ΣΥΝΕΛΗΦΘΗ παιδίατρος για φακελάκι 30 ευρώ. Ενθαρρυντικό. Αν και «μικρό», το μήνυμα στάλθηκε. Και για (μεγαλο)εκβιαστές γιατρούς και για τον εκβιαζόμενο μπροστά στην αρρώστια. Κι αν βλέπαμε με χειροπέδες τον «λειτουργό» με τις μεγάλες τσέπες, θα’ ταν ενθαρρυντικότερο. Κι αν τον τύλιγαν σε μια κόλλα με το παράνομο κομπόδεμά του απ’ την Ελβετία, θα κοιταζόμασταν απορημένοι. Γιατί; Γιατί αλλιώς μας έμαθαν και μάθαμε και τελειωμό δεν έχει η κομπίνα στην Ελλάδα της απάτης.
ΚΑΙ, βέβαια, δεν χρειάζεται να το σκεφθείς «γιατί και πώς». Μια ματιά στη νομοθεσία μας πείθει πως όλα στηθήκαν για τον κομπιναδόρο. Για να τη βγάλει καθαρή, με νόμιμες διαδικασίες. Για να ξεφύγει με άνεση και σιγουριά απ’ τα χίλια παραθυράκια, κι αν χρειαστεί να σπάσει το δίχτυ. Με το χρήμα του λαδώματος και με τείχος προστασίας τριγύρω του.
ΨΑΞΑΜΕ για το «φάρμακο», κοιτώντας και προς τα έξω. Στην Ευρώπη των…κρυόκωλων πλην νομοταγών που φτιάξαν φτιάξαν’ κράτος κι εμείς βολοδέρνουμε αυτοσχεδιάζοντας. Μας έφταιξαν οι ξένοι που μας άναψαν εμφυλίους κ.ά., μας φταίει και η…μαγκιά μας. Ντόπια, επίμονη καταστροφική.
ΝΑ μου επιτραπεί, εδώ, η αφήγηση μιας προσωπικής εμπειρίας, μικρής «ισχύος», αλλά απείρου συμβολισμού. Συνέβη πριν από 10 χρόνια και συγγνώμη για το Α’ ενικό.
ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΑ ένα «χαρτί» για ΜΙΑΣ μέρας άδεια απ’ το νοσοκομείο του Ντύσσελντορφ. Το «μέσον» μου ήταν ισχυρό. Μέσω φίλου, γνώρισα και συνομίλησα τηλεφωνικά με τον (τότε) υποδιευθυντή του νοσοκομείου (έλληνας, ονόματι Ευαγγελινός).
-Το «χαρτί», πατριωτάκι.
-Θα αστειεύεσθε.
-Γιατί;
-Μα, κείσθε υγιής.
-Θα παραστήσω τον άρρωστο.
-Πρέπει να νοσηλευτείτε.
-Θα ‘ρθω για ένα βράδυ στο Νοσοκομείο σας.
-Θα σας εξετάσει επιτροπή.
-Να με εξετάσει.
-Αν σας «ανακαλύψουν», ΘΑ ΠΑΤΕ ΦΥΛΑΚΗ.
Το τελευταίο με…συγκλόνισε. Τα παράτησα, έζησαν αυτοί καλά κι εμείς συνεχίσαμε το…ΕΣΥ μας.
