Το πρόγραμμα του δεν μας άφηνε πολλά περιθώρια χρόνου γι’ αυτό και η κουβέντα άρχισε αμέσως.
Τα ερωτήματα μας πολλά, για τους «αγανακτισμένους», την έλλειψη εμπιστοσύνης προς τους πολιτικούς, την ατιμωρησία, τους ηγέτες που δεν υπάρχουν, το φεστιβάλ κινηματογράφου, που φιλοξενεί η πόλη. Ο δήμαρχος μας απάντησε χωρίς να μασάει τα λόγια του…
Από την ήμερα που γίνατε δήμαρχος πόσο άλλαξε η ζωή σας και οι συνήθειες σας;
Το καθημερινό μου πρόγραμμα φυσικά και άλλαξε. Η μέρα μου ξεκινά περίπου στις 08:30. Στο σπίτι γίνονται οι πρώτες επαφές, και στο γραφείο έρχομαι γύρω στις 10:00 κι αυτό πάει σερί μέχρι το βράδυ. Κι όταν λέμε βράδυ, εννοούμε πολλές φορές μέχρι και τις 22:00. Συνήθως κάνω ένα μικρό διάλλειμα το μεσημέρι για φαγητό και επιστρέφω.
Όμως τις συνήθειες που είχα, να πάω ένα σινεμά, να περπατήσω στην αγορά μόνος μου, να κάνω διάφορα πράγματα, αυτά δεν τα έχω αλλάξει και είπα ότι δεν θα με αλλάξει ο δήμος, θ' αλλάξω εγώ τον δήμο.
Ποιο είναι το πιο δύσκολο θέμα που έχετε αντιμετωπίσει στο δήμο μέχρι σήμερα;
Το δυσκολότερο απ' όλα είναι η νοοτροπία που επικρατεί, η οποία είναι προφανές ότι επικρατεί γενικότερα στον δημόσιο τομέα. Ένα μείγμα πολυνομίας, αλληλοκάλυψης και τελικά απαξίωσης των εργαζόμενων συντελεί σε αυτή την κατάσταση.
Με τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η δημοσιά διοίκηση, ισοπεδώνει τις προσωπικότητες των εργαζομένων. Τους στερεί ουσιαστικά την πρωτοβουλία. Διαπίστωσαν ότι τα ανώτερα στελέχη αντί να εκφράζονται, να εφαρμόζουνε μια πολιτική που έχει αποφασιστεί, να επιβλέπουν τη δουλειά που πρέπει να γίνεται από άλλους, τελικά αναλαμβάνουν να την κάνουν οι ίδιοι.
Οι αντιδήμαρχοι και ο δήμαρχος υπάρχουν για να επιβλέπουν την εργασία, που γίνεται, ώστε το σύστημα διοίκησης να λειτουργεί αποτελεσματικά για τους πολίτες και τους δημότες. Δεν είναι δική τους δουλειά το να μπουν οι ίδιοι μέσα στο σύστημα. Κι αυτό αποδεικνύεται ότι είναι το πιο δύσκολο απ’ όλα.
Σας βρίσκουν σύμφωνο όλες αυτές οι εκδηλώσεις αγανάκτησης, που διοργανώθηκαν σε κάθε πόλη, από πολίτες;
Δε με βρίσκουν σύμφωνο σαν πρακτική. Με την έννοια του ότι οι «αγανακτισμένοι», καταπατούν ένα σωρό νομούς, ενοχλούν και εμποδίζουν τα δικαιώματα άλλων πολιτών, οι οποίοι έχουν άλλη αντίληψη για τα πράγματα. Γενικότερα επικρατεί αδιαφορία για τα δικαιώματα και τα συμφέροντα του άλλου. Κι αυτό για μένα είναι απαράδεκτο.
