Μια σκοτεινή κλίκα που δεν σκέπτεται ελληνικά, δεν νοιώθει ελληνικά και που εν πολλοίς και μεταξύ τους δεν μιλούν καν ελληνικά,...
έχει υφαρπάξει την εξουσία. Την υφάρπαξε με μια κολλοσιαία πολιτική απάτη, πουλώντας φούμαρα στο φοβισμένο από την κρίση πόπολο, ότι υπάρχουν λεφτά, ότι θα δίνανε κι αυξήσεις κι ότι είχαν και κάτι δισεκατομμύρια καβάτζα για κοινωνικές δαπάνες.
Η ιδεοληπτική παρέα, δουλευταράδες σαν ακρίδες στα πράσινα στάχυα, πρώτα φρόντισε να σπάσει τον τσαμπουκά του Λαού. Αλλεπάλληλα κύματα εκβιασμών, ψευδολογίας και κατατρομοκράτησης, έσπειραν σε όλο το κοινωνικό σώμα την κατάθλιψη κι έδιωξαν κατά κύματα τις καταθέσεις στο εξωτερικό ενώ πάγωσαν κάθε οικονομική δραστηριότητα. Κάθε μπούρδα που αμόλαγαν, έστελνε μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια στην Κύπρο και την Εσπερία. Παράλληλα ελεεινολογούσαν την χώρα στις ρούγες τις υφηλίου, βρίζανε την Πατρίδα και το Λαό από κάθε διεθνές βήμα. Φανταστείτε τι λέγανε κατ΄ιδίαν στους Φράγκους, τους Αλανούς και τους κοντοχωριανούς του αδερφού Νικολάκη, τους αμεταμφίεστους Αμερικάνους, με την αμερικάνικη καρδιά.
Τα γεγονότα και το απύλωτο στόμα του λάγνου Ντομινίκ, αποκάλυψαν ότι η παρεούλα που κατσικώθηκε με παπατζίδικο τρόπο στην εξουσία, είχε προαποφασίσει την προσφυγή στο ΔΝΤ, ενώ δημοσίως σφυρίζανε κλέφτικα μας δουλεύανε ψιλό γαζί. Αυτό, λένε οι κακεντρεχείς, έδωσε την δυνατότητα σε κάποιους, που λόγω «κληρονομικού χαρίσματος» γνώριζαν την αλήθεια, να παίξουν γερό μπαρμπούτι, με σημαδεμένα «κόκκαλα» και να βγάλουν δισεκατομμύρια, όσο εσείς, μνημονιακοί μου δουλοπάροικοι, βγάζατε ίκτερο από την αγωνία για τη χώρα και το ψωμί σας. Τ+10, CDS και το λουρί της μάνας.
Ψήφισαν και νόμο κράχτη για όλα τα γρήγορα βετέξ του Πακιστάν, τους Σομαλούς νταβαντζήδες και τους Νιγηριανούς ναρκέμπορους. Αυτοί, μαζί με επαίτες, ορδές από δύστυχες πουτάνες, όπου παλεύει το AIDS με την ηπατίτιδα, κι Αφγανούς κατσαπλιάδες, ήρθαν σε ακόμη μεγαλύτερα κύματα να μοιραστούν τον σοσιαλιστικό μας παράδεισο, την πράσινη ανάπτυξη και το γλαρό βλέμμα του Ραγκούση. Τζημπέργκερ σοσιαλισμός και πολυπολιτισμός. Προηγουμένως όμως, από τον Νοέμβριο του 2009, μόλις ένα μήνα μετά το κόλπο γκρόσο υφαρπαγής της εξουσίας, εφαρμόζοντας τις έγγραφες τρίχες, που έστελνε ο Συνήγορος του Αποτέτοιου στα Υπουργεία, έπαυσε η ανάσχεση των λαθρομεταναστών στον Έβρο, με αποτέλεσμα να φρακάρει η χώρα από παράνομους, κυρίως μουσουλμάνους. Δυο εκατομμύρια αναφομοίωτα σαρίκια, ασύμβατα με την χώρα, τον Λαό, την Ιστορία μας, τον τρόπο ζωής μας.
