Τα στοιχεία που βγήκαν στο φως της δημοσιότητας και τα οποία είχε στα χέρια της η δικαιοσύνη, ήταν αρκετά για να μπει το μαχαίρι στο κόκκαλο και να υπάρξουν παραδειγματικές τιμωρίες. Η εντύπωση που δημιουργήθηκε ήταν πως είχε έρθει επιτέλους η ώρα που αυτό θα γινόταν. Άλλωστε, κάτι τέτοιο διαφαινόταν από τον θόρυβο που ξέσπασε λίγα μόνο 24ωρα πριν την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου και αυτό ακριβώς αντιλαμβάνονταν οι πολίτες στην πλειοψηφία τους, αν και αρκετοί αυτοί τη φορά ήταν κάπως… υποψιασμένοι.
Τελικά, για μια ακόμα φορά, το δίκαιο στην Ελλάδα πάει περίπατο και όλα κουκουλώνονται σαν να μη έχει συμβεί σχεδόν τίποτα. Έτσι, οι ομάδες που εμπλέκονται ξεκάθαρα στους στημένους αγώνες βγαίνουν «λάδι», με αποτέλεσμα το περί δικαίου αίσθημα να μένει και πάλι ανικανοποίητο. Κι αν παλιότερα μπορούσε κανείς να βρει κάποιες -έστω αστείες- δικαιολογίες για την ατιμωρησία, σήμερα δεν υπάρχει καμία απολύτως. Με την απόφαση της Επιτροπής Εφέσεων της ΕΠΟ, η οποία ανέτρεψε αυτήν της Πειθαρχικής Επιτροπής της Σούπερ Λίγκας (περί υποβιβασμού Ολυμπιακού Βόλου και Καβάλας), η αθλητική δικαιοσύνη εκτέθηκε ανεπανόρθωτα.
Πλέον είναι ολοφάνερο ότι τα μεγάλα συμφέροντα σε συνδυασμό με το πολιτικό κόστος, δεν αφήνουν να εφαρμοστούν οι νόμοι και να επιβληθούν οι προβλεπόμενες ποινές. Από μόνη της η απόφαση αυτή αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα των τελευταίων ετών στο χώρο του αθλητισμού και προκαλεί απέχθεια και αγανάκτηση στον αγνό φίλαθλο, ο οποίος αγαπάει το ποδόσφαιρο και θέλει να βρίσκεται με το παιδί του στο γήπεδο τις Κυριακές.
Με τι καρδιά όμως να το κάνει αυτό, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι αυτό που θα δει ίσως είναι από πριν κανονισμένο από ανθρώπους του υποκόσμου, που δρουν εδώ και πολλά χρόνια στο ελληνικό ποδόσφαιρο, χωρίς κανείς να τους αγγίζει; Πώς να δώσει τα χρήματά του (σε εποχές μάλιστα κρίσης) για να δει κάτι που είναι «κομμένο και ραμμένο» στα μέτρα κάποιων που έχουν θησαυρίσει με τέτοιες πρακτικές τα προηγούμενα χρόνια και θέλουν να φουσκώσουν ακόμα περισσότερο τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς;
Είναι κρίμα διότι υπήρχαν όλες οι προϋποθέσεις να βγει κερδισμένο το ποδόσφαιρό μας από όλη αυτή την ιστορία και να αποτελέσει έστω μια ευχάριστη νότα στη ζοφερή πραγματικότητα που βιώνουμε όλοι τον τελευταίο καιρό στη χώρα μας. Κι όμως, γίνεται το ακριβώς αντίθετο. Γινόμαστε και πάλι μάρτυρες μιας προκλητικής ατιμωρησίας, η οποία αποτελεί άλλη μια μαχαιριά στο βασανισμένο κορμί του αγανακτισμένου Έλληνα.
Ο τελευταίος είναι εκείνος που -ως απλός πολίτης- έχει βαρεθεί να την πληρώνει για μικροπράγματα της καθημερινότητας, για τα οποία εξαντλεί πάντοτε την αυστηρότητά της η πολιτεία, και την ίδια στιγμή βλέπει να την γλιτώνουν με χίλιους δυο τρόπους άνθρωποι που θα έπρεπε να βρίσκονται προ πολλού πίσω από τα κάγκελα, οι οποίοι αργότερα κυκλοφορούν ελεύθεροι, συνήθως με λιμουζίνες και κρατώντας πούρα στα χέρια.
Υ.Γ.1: Τελικά, στη χώρα που πάντα οι «μικροί» τιμωρούνται και τα «μεγάλα ψάρια» ζουν και βασιλεύουν, οι μόνοι που θα την πληρώσουν τελικά θα είναι ο Μπέος και ο Ψωμιάδης (αν οι αρχές ανακαλύψουν κάποτε που βρίσκεται); Ή μήπως ούτε κι αυτοί; Γιατί κάτι μου λέει ότι αργά ή γρήγορα θα βρίσκονται, άνετοι κι ωραίοι, κάπου τριγύρω μας…
Υ.Γ.2: Έτσι όπως πάει το πράγμα, την ερχόμενη σεζόν στο γήπεδο θα πηγαίνουν μόνο οι παράγοντες, οι παίκτες και οι φανατικοί οπαδοί. Λίγο τα στημένα, λίγο η βία, λίγο οι μεταγραφές από το πανέρι και το φτωχό θέαμα, πάει κατά διαόλου το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ζημιωμένο δεν θα βγει φυσικά μόνο το φίλαθλο κοινό, αλλά και όσοι έχουν επενδύσει στο άθλημα, δαπανώντας τα ωραία τους λεφτά. Έτσι είναι αυτά όμως, ας πρόσεχαν! Οι περισσότεροι από αυτούς είναι υπεύθυνοι για την υπάρχουσα κατάσταση και ακόμα πιο πολύ για την πολυδιαφημισμένη εξυγίανση, που τελικά αποτελούσε απλά… όνειρο θερινής νυκτός.
Υ.Γ.3: Από τότε που μπήκε το χρήμα και ιδιαίτερα το στοίχημα στο ποδόσφαιρο, χάθηκε για πάντα ο ρομαντισμός και άνθισε η διαφθορά. Υπάρχει λύση; Τροφή για σκέψη…