Μπορούν να καταφέρουν κάτι ή απλώς σηκώνουν το ανάστημα τους;
Πιστεύω ότι αν είχαν έναν άλλο τρόπο έκφρασης, αν είχαν δηλαδή και να προτείνουν κάποιες λύσεις ίσως να κατάφερναν κάτι να αλλάξουν. Λύσεις όμως ή άλλες επιλογές δεν είδα να προτείνουν, ούτε από τις εφημερίδες που διαβάζω, ούτε από την γενικότερη συμπεριφορά τους, ούτε άκουσα κάποια πρόταση, που να είναι ρεαλιστική.
Κι εμένα δεν μ’ αρέσει να πληρώνω φόρους, κι εμένα δεν μ’ αρέσει το μνημόνιο, άλλα δεν λύνεται έτσι το πρόβλημα. Υπάρχει ένα δεδομένο ζήτημα στην Ελλάδα σήμερα, το οποίο πρέπει να λυθεί.
Βρείτε τρόπο. Οι δανειστές μας, καλοί – κακοί, δεν παίζει ρόλο, μας πίνουν το αίμα – γι’ αυτό δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία – αλλά τελικά εμείς φταίμε, που μας εκμεταλλεύονται, γιατί τους δώσαμε το δικαίωμα να μας εκμεταλλευτούν.
Εσείς ποια πιστεύετε ότι είναι η σωστή αντίδραση αυτή την εποχή;
Σωστή αντίδραση είναι η περισυλλογή δαπανών. Δηλαδή να περιοριστούν όλες οι περιττές δαπάνες, πράγμα που προσπαθώ να εφαρμόσω και στον δήμο. Και σας φέρνω ένα παράδειγμα σχετικά με κάτι που αντιμετώπισα αυτές τις μέρες. Κατατέθηκε μια πρόταση να αγοράσει ο Δήμος Θεσσαλονίκης σηματάκια με το κεφάλι του Μ. Αλέξανδρου συνολικού κόστος 4.500 ευρώ, για να τα φοράνε οι δημοτικοί σύμβουλοι. Αυτό το έκοψα.
Σωστή αντίδραση είναι από τη μιά η περισυλλογή δαπανών και η αύξηση της παραγωγής από την άλλη. Να παράγουμε περισσότερο, αυτό είναι το ζητούμενο. Και σε ότι αφορά εμάς να εξυπηρετούμε καλύτερα τον πολίτη. Δηλαδή θα έρθει ο πολίτης και αντί να χάσει τρεις ώρες μέχρι να βρει άκρη με τις υπηρεσίες του δήμου, να χάσει μίση ώρα.
Αυτό θα πει παράγω περισσότερο, το παράγω δεν θα πει μόνο είμαι σ’ ένα εργοστάσιο και δουλεύω, παράγω και υπηρεσίες. Με τη βοήθεια της τεχνολογίας και μέσω του ίντερνετ π.χ. μπορούμε ηλεκτρονικά να παρέχουμε στους δημότες τα πιστοποιητικά, που τους χρειάζονται, χωρίς να έρχονται στον δήμο.
Πως νιώσατε όταν σας προπηλάκισαν οι αγανακτισμένοι της Θεσσαλονίκη; Ήταν μια αφορμή να αναθεωρήσετε κάποιες πράξεις σας ή αυτές οι αντιδράσεις δεν σας άγγιξαν;
Το θεώρησα πάρα πολύ λογικό αυτό που συνέβη. Εκείνη τη μέρα πέρασα από κει καθώς έφευγα από το Δημαρχείο με τα πόδια για να πάω στο σπίτι μου. Από περιέργεια πήγα επί τόπου να δω τι κάνουν αυτοί οι άνθρωποι, που αντιδρούν, ήθελα να εισπράξω λίγο από την ατμόσφαιρα, που επικρατούσε.
Δεν είχα καμία διάθεση, ούτε να μιλήσω, πήγα απλά να δω. Δε μου άρεσε η ατμόσφαιρα και δεν μου άρεσε γιατί υπήρχε ένας περίεργος φανατισμός. Υπήρχε μια άρνηση. Με την άρνηση δε βγαίνει άκρη.