Παράλληλα, οι «έκπληκτοι» σοσιαλιστές μας, άμα τη αναλήψει, οδηγούν με γοργά βήματα τους εργαζόμενους στην εποχή πριν από το Σικάγο. Το οκτάωρο, το αξιοπρεπές μεροκάματο, είναι ήδη στην αληθινή αγορά μια μακρινή ανάμνηση. Ο Ιωάννης Μεταξάς, ο θεμελιωτής του ΙΚΑ, του οκταώρου κι ο τοποτηρητής της πιο αυστηρής περιόδου εφαρμογής της εργατικής νομοθεσίας, φαντάζει υπόδειγμα κοινωνικής ευαισθησίας, σκανδιναβικής κοπής, συγκρινόμενος με τους ιδεοληπτικούς ανθρωποφάγους της κυβερνώσας κλίκας.
Αποκάλυψη: Μυστική επιτροπή συζητά για το Αιγαίο
Θα σας πω όμως μια πληροφορία. Με την ενθάρρυνση και συνεισφορά μέρους της αμερικανικής γραφειοκρατίας, κάτι απατεώνες Δημοκρατικούς σαν αυτούς που βομβαρδίζανε μοναστήρια, γυναικόπαιδα και ψυχασθενείς στην Σερβία, έχει συγκροτηθεί εδώ και κανένα οκτάμηνο μια άτυπη επιτροπή, κοινή με τους ισλαμοφασίστες γείτονες μας. Δυο αμερικανάκια, δυο μεμέτια κι, εκ μέρους της ιδεοληπτικής κλίκας λέγεται ότι συμμετέχει διπλωμάτης μας, τον οποίο στην Κύπρο, όπου υπηρέτησε, τον αποκαλούν ειρωνικά «Ολλανδό», ένεκα των αφασιακών, μακράν του Ελληνικού Τρόπου, απόψεων του. Αντικείμενο της η συγκεκριμενοποίηση και κατάρτιση οριστικής ελληνοτουρκικής συμφωνίας, επί ήδη συμφωνημένου πλαισίου αρχών, για συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο και όχι μόνο, όπου εμείς θα δώσουμε, οι Τούρκοι θα πάρουν κι εμείς θα ξαναδώσουμε. Η συμφωνία δεν θα είναι απλώς λεόντειος. Στον Κορυδαλλό, στον Περαία και στα πέριξ, το λέμε νταβαντζιλίκι. Στον Ποινικό Κώδικα το λένε αλλιώς κι έχεις δικό σου πεύκο στο Γουδί, if you know what I mean, κι ας πάει το 2100 ο εγγονός σου στον Άρειο Πάγο να κάνει αναψηλάφηση. Εξ αυτού άλλωστε η ιδεοληπτική παρέα κάνει ως τώρα γαργάρα την ΑΟΖ. Δεν την διακηρύσσει, δεν την οριοθετεί, παρ’ ότι οι Ισραηλινοί μας την έχουν ήδη αναγνωρίσει (!), ο μακαρίτης Τάσσος είχε φροντίσει να εμπλέξει μεγάλες αμερικανικές εταιρείες στην έρευνα κι εξόρυξη στην δικιά του ΑΟΖ, ενώ ήδη μη επανδρωμένα αεροσκάφη του Τελ Αβίβ επιτηρούν την περιοχή, στέλνοντας το μήνυμα στην Άγκυρα ότι θα φάει φωτιά και σίδερο αν κάνει λεονταρισμούς.
Ο δρόμος του Λυκίδη
Στους συντρόφους και σε σας αδέρφια, θα θυμίσω λοιπόν τον Λυκίδη.
