Επειδή όμως ένα μεγάλο ποσοστό ατόμων με προβλήματα όρασης (όχι εντελώς τυφλά αλλά με μερική όραση) δεν καλύπτονται από τον παραπάνω νόμο, ο Ν 2430/ 1996 προβλέπει τη διαβάθμιση της όρασης και με προεδρικά διατάγματα έγινει πραγματικότητα πλέον η διαβάθμιση τυφλών και στην Ελλάδα, δημιουργώντας νέα δεδομένα. Από το 1996 και τον τότε νόμο περί τυφλότητας φτάσαμε το 1999 και τα ΠΔ στο 2% του συνολικού πληθυσμού να δηλώνεται με προβλήματα τυφλότητας.
Διότι στην Ελλάδα το 1999 υπήρχαν σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας για τα άτομα με ειδικές ανάγκες, τυφλά 21.199 άτομα εκ των οποίων περίπου 500 είναι έως την ηλικία των 18 χρόνων.
Μια απλή αριθμιτική πράξη δείχνει ότι οι 21.199 τυφλοί είναι περιπου το 2% στα 11.000.000 συνολικού πληθυσμού μείον 800 άτομα. Ακόμη δηλαδή και αν το βάλουμε αναλογικά και εάν ψάξουμε στην Ζάκυνθο των 35.000 κατοίκων για μαϊμού τυφλούς, θα πέσουμε πάνω στην στατιστική εντοπίζοντας το πολύ 2-3 άτομα που λαμβάνουν παράνομα το εξωφρενικό πόσο των 200-300 ευρώ το μήνα και αυτό μια φορά το Δίμηνο. Συνολικά δηλαδή από του 2-3 άντε 5 μαϊμού τυφλούς που έχει η Ζάκυνθος το κράτος θα εντοπίσει το μυθώδες ποσό το 3600 ευρώ ετησίως/άτομο. Σε αυτό το πλαίσιο είναι τουλάχιστον άθλιο και απάνθρωπο να ενοχοποιούνται συνολικά οι τυφλοί πολίτες της Ζακύνθου ως μαϊμού τυφλοί. Ακόμη και αν εξευτελίσουμε και διασύρουμε και τους 22.ο00 τυφλούς που αναλογούν στην χώρα μας θα εντοπίσουμε λιγότερες από 300-500 υποθέσεις παράνομης χορηγήσεις του επιδόματος των 250 ευρώ. Αναρωτηθείτε αν αξίζει την ταλαιπωρία της ψυχής μας αλλά και την ταλαιπωρία όλων των τυφλων συνανθρώπων μας.
Παρόλα αυτά ξεκίνησαμε ως κοινωνία τον εξευτελισμό όλων των τυφλών της χώρας διότι φαίνεται ότι το εμπειρικό πεδίο κάποιου “αρμόδιου” είναι αρκετά περιορισμένο ή φορτισμένο με κάποια εμπειρία τυφλού μαϊμού. Και απο κοντά και η συνηθισμένη κουστωδία “δημοσιογράφων” εργοληπτών. Έτσι από τις διαρροές του Υπουργείου που από τις 625 περιπτώσεις τυφλών στην Ζάκυνθο φτάσαμε σε ένα όργιο λαϊκισμού όπου οι τυφλοί έγιναν 700 μεταξύ των οποίων υπήρχε οδηγός ΤΑΞΙ και άλλος τυφλός που έπαιζε τάβλι. Με την ευκαρία μαθαμε ότι “τα προνοιακά επιδόματα για τους αναξιοπαθούντες κοστίζουν στο κρατος περί τα 6,4 δισ. ευρώ ετησίως, και στόχος της πολιτείας είναι η διανομή των προνοιακών πόρων σε αυτούς που βρίσκονται πραγματικά σε ανάγκη.”
Πιο απλά η κυβέρνηση έβαλε στόχο τα 6,4 δις ευρώ των ΑΜΕΑ που, σύμφωνα με τα στοιχεία του 2005 του υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης ήταν τότε 160 χιλιάδες αναξιοπαθούντες για όλη την Ελλάδα. Χωρίζονται σε εννέα κατηγορίες και το ποσοστό αναπήρων συμπολιτών μας είναι 1,45 ελληνες στους 100. Πόσοι απο αυτούς είναι άραγε μαϊμού; Γίνεται σαφές ότι στην Ζάκυνθο θα εντοπίσουν το υπόλοιπο 0,55% του καριόλη ψευτοτυφλού που τρώει τα λεφτά του κοσμάκη και μας οδήγησε στην χρεοκοπία. Στην πράξη στους 700 θα εντοπίσουν 3,85 άτομα… ΕΛΕΟΣ!!!
Και όμως ως κοινωνία δεν ντρεπόμαστε που τα βάζουμε με ανθρώπους που δεν μπορούν…
*Τα στοιχεία μας για τους τυφλούς στην Ελλάδα είναι από έρευνα των καθηγητών Πανεπιστήμιου κ. Αγνής Βίκη και Ευστράτιου Παπάνη Προβλήματα Όρασης απο την 19 Νοεμβρίου 2007. Ο κ “αρμόδιος” παρέλειψε να μας κοινοποιήσει νεότερα στοιχεία για το ποσοστό των τυφλών πανελλήνια ή έστω σε άλλες πόλεις.
**Τα στοιχεία μας για το επίδομα τυφλών, τον αριθμό των 160.000 χιλιάδων δικαιούχων ΑΜΕΑ είναι από το Ιντερνέτ. Πηγές και πινάκες σύγκρισης του Ελληνικού μέτρου ανθρωπισμού με την υπόλοιπη Ευρώπης δεν βρήκαμε.