Πιστεύετε ότι τέτοιου είδους αντιδράσεις μπορεί να είναι κατευθυνόμενες;
Δεν πιστεύω ότι μπορεί να είναι κατευθυνόμενες. Αυτή η «συνομωσιολογία», που υπάρχει γενικότερα σε ό,τι και αν συμβαίνει, με ενοχλεί. Είμαι πολύ επιφυλακτικός με αυτές τις απόψεις.
Νομίζω ότι σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις η παρουσία μιας αρχής είναι κατά κάποιο τρόπο «ερεθιστική». Ίσως δεν έπρεπε να περάσω εγώ από κει. Από την άλλη μεριά θεωρώ ότι είναι δικαίωμα μου, όχι μόνο σαν δήμαρχος, αλλά σαν πολίτης, να περάσω και να δω τι γίνεται. Αυτό προφανώς δεν ήταν αποδεκτό από εκείνους που αντέδρασαν.
Πώς πρέπει να ζήσει τώρα ο έλληνας πολίτης μετά από όλες αυτές τις αλλαγές; Πώς θα ανακτήσει τις δυνάμεις του, όταν κανείς απ’ όσους ενεπλάκησαν σε παράνομες υποθέσεις, δεν πλήρωσαν, δεν δικάστηκαν, δεν απολογήθηκαν;
Αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα. Την ατιμωρησία, που επικρατεί, τη βλέπω παντού. Είναι ένα μείζον ζήτημα, το οποίο οι πολιτικοί πρέπει να έχουν τη γενναιότητα να το παραδεχτούν. Και να πουν «ναι εδώ κάναμε λάθος, θα αποκατασταθούν αυτές οι διαδικασίες, θα τιμωρείται αυτός που έχει παρανομήσει».
Στον ιδιωτικό τομέα - και μην ξεχνάμε ότι εγώ προέρχομαι από αυτόν - αυτός που κάνει λάθος, μπορεί να οδηγήσει με τις λάθος επιλογές ή τις παρανομίες του ακόμα και στο κλείσιμο της επιχείρησης.
Το κράτος είτε εξαιτίας λαθών και παραλείψεων, είτε από παρανομίες υπουργών, στελεχών, υπαλλήλων, ναι μεν δεν κλείνει, όμως παθαίνει ζημιές. Λείπουν τα λεφτά από τα ταμεία. Με αυτές τις συμπεριφορές μας το κλείσαμε το μαγαζί.
Πως θα εμπιστευτούν οι Έλληνες τους πολιτικούς της χώρας;
Αυτό θα συμβεί μόνο αν κάνουν γενναίες κινήσεις οι πολιτικοί. Μόνο αν ξεχάσουν ότι δεν είναι το συμφέρον του κόμματος αυτό που προηγείται. Εάν πάει η χώρα καλά, πάνε και τα κόμματα. Αν δεν πάει καλά η χώρα, τα κόμματα έτσι κι αλλιώς είναι καταδικασμένα.
Αυτό που πολλοί αναφέρουν λέγοντας. πως ηγέτες και χαρισματικοί άνθρωποι δεν υπάρχουν για «να τραβήξουν το καράβι», εσείς το ασπάζεστε;
Είναι πολύ δύσκολη η απάντηση σε αυτό το ερώτημα σας. Τι θα πει τελικά «ηγέτες»; Είναι πολύ πιο «απλωμένα» τα πράγματα. Είναι πολύ πιο έντονη η πληροφόρηση πια, είναι πολύ πιο έντονη η αμφισβήτηση, είναι πολύ πιο έντονη η συμμετοχή του κόσμου και φυσικά η κριτική που γίνεται και μέσω των μπλογκ στο διαδίκτυο.
Ακόμα και αν οι συζητήσεις που γίνονται στο ίντερνετ ή τα σχόλια που αναρτώνται θυμίζουν λόγια του καφενείου, ακόμα και αν υπάρχει λαϊκισμός και παραπληροφόρηση, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλο και περισσότερος κόσμος συμμετέχει στα κοινά κάνοντας και κριτική οποιοδήποτε τρόπο.