Μετά τη νίλα στη Σαλαμίνα ο Ξέρξης γύρισε στην Ασία κι άφησε πίσω του πολύ στρατό με αρχηγό τον Μαρδόνιο. Αυτός ήταν λίγο τζάμπα μάγκας κι υπερόπτης, σαν τον Ερντογάν ένα πράμα, που μας απειλεί, θέλει ν’ ανοίξει άλλο Βόσπορο αλλά οι Κούρδοι κήρυξαν αυτονομία και στις 30/7 έκαναν εκλογές για αυτόνομη Βουλή κάτω απ΄τη μύτη του, ενώ υπάρχουν μέρη όπου ο Στρατός απλά δεν πάει ποτέ. Αυτά βέβαια οι βαριοί αναλυτές και τα κομματικά μπλέϊζερ δεν σας τα λένε.
Ο Μαρδόνιος λοιπόν ξανακατέλαβε την ρημαγμένη από τον Ξέρξη Αθήνα κι έστειλε ως απεσταλμένο στη Σαλαμίνα τον Μουρυχίδη τον Ελλησπόντιο. Οι Αθηναίοι λόγω του πολέμου είχαν μεταφέρει εκεί τις φαμίλιες τους, τον στρατό και ναυλοχούσε εκεί και όλος ο στόλος τους, οι νικητές της ναυμαχίας. Ο Μουρυχίδης παρουσιάστηκε στην Βουλή των Πεντακοσίων και επανέλαβε ενώπιον της τις ίδιες προτάσεις υποταγής, που είχε μεταφέρει ο Αλέξανδρος ο Μακεδών εκ μέρους του Ξέρξη, που πήρε τότε την απάντηση «όσο ο ήλιος δεν αλλάζει την πορεία του, ούτε εμείς θα κάνουμε συμφωνίες με τον Ξέρξη, αλλά πιστοί στους Θεούς και τους Ήρωες, των οποίων έκαψε τους ναούς και τα αγάλματα, θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για την Ελευθερία μας». Εθνικιστές, ε; Παλιοσαμαρικοί ο Αριστείδης, ο Θεμιστοκλής κι ο Δήμος των ελεύθερων Αθηναίων. Ο Μαρδόνιος πίστευε ότι με την πόλη τους στα χέρια του, ίσως τελικά να έσκυβαν το κεφάλι. Ένας μόνο από τους βουλευτές, ο Λυκίδης, σηκώθηκε και είπε πως σε αυτόν φαίνεται καλό να δεχθούν τις προτάσεις των Περσών και να τις παρουσιάσουν στο λαό. Οι υπόλοιποι βουλευτές αλλά και οι πολίτες που βρίσκονταν έξω από την Βουλή και το πληροφορήθηκαν, κυριεύθηκαν από αγανάκτηση, περικύκλωσαν τον Λυκίδη και τον σκότωσαν δια λιθοβολισμού. Επί τόπου. Ο Μουρυχίδης έντρομος έφυγε κακήν κακώς αλλά αβλαβής, για να πει την έμπρακτη απάντηση των Αθηναίων στο Μαρδόνιο, που λίγο αργότερα θα συναντούσε τον θάνατο στις Πλαταιές, μπροστά στην Φάλαγγα των Ομοίων της αγέρωχης Σπάρτης. Το φοβερό νέο, ό,τι βρέθηκε βουλευτής που πρότεινε υποταγή στους βαρβάρους, διέτρεξε όλη την Σαλαμίνα. Τότε οι γυναίκες, παρακινώντας με οργή η μία την άλλη, έτρεξαν στο σπίτι του Λυκίδη και σκότωσαν με λιθοβολισμό την γυναίκα και τα παιδιά του, σβήνοντας την σπορά του από τα μητρώα των ελευθέρων πολιτών.
Άλλες εποχές θα πείτε, αδέρφια. Σωστά. Τώρα θα βρεθούν τζιτζιφιόγκοι κι εκ πεποιθήσεως δουλόφρονες που όλα θα τα συζητήσουν. Όμως στις πόλεις και τα χωριά μας, οι απλοί άνθρωποι, αυτοί, οι πολλοί, που είναι ο Λαός και ο Στρατός, μερικά πράγματα δεν τα συζητάμε. Κι όσο από πέτρες, ποτέ δεν λείψανε από την τραχιά γη των Ελλήνων…
