τραγουδούσε και ζούσε κάθε λέξη από τα «πονεμένα» τραγούδια. Η Ναταλία εκμυστηρεύτηκε:
«Είμαι στο πρώτο τραπέζι, κοιτάζω την Πέγκυ και σιγοψιθυρίζω με το πονεμένο βλέμμα της γυναίκας που έχω βιώσει την εγκατάλειψη και έχει ρημάξει. Η Πέγκυ με κοιτάζει συνέχεια. Κάποια στιγμή πλησιάζει και κρατώντας μακριά το μικρόφωνο μου λέει: «Αν συνεχίσεις να έχεις αυτό το ύφος της γυναίκας που την έχουν παρατήσει οι πάντες, μα τον Θεό , θα φύγει το χέρι και θα σκάσει στο πρόσωπό σου». Μαζεύτηκα και άρχισα να χαμογελάω. Μα το τολμούσα; Τα βάζεις με την Πέγκυ; Δεν τα βάζεις».
