Δεν είναι μαρξιστής.
Αλλά σήμερα, σε μια συνέντευξη στην εφημερίδα Wall Street Journal, ο Roubini παραδέχθηκε ότι ο Μαρξ είχε δίκιο για τον Καπιταλισμό και επισήμανε την πιθανότητα ο καπιταλισμός να αυτοκαταστρέφεται με τον τρόπο που ο Μαρξ υπογράμμισε περισσότερο από ενάμιση αιώνα πριν.
Αντίγραφο (Ευγενική προσφορά του Β. J. Murphy)
Έχω αναπαράγει μια πρόχειρη απομαγνητοφώνηση (η προφορά του Roubini με δυσκολεύει) των κρίσιμων σημείων αυτής της πολύ ενδιαφέρουσας συνέντευξης. Σας παροτρύνω να διαβάσετε κάθε λέξη προσεκτικά τουλάχιστον μία φορά, αν όχι δύο. Β. J. Murphy
WSJ: Λοιπόν παρουσιάσατε τη ζοφερή εικόνα μιας υποτονικής οικονομικής ανάπτυξης με αυξημένο κίνδυνο για νέα ύφεση στο άμεσο μέλλον. Αυτό ακούγεται απαίσιο. Τι μπορεί να κάνει κυβέρνηση και τι μπορούν να κάνουν οι επιχειρήσεις για να βάλουν μπροστά την οικονομία; Ή απλώς να κάτσουν και να περιμένουν;
Roubini: Οι επιχειρήσεις δεν κάνουν τίποτα. Στην πραγματικότητα δεν βοηθούν. Ο κίνδυνος τις έκανε περισσότερο νευρικές. Υπάρχει τίμημα όταν τηρείς στάση αναμονής. Υποστηρίζουν ότι κάνουν περικοπές γιατί υπάρχει πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα και δεν προσλαμβάνουν εργαζόμενους, επειδή δεν υπάρχει επαρκής τελική ζήτηση, αλλά δημιουργείται ένα παράδοξο. Εάν δεν γίνονται προσλήψεις εργαζομένων δεν υπάρχει αρκετό εισόδημα, ούτε και επαρκής καταναλωτική εμπιστοσύνη και επομένως ούτε και επαρκής τελική ζήτηση. Κατά τα τελευταία δύο ή τρία χρόνια, είχαμε πραγματικά μια επιδείνωση επειδή είχαμε μια μαζική αναδιανομή του εισοδήματος από την εργασία στο κεφάλαιο, από τους μισθούς στα κέρδη, και η ανισότητα του εισοδήματος αυξήθηκε. Όμως η τάση των νοικοκυριών για κατανάλωση είναι μεγαλύτερη της αντίστοιχης μιας εταιρίας. Έτσι, η αναδιανομή του εισοδήματος και του πλούτου επιδεινώνει το πρόβλημα της ανεπαρκούς συνολικής ζήτησης.
Ο Καρλ Μαρξ είχε δίκιο. Κάποια δεδομένη στιγμή ο καπιταλισμός μπορεί να καταστρέψει τον ίδιο του τον εαυτό. Δεν μπορείς να εξακολουθείς να μεταφέρεις εισόδημα από την εργασία στο κεφάλαιο χωρίς να έχεις πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα και και σε περιβάλλον έλλειψης συνολικής ζήτησης. Αυτό έχει συμβεί. Νομίζαμε ότι οι αγορές αυτορρυθμίζονται. Δεν το κάνουν. Το άτομο μπορεί να σκεφτεί λογικά. Οι εταιρίες για να επιβιώσουν και να ευημερήσουν, μπορούν να πιέσουν το κόστος εργασίας όλο και περισσότερο προς τα κάτω, αλλά το κόστος εργασίας είναι το εισόδημα και την κατανάλωση κάποιου άλλου. Για το λόγο αυτό πρόκειται για αυτοκαταστροφική διαδικασία
Από την GlobalResearch.