Μέσα σε αυτό το νέο κοινωνικό πλαίσιο με τις δυνατότητες, που υπάρχουν πια, στις οποίες πολλοί έχουν πρόσβαση, είναι δύσκολη η εμφάνιση ενός χαρισματικού ανθρώπου, ο οποίος τα ξέρει όλα και τα κάνει όλα.
Τι αντισταθμίζει τον χαρισματικό; Μήπως η συλλογικότητα;
Μόνο η συλλογικότητα και στη διαδικασία λήψης αποφάσεων και στην εφαρμογή τους, μόνο αυτή – το τονίζω – μπορεί να μας βοηθήσει απ’ τη μια μεριά να ξεπεράσουμε τα προβλήματα κι απ’ την άλλη μεριά να αντικαταστήσουμε τους χαρισματικούς ηγέτες.
Για παράδειγμα βλέπω ότι στο Βέλγιο, που εδώ και ενάμιση χρόνο δεν υπάρχει κυβέρνηση , το κράτος λειτουργεί και μάλιστα λειτουργεί και καλά. Η Ιταλία χρόνια τώρα έχει μια πολύ κακή κυβέρνηση, παρ' όλα αυτά το κράτος δουλεύει, η δημόσια διοίκηση σέβεται κάποιες διαδικασίες.
Άλλο είναι να πεις ότι θ' αλλάξω τη διαδικασία, απλά για ν' αλλάξω τη διαδικασία, και άλλο να επιδιώξεις και να καταφέρεις τελικά να υπάρχει συναίνεση στις αλλαγές αυτές. Άλλωστε οι αλλαγές δεν γίνονται από τη μια μέρα στην άλλη, ακόμα και οι επαναστάσεις θέλουν κάποιο χρόνο για να ωριμάσουν.
Μιλήστε μας για το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. το οποίο αναλάβατε πρόσφατα. Τι σημαίνει για σας και πως το οραματίζεστε;
Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης δεν πρέπει να είναι απλώς ένα φεστιβάλ κινηματογράφου και ένα φεστιβάλ ντοκιμαντέρ. Πρέπει να είναι διαφορετικές εκδηλώσεις κάτω απ' την ίδια ομπρέλα σε δυο περιόδους.
Κατ' αρχήν υπάρχει ο κ. Εϊπίδης, ο οποίος είναι πολύ μεγάλη εγγύηση για την επιτυχία αυτής της ιστορίας. Και εκεί έχουμε και μια κοινή αντίληψη. Το θέμα δεν είναι να κάνουμε 20 μέρες το χρόνο μια γιορτή, να έρθουν οι ταινίες και να έρθουν και οι «χολυγουντιανοί».
Το θέμα είναι να μπορέσει να «καλλιεργηθεί» στους κατοίκους αυτής της πόλης η αγάπη για τον κινηματογράφο. Να δοθεί η δυνατότητα σε τοπικές ομάδες με δράση σε διάφορες καταστάσεις να αναδειχθούν, να φανούν, να γίνουν γνωστές. Να αναδειχθεί η ιδιαιτερότητα και του ελληνικού κινηματογράφου, αν αυτό είναι δυνατό.
Η πρόθεσή μου ξεκάθαρη, δεν θα ανταγωνιστούμε το Χόλυγουντ. Δεν θα φέρουμε π.χ. τον Ρόμπερτ ντε Νίρο, τον Κόπολα ή όποιον άλλον με την κουστωδία του, προκειμένου να τον φιλοξενήσουμε 10 μέρες να «φάμε» 100.000 ευρώ.
Εγώ προτιμώ 1000 φορές αυτά τα 100.000 ευρώ να τα «φάμε» και να δώσω μια δυνατότητα σε 10 καινούριους σκηνοθέτες να παρουσιάσουν τη δουλειά τους, να γίνουν σεμινάρια, να γίνουν εκδηλώσεις, να αναπτυχθεί ίσως η παιδεία γύρω απ' τον κινηματογράφο.
