Η εξέγερση επεκτάθηκε και σε άλλες πόλεις. Οι δυνάμεις καταστολής, υπό την υψηλή πρωθυπουργική εποπτεία, επιχείρησαν να διαχειριστούν την κρίση χωρίς θετικά αποτελέσματα. Η δράση τους έφερε νέα αντίδρασηΝτόμινο. Κι άλλες μεγάλες πόλεις, μετά την πρωτεύουσα, βάδισαν στα ίδια εφιαλτικά ίχνη... Πυροβολισμοί. Εκατοντάδες συλλήψεις.
Την ίδια ώρα, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, υπακούοντας στα κελεύσματα των αρχών, πρόβαλαν την εγκληματική και παραβατική και όχι την εξεγερσιακή, κοινωνική πλευρά των γεγονότων... Άφησαν να σκιαγραφηθεί ένα έθνος λωποδυτών κι όχι ένα έθνος αδικημένων, καταπιεσμένων, ανέργων, στερημένων, νέων φτωχών... Επικαλέστηκαν την ανάγκη του «βολεμένου» της αντίπερα όχθης για ασφάλεια και ευταξία. Σας θυμίζει τίποτα;
Όλα τα παραπάνω αφορούν τη Μεγάλη Βρετανία του Αυγούστου του 2011. Αφορούν, επίσης, τον εαρινό αραβικό κόσμο της ίδιας χρονιάς, αλλά και την προφητική Αθήνα του 2008 ή ακόμη την προοικονομία των παρισινών προαστίων του 2005. Αφορούν, τέλος, με μαθηματική ακρίβεια, και την Ευρώπη του 2010 ή του 2020... (και δεν μιλάμε για τον 20ό, αλλά για τον 21ο αιώνα...).
Οι πάλαι ποτέ χουλιγκάνοι
Στον γαλλικό Τύπο των ημερών γράφτηκε χωρίς υπεκφυγές: «Η εξέγερση στην Αγγλία καταδεικνύει τηναποτυχία του ακραίου φιλελευθερισμού κ.λπ.». Διότι, παρά τις κατευθυνόμενες υπεραπλουστεύσεις των βρετανικών κέντρων αποφάσεων, ό,τι έχει συμβεί στην Αγγλία φέτος τον Αύγουστο είναι βαθύταταπολιτικό.
Το γεγονός ότι οι πάλαι ποτέ χουλιγκάνοι του ποδοσφαίρου έχουν μεταλλαχθεί σε χουλιγκάνους των κοινωνικών αδιεξόδων δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση αποσπασματικό ψυχολογικό φαινόμενο. Αφού πρώτα προσέκρουσαν στα τοιχώματα του εγχώριου πολιτικού τους «υαλοπωλείου» (Συντηρητικοί - Εργατικοί - Συμμαχία), οι ταύροι του Λονδίνου, του Τότεναμ και των λοιπών πόλεων – οι οποίες μας είναι γνώριμες από το Προ-Πο, το Στοίχημα και τις Μεθόδους Αγγλικών – κατέληξαν να σπάνε ό,τι βρίσκουν μπροστά τους.
Τα πρώτα δείγματα είχαν δοθεί ήδη, πριν από μερικούς μήνες, όταν οι φοιτητές τα έκαναν λαμπόγυαλο με αφορμή την αύξηση των διδάκτρων στα πανεπιστήμια – και όχι μόνο. Είχαν δοθεί, επίσης, όταν οι δημόσιοι υπάλληλοι και κάποια ισχυρά σωματεία εργαζομένων σε ιδιωτικές εταιρείες κατέβαιναν σε άκαμπτεςαπεργίες διαρκείας.
Τα αίτια
Ποιοι παράγοντες, όμως, συντέλεσαν συγκεκριμένα στο να καεί η Γηραιά Αλβιόνα, έναν χρόνο πριν από τους Ολυμπιακούς του Λονδίνου... Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά:
♦ Τις περασμένες δεκαετίες, οι Βρετανοί είχαν γευτεί μεγάλες απογοητεύσεις στο πλαίσιο του ιδιότυπου δικομματισμού τους. Έστελναν τους μεν στο σπίτι τους, δίνοντας ταυτοχρόνως μια ευκαιρία στους δε..., για να καταλήξουν τελικά στη διαπίστωση πως ούτε οι μεν ούτε οι δε αποτελούσαν την εναλλακτική που η χώρα ζητούσε...
♦ Αλλά και η μέση λύση της κυβερνητικής... συμμαχίας υπήρξε εύγλωττη της απουσίας επιλογών. Πιστή στο σύγχρονο παγκόσμιο στίγμα, έκανε ό,τι μπορούσε και δεν μπορούσε, προκειμένου να ευνοήσει τους ήδη ευνοημένους... Η κοινωνική ψαλίδα άνοιξε διάπλατα, το κοινωνικό πρόσωπο της Βρετανίας σκοτείνιασε(μειώθηκαν οι κοινωνικές δαπάνες, περικόπηκαν οι μισθοί και τα επιδόματα, πήρε την κατιούσα η ποιότητα της Υγείας και της Εκπαίδευσης.
♦ Η ανεργία και η φτώχεια διογκώθηκαν στον αντίποδα της οικονομικής αφρόκρεμας, η οποία – υπ’ αυτές τις συνθήκες – είχε και εξακολουθεί να έχει την ευκαιρία της συγκέντρωσης περισσότερου πλούτου.
♦ Ταυτόχρονα, η εξουσία επέλεξε να απαντά στις διαμαρτυρίες εισάγοντας όλο και περισσότερη βία στις μεθοδεύσεις της. Ένα νέο αστυνομικό status quo βρίσκεται στα σπάργανα της ανισόρροπης αυτής συγκυρίας.
♦ Η κυβέρνηση επέλεξε, επίσης, να σταθεί διαμετρικά απέναντι στους εξεγερμένους πολίτες, εξαπολύοντας εναντίον τους τους μύδρους της προπαγάνδας. Κάθε νομιμοποίηση ή αιτιολόγηση της εξέγερσης βυθίζεται στην κινούμενη άμμο της ποινικοποίησης. Τελευταία, οι αρχές έχουν στοχοποιήσει τις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης...
www.topontiki.gr
