Θα ήθελα να πω και γω όσο μπορώ καλύτερα - ως βέρος Μυκονιάτης - πως έχουν τα πράγματα στο νησί μου.
Πριν ξεκινήσω όμως θα ήθελα να παρατηρήσω το επιθετικό ύφος του συμπατριώτη από την πανέμορφη Ρόδο (και το εννοώ), το οποίο πιστεύω πως δεν ήταν αναγκαίο, καθώς και την υπεροψία του κυρίου που διατηρεί εξοχικό στη Μύκονο. Λοιπόν, έχουμε και λέμε. Η Μύκονος είναι ένα ακριβό νησί αλλά όχι το πιο ακριβό της Ελλάδας. Υπάρχουν νησιά όπου ο καφές για παράδειγμα είναι ακριβότερος. Όχι δεν είναι προορισμός μόνο για τους πλούσιους. Υπάρχουν ξενοδοχεία, στούντιο, καφετέριες και εστιατόρια φτηνά που απευθύνονται σε ανθρώπους όπως εμένα που παλεύω με 2 δουλειές να ζήσω. Οι υπαίτιοι για την ακρίβεια του νησιού είναι φυσικά οι πλούσιοι επισκέπτες και οι ιδιοκτήτες ξενοδοχείων, εστιατορίων, κλαμπ κ.τ.λ., οι οποίοι προσπαθούν να «βγάλουνε τα σπασμένα τους», να πληρώσουν τα μεγάλα δάνειά τους και να εξασφαλίσουν τις χειμερινές διακοπές τους στην Ταϋλάνδη, πίνοντας το αίμα του απλού επισκέπτη, πλασάροντάς του ταυτόχρονα το γκλαμουρίστικο όνομα της Μυκόνου. Φταίνε και άλλοι. Ο απλός άνθρωπος που έρχεται να επισκεφτεί το νησί δεν είναι ούτε τσούρμο, ούτε νούμερο. Όπως και οι πλούσιοι έτσι και αυτός έχει το δικαίωμα να έρθει εδώ και να περάσει καλά χωρίς να χρειάζεται να πας στα πρωτοκλασάτα. Να ξεκαθαρίσω εδώ πέρα ότι το νησί από τον απλό καθημερινό κόσμο ζει, και όχι από τους πλούσιους οι οποίοι έχουν τις βίλες τους εδώ και συχνάζουν σε high class εστιατόρια, bar και yacht. Ναι είναι ξερονήσι. Ένα ξερονήσι με τη δική του ιδιαίτερη ομορφιά (όπως όλα τα ελληνικά νησιά), την έντονη νυχτερινή ζωή η οποία συνήθως τελειώνει τις πρώτες πρωινές ώρες και με περισσότερες από 20 επισκέψιμες παραλίες και άλλες πιο απόμερες (απλά δείτε έναν χάρτη του νησιού) η μία πιο όμορφη από την άλλη. Το νησί έχει κουλτούρα και μάλιστα μεγάλη. Καταρχήν, έχουμε το τοπικό μας ιδίωμα για το οποίο έχουν γραφτεί βιβλία και λεξικά δίτομα. Μιλώ για τον μελωδικό αυτό τρόπο ομιλίας των γνήσιων Μυκονιατών που δεν υπάρχει αλλού και μας κάνει ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΥΣ! Έχουμε τα πανηγύρια μας, την κουζίνα μας και τη μουσική μας με χαρακτηριστικό μουσικό όργανο την μυκονιάτικη τσαμπούνα. Έχουμε την παραδοσιακή μας αρχιτεκτονική η οποία κοσμεί όλο σχεδόν το νησί. Έχουμε την γραφικότατη Χώρα Μυκόνου, την πρωτεύουσα του νησιού, την οποία έχει κατατάξει ο Ν. Καζαντζάκης στις τρεις ωραιότερες πολιτείες που έχει επισκεφτεί. Τη Χώρα με τα πανέμορφα σοκάκια, τη Μικρή Βενετία, τους Ανεμόμυλους και τις παλιές εκκλησιές. Έχουμε ιστορίες, παραμύθια και θρύλους αλλά και σημαντικούς ανθρώπους που άλλοι περάσανε στην ιστορία σαν τη Μέλπω Αξιώτη και τη Μαντώ Μαυρογένους, αλλά και άλλους που δεν φαίνονται. Αυτή είναι η πραγματική ομορφιά της Μυκόνου και όχι αυτή που περνάνε τα media. Μπορώ να αραδιάσω και άλλα πολλά αλλά δεν έχω χρόνο.
Επίσης, το νησί φέτος πάει καλύτερα από τουριστικής άποψης από ότι πέρυσι με περίπου 15%-20% άνοδο. Αυτό το οφείλουμε στον απλό κόσμο ντόπιο και αλλοδαπό, που έρχεται και διασκεδάζει εδώ και κρατάει τη φήμη του νησιού ψηλά.
Τέλος να πω ότι, όλοι έχουν να πουν κάτι για τη Μύκονο, είτε καλό είτε κακό. Το θέμα είναι ότι και στις δύο περιπτώσεις πάλι εδώ καταλήγουν!
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
