(μπροστά στο κύμα και στους λουόμενους και όχι σε κάποιο σημείο που να μην ενοχλούν!)
Κατ αρχήν πιστεύω ότι η πράξη στερείται νοήματος και το μόνο που μπορεί να σου αποφέρει είναι ηλίαση, εγκαύματα, ένα βήμα πιο κοντά στο μελάνωμα και καμιά τενοντίτιδα καρπού. Αυτά βέβαια είναι προσωπικά ζητήματα του παίκτη και δε με αφορούν!
Με αφορά όμως το τακ τακ τακ τακ τακ τακ τακ τακ τακ τακ τακ τακ τακ τακ τακ τακ τακ τακ τακ τακτακ τακ τακ τακ τακ τακ τακ τακ τακ τακτακ τακ τακ τακ τακ τακ τακ τακ τακ τακ, δίπλα στα αυτιά μου, καθώς και η αδρεναλίνη που τρέχει άφθονη στο αίμα μου, καθώς το νευρικό σύστημα είναι στο alert για να αποφύγει το κίτρινο μπαλάκι, που τραβάω σα μαγνήτης.
Με ενοχλεί ακόμη και η συμπίεση των νεύρων, ώστε να μην κάνω κακό σε αυτόν που έρχεται να παίξει ΑΚΡΙΒΩΣ μπροστά μου (και στους υπόλοιπους σαπίζοντες στην παραλία), χωρίς κανένα σεβασμό στην προσπάθεια μου για μυοχαλάρωση! Εννοείται πως ισχύει και για μένα ο νόμος του Μέρφυ για τις ρακέτες που λέει ότι: ΑΝ υποθέσουμε πως σε μια παραλία μήκους πέντε χιλιομέτρων υπάρχουν μόνο δύο άτομα που παίζουν ρακέτες, είναι απόλυτα βέβαιο πως θα έρθουν να παίξουν μπροστά μου!
Προτείνω λοιπόν την παραδειγματική τιμωρία όλων αυτών των αναίσθητων, τοποθετώντας τους σε έναν τοίχο και παίζοντας squash, με στόχο τους ίδιους!
http://www.vlavo.org/