Αν κάποιος θέλει Χόλυγουντ, θα πάει αλλού, θα πάει στο Φεστιβάλ Βερολίνου, θα πάει στη Βενετία, θα πάει στις Κάννες. Δεν πρέπει να μιμηθούμε άλλες καταστάσεις, πρέπει να χτίσουμε ένα νέο φεστιβάλ, να δημιουργήσουμε μια νέα κατάσταση εδώ στη Θεσσαλονίκη.
Κλείνοντας αυτή την κουβέντα θα θέλαμε να μας κάνετε έναν σύντομο απολογισμό της θητείας σας…
Μιλώντας για απολογισμό των μέχρι τώρα πεπραγμένων μπορώ να σας πω τα εξής:
Σ’ όλα τα επίπεδα από την καθαριότητα και τον πολιτισμό έως και τα θέματα της παιδείας υπάρχουν δύο - τρεις βασικοί παράγοντες που επηρεάζουν την κατάσταση.
Ο πρώτος είναι το νέο σύστημα διοίκησης. Ο «Καλλικράτης» επιφέρει πολλές αλλαγές στην τοπική αυτοδιοίκηση και δίνει και πολλές δυνατότητες. Αυτό έχει σαν αρχικά αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας νέας οργάνωσης του δήμου. Αυτό το έχουμε σχεδόν ολοκληρώσει. Θα ψηφιστεί σε κάποιο από τα επόμενα δημοτικά συμβούλια.
Ένα δεύτερο ζήτημα, που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε, είναι η έλλειψη χρημάτων. Διότι πέρα από τις περικοπές, που έγιναν από τις δημόσιες δαπάνες, υπάρχουν και ελλείμματα στον δήμο. Αυτά προήλθαν από κακοδιαχείριση, που γινόταν τα προηγούμενα χρόνια. Αναφέρομαι σε 55 εκ. ευρώ, που υπεξαιρέθηκαν, και δεν είναι μόνο αυτά.
Εμείς το πρώτο εξάμηνο - που πέρασε - έπρεπε αρχικά να κατανοήσουμε τι συμβαίνει, να καταγράψουμε – και ακόμα καταγράφουμε υλικά σε αποθήκες – ό,τι βρίσκουμε. Έχει γίνει ήδη συστηματική απογραφή. Και όχι μόνο φυσική απογραφή αλλά και καταγραφή ικανοτήτων και δυνατοτήτων, για να μπορέσουμε να επανέλθουμε και σε συστήματα αξιολόγησης προσωπικού. Να γίνουν όλες οι αναθεωρήσεις θέσεων, κατατάξεων, καθώς με τον «Καλλικράτη» μειώνονται κατά πολύ οι γενικές διευθύνσεις.
Εκεί πρέπει να μπει απ' τη μια μεριά και το σύστημα εκπαίδευσης προσωπικού, κι απ' την άλλη μεριά να μπει η αξιολόγηση και η βαθμολόγηση της διαδικασίας έτσι όπως εξελίσσεται.
Κάναμε ορισμένα πράγματα τα οποία δε φαίνονται, διότι για να βγει η δικιά μας δουλειά προς τα έξω, απαιτείται ένα περιθώριο χρόνου.
Γνωρίζαμε προεκλογικά ότι δεν θα 'χουμε τη δυνατότητα να κάνουμε μεγάλα έργα, αλλά υποσχεθήκαμε να αλλάξουμε τους ρυθμούς ζωής στην πόλη προς το καλύτερο, με διάφορες ρυθμίσεις. Είτε αυτές λέγονται κυκλοφοριακές, είτε λειτουργικές, είτε οτιδήποτε άλλο.
