλογή του με λιγότερες πιθανότητες - και το κυριότερο - έχοντας να προτείνει πολύ λιγότερα πράγματα στο ακροατήριό του, το οποίο ανέμενε την εκπλήρωση των υποσχέσεών του για περισσότερες θέσεις εργασίας και κοινωνικές δαπάνες.
Εκτός αυτού, αρκετοί είναι εκείνοι που έχουν απογοητευτεί από το γεγονός ότι ο Ομπάμα κλιμάκωσε τον πόλεμο στο Αφγανιστάν, αντί να τον τερματίσει, ενώ ταυτοχρόνως δεν έκλεισε τη διαβόητη φυλακή στο Γκουαντάναμο, ούτε τερμάτισε τη σκανδαλώδη διάταξη της εποχής Μπους, που μείωνε τη φορολογία στα υψηλά εισοδήματα.
Υπάρχει βέβαια και η άποψη η οποία λέει ότι, ακριβώς λόγω της ανόδου της ακροδεξιάς πτέρυγας των Ρεπουμπλικανών, η ενεργός βάση του Δημοκρατικού κόμματος θα σπεύσει να τον υποστηρίξει στις εκλογές του Νοεμβρίου, προκειμένου να αποτρέψει τον θρίαμβο μιας ακόμη πιο δεξιάς τάσης των Ρεπουμπλικανών.
Όμως, η αμερικανική κοινή γνώμη είδε τον πρόεδρο Ομπάμα να προσπαθεί να εξασφαλίσει τη συναίνεση των Ρεπουμπλικανών προσφέροντας ως αντάλλαγμα μεγαλύτερες περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, βάζοντας στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και άλλες περικοπές για τα επόμενα χρόνια, τόσο στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη όσο και στην κοινωνική ασφάλιση... Ο Ομπάμα πρότεινε μικρότερες περικοπές στις στρατιωτικές δαπάνες και περισσότερες στον τομέα Υγείας, σε σχέση με τις προτάσεις μιας διακομματικής επιτροπής στην οποία περιλαμβάνονταν και σκληροί Ρεπουμπλικανοί.
Για να πετύχει την περιπόθητη αύξηση στα όρια δανεισμού, που αυτή τη στιγμή είναι 14,3 τρισ. (και να φτάσει το όριο αυτό περίπου στα 17 τρισ.), ο Ομπάμα επιδίωξε μεγαλύτερες περικοπές από όσες ήθελαν οι Ρεπουμπλικανοί!
Οι Φιλελεύθεροι του καταλογίζουν ακόμα ότι πριν τις εκλογές του περασμένου Νοεμβρίου, κατά τις οποίες οι Ρεπουμπλικανοί κέρδισαν την πλειοψηφία στη Βουλή, ο Ομπάμα είχε πει ότι θα αντισταθεί στις περικοπές των δαπανών. Τελικά, όμως, δεν το έκανε...
http://topontiki.gr/
