Κάθε μέρα νέα δόγματα συσσωρεύονται στη σκέψη μας, το ένα πάνω στο άλλο. Καθώς περνάνε οι αιώνες ξεχνάμε τους αρχικούς προβληματισμούς μας και χτίζουμε ολοένα και ψηλότερα παλάτια στην άμμο. Την εποχή του Παρμενίδη η ύπαρξη της “μη-ύπαρξης” ήταν υπό εξέταση. Τώρα είμαστε βέβαιοι για το ότι κάποτε δεν υπήρχαμε και για το ότι κάποτε θα πάψουμε να υπάρχουμε… Και όταν μια μεγαλοφυΐα μας θυμίσει πως μπορούμε να σκεφτούμε διαφορετικά, αντιδρούμε έντονα. Μέχρις ότου η νέα σκέψη γίνει και αυτή οικεία και πάψει να μας τρομάζει… Η ίδια η λέξη – ΑΛΗΘΕΙΑ – μας θυμίζει εμφατικά το σωστό δρόμο. Σαν κάλεσμα από τα βάθη των αιώνων, η α-λήθεια μας προτρέπει να μην ξεχνάμε. Μόνο αν καταπολεμήσουμε τη λήθη μπορούμε να φτάσουμε στην α-λήθεια. Σαν μια σοφή προσταγή από τα βάθη των αιώνων, οι εφευρέτες αυτή της λέξης μας μεταφέρουν το πιο σοφό μήνυμα που θα μπορούσαν να μας μεταφέρουν: Μην ξεχνάτε! Μην ξεχνάτε από που ξεκινήσατε! Αλήθεια είναι αυτό που ξαναβρίσκουμε όταν ανακαλύπτουμε πάλι αυτό που η λήθη μας έχει κάνει να λησμονήσουμε. Πολλές φορές η αρχή είναι πιο σοφή από το τέλος… Γιατί μόνο τότε σκεφτόμασταν πραγματικά ελεύθερα.
http://www.ramnousia.com/