Παίζουν ρόλο πολλοί παράγοντες σε αυτό;
Για να κάνεις αλλαγές σε διάφορα θέματα πρέπει να συμμετέχουν στη διαδικασία αυτή ο Δήμος, η Περιφέρεια, η Τροχαία και ένα σωρό άλλες υπηρεσίες.
Ένα απ' τα θέματα, που μας απασχολούν πάρα πολύ, είναι να συγκεντρώσουμε όλες τις υπηρεσίες και να δούμε ποιές είναι πραγματικά χρήσιμες και ποιές πρέπει να καταργήσουμε, ώστε να κάνουμε τις εισηγήσεις μας στο Υπουργείο Εσωτερικών.
Ένα παράδειγμα θα σας πω και αφορά τη διαχείριση των ρεμάτων. Υπάρχουν εντός δήμου Θεσσαλονίκης 3 - 4 ρέματα, που έχουν μετατραπεί σε χωματερές. Η διαχείριση των ρεμάτων δεν είναι στη δικαιοδοσία του Δήμου, την έχει η εταιρία υδάτων, η οποία όμως δεν ασχολείται μ' αυτό. Εγώ δεν μπορώ να βάλω μέσα την Δημοτική Υπηρεσία Καθαριότητας για να τα καθαρίσει, γιατί είναι σα να μπαίνω σε ξένο οικόπεδο. Για να το κάνω, πρέπει να υπάρχει μια ολόκληρη διαδικασία, που να είναι και νομότυπη.
Δεν μπορώ να κάνω απλώς μια συμφωνία με την Ε.Υ.Α.Θ. και να μου πει η Ε.Υ.Α.Θ. μπες μέσα απλώς και καθάρισε. Τέτοια έχουμε πολλά.
Άλλο μεγάλο ζήτημα είναι η διαχείριση των φωτεινών σηματοδοτών. Δεν συντηρούνται όλα τα φανάρια από τον δήμο. Για τα μισά έχει δικαιοδοσία μόνο το Υπουργείο Εσωτερικών. Και εκεί υπάρχει πρόβλημα.
Ο δήμος δεν μπορεί ν' αποφασίσει για παρκινγκ, πρέπει να το κάνει το Υπουργείο Υποδομών. Ο δήμος δεν μπορεί ν' αποφασίσει και να ορίσει λεωφορειόδρομους πρέπει να το κάνει το Υπουργείο Μεταφορών.
Καταλαβαίνετε ότι υπάρχουν πολλά πράγματα για τα οποία ο κόσμος δικαίως διαμαρτύρεται, αλλά αγνοεί τις αρμοδιότητες, και τελικά κατηγορεί τον δήμαρχο.
Εγώ λοιπόν πρέπει να βρω τρόπους και αυτές τις διαδικασίες να τις επιταχύνω. Πολλοί διαμαρτύρονται για την ανυπαρξία της Δημοτικής Αστυνομίας. Αγνοούν ότι για 300.000 κατοίκους και 3.500 καφετέριες υπάρχουν μόνο 160 δημοτικοί αστυνόμοι.
Η αντιπολίτευση πως αντιμετωπίζει το έργο σας;
Υπάρχει βέβαια και το αντιπολιτευτικό μένος αλλά και αυτό είναι τελικά αναμενόμενο και λογικό. Βέβαια υπάρχει πολύς λαϊκισμός.
Θα σας πω ένα παράδειγμα επ’ αυτού. Ανακαλύψαμε ότι υπήρχε ένας δημοσιογράφος στη Δημοτική Τηλεόραση TV100, ο οποίος πληρωνόταν και από το κράτος, επειδή ήταν - επί υπουργίας Γκιουλέκα - και ακόλουθος τύπου στην ελληνική αντιπροσωπεία στα Σκόπια.
Έπαιρνε δύο μισθούς και γι' αυτό τον απολύσαμε, όταν το ανακαλύψαμε. Δεν μπορείς να τ' ανακαλύψεις όλα αμέσως. Τότε ξεσηκώθηκαν όλοι και έλεγαν ότι είναι κρίμα, γιατί ο άνθρωπος βγαίνει στη σύνταξη.
Ε, ας κάνει αυτασφάλιση! Ας το σκεφτότανε από πριν αυτό το ενδεχόμενο, πριν επιλέξει να γίνει διπλοθεσίτης. Πολλά είναι κρίμα. Κρίμα δεν είναι να παίρνει διπλό μισθό, ενώ άλλοι είναι άνεργοι; Κι απ' ότι έμαθα έπαιρνε 7.500 ευρώ από τη Γενική Γραμματεία. Τότε η Ν.Δ. αναφέρθηκε στην απόλυση χαρακτηρίζοντας την «πολιτικό πογκρόμ». Τρίχες κατσαρές! Ποιό πολιτικό πογκρόμ, ρε φίλε, αφού ήταν διπλοθεσίτης και δεν πατούσε καν το πόδι του στο κανάλι!
Γνωρίζετε τι αίσθηση έχουν οι δημότες για εσάς;
Δεν ξέρω πως μας κρίνουν οι πολίτες μέχρι τώρα. Εμείς μεταξύ άλλων κάναμε και μια προσπάθεια «ανοίγματος» της πόλης, να την καταστήσουμε τουριστικό προορισμό. Προσπαθούμε μέσα από δικές μας ενέργειες ο επισκέπτης που θα έρθει στη Θεσσαλονίκη, να γνωρίσει την πόλη, να φάει, να αγοράσει, να πιει, να διασκεδάσει, να περάσει καλά και να ξαναέρθει.
Είναι νωρίς ακόμη να πούμε ότι οι προσπάθειες μας έχουν εδραιωθεί, αλλά κάτι αλλάζει προς το καλύτερο και αυτό φαίνεται στο λιμάνι κυρίως, με τα κρουαζιερόπλοια που δένουν εκεί. Και φυσικά κι εμείς με τις επισκέψεις, που πραγματοποιήσαμε και στο Ισραήλ και στην Τουρκία, θέλαμε να δείξουμε τις καλές μας προθέσεις, ώστε να υποδεχθούμε τους επισκέπτες και από αυτές τις χώρες.
Γιατί ειδικά την Τουρκία και το Ισραήλ; Αναφέρομαι σε Τουρκία και Ισραήλ ειδικά, γιατί εκεί υπήρχε πρόβλημα, ενώ από τη Σερβία, τη Βουλγαρία , τη Ρωσία, τα Σκόπια, την Αλβανία κ.ά. δεχόμασταν τουρίστες.
Θα δείξει πως θα πάει η κατάσταση αλλά δεν θα τ' αφήσουμε έτσι, συστηματικά το δουλεύουμε. Τον επόμενο Φεβρουάριο – Μάρτιο, όταν θα έχουμε κάποια στοιχεία, τα οποία θα μπορούμε να συγκρίνουμε, θα δούμε τι καταφέραμε.
Δεν επιδιώκουμε μόνο να ενταχθεί η Θεσσαλονίκη μεταξύ των πόλεων που είναι τουριστικοί προορισμοί. Επιδιώκουμε να αλλάξουμε νοοτροπία. Το βλέπω και στον κόσμο που με βλέπει στο δρόμο.
Μου λένε << δήμαρχε προχώρα γερά>>, δεν το εκφράζουν για να μου κάνουν το χατίρι προφανώς. Γνωρίζω βάσει των εκλογικών αποτελεσμάτων ότι 1 στους 2 δεν μας ψήφισε και ότι τελικά μόνο το 1/4 του πληθυσμού ψήφισε ουσιαστικά στις εκλογές υπέρ ημών.
Τα υπόλοιπα 3/4 είτε δεν μας θέλουν, είτε είναι εντελώς αδιάφορα. Αυτό όμως που βλέπω εγώ στο δρόμο είναι διαφορετικό. Και το διακρίνω ακόμα και όταν συναντώ ανθρώπους, που γνωρίζω ότι είναι εναντίον μας.
briefingnews.gr
